خاطرات فیلمسازی که پایش به سیاست باز شد

به گزارش پارس نیوز، سعید ابوطالب نماینده سابق مجلس شورای اسلامی که تجربه فیلمسازی را در کارنامه خود دارد، درباره اینکه چه زمانی از جایگاه یک سیاستمدار مخاطب جشنواره فیلم فجر بوده است، گفت: من خودم را سیاستمدار نمی‌دانم، حتی قبل از اینکه وارد فضای فیلم و سینما شوم، خبرنگار بودم. به همین نسبت از موضوعات اجتماعی و سیاسی شناخت داشتم.

به ده نمکی گفتم اخراجی‌های یک هم خیانت به سینماست هم خیانت به جنگ

او افزود: خاطرم هست موقعی که من نماینده مجلس بودم، آقای مسعود ده نمکی می‌خواست فیلم اخراجی‌های یک را بسازد؛ چون با مسعود ده نمکی رفاقت قدیمی از زمان جنگ داشتم من را دعوت کرد که سر ضبط فیلمش بروم. مسعود آن زمان خیلی از طرف دستگاه‌های دولتی حمایت می‌شد. خلاصه کار ضبط و تمام شد. ایام جشنواره که شد، نماینده‌ها با هم می‌رفتند جشنواره و فیلم را می‌دیدند، اما من دوست داشتم این فیلم را با خود مسعود ببینم. یادم هست که در تمام مدت دیدن فیلم به مسعود می‌گفتم این چیزی که تو ساختی، هم خیانت به سینماست هم خیانت به جنگ. چون یک واقعیت درست از جنگ را منعکس نکردی.

به رئیس دولت اصلاحات گفتم وساطت کنید تا «به رنگ ارغوان» اکران شود

ابوطالب تاکید کرد: اگر بخواهم خاطراتم را از دوران نمایندگی مرور کنم، شاید اولین اقدام سینمایی هم که به عنوان عضو کمیسیون فرهنگی کردم، این بود که از رییس جمهور وقت خواستم که «به رنگ ارغوان» ابراهیم حاتمی کیا مجوز اکران بگیرد. من در «آژانس شیشه‌ای» مشاور آقای حاتمی کیا بودم، رفاقت قدیمی با او داشتم و دلسوز بودم. لذا دلم می‌خواست که «به رنگ ارغوان» اکران شود. خاطرم هست که رئیس جمهور وقت برای بودجه سنواتی یا استیضاح یکی از وزرا به مجلس آمده بودند، بعد از سلام علیک، گفت: آقای ابوطالب چه خبر؟ گفتم سلامتی. گفت: مشکلی نیست گفتم خودم که مشکل خاصی ندارم، ولی اگر می‌شود وساطت کنید که «به رنگ ارغوان» اکران شود.

او با بیان اینکه هر سال فیلم‌های جشنواره را دنبال می‌کنم، گفت: ترجیحم این است که فیلم را در فضای جشنواره‌ها ببینم تا مثلا در همراهی با نماینده‌ها. دیدن فیلم در جشنواره حس و حال دیگری دارد و جذاب‌تر است. به‌هرحال عوامل فیلم هستند، منتقدان حضور دارند و اهالی رسانه می‌آیند و جذابیت تماشای فیلم را بالا می‌برند.

سینمای میرکریمی و ابراهیم حاتمی کیا را دوست دارم

این چهره فرهنگی درباره اینکه کدام فیلم جشنواره او را شگفت زده کرده است، گفت: من سینمای رضا میرکریمی را دوست دارم. بعد از آن فیلم‌های آقای حاتمی کیا را دوست دارم. از فیلم «محمدرسول‌الله» آقای مجید مجیدی انتظار بزرگی داشتیم، اما متاسفانه برآروده نشد. معتقدم ما کمتر از یک دست فیلم خوب داریم. البته همانقدر هم معتقدم که ما کارگردان خوب به اندازه کافی داریم. بین ۱۰ تا ۱۵ کارگردان خوب در سینما داریم، ولی کارگردان خوب برای تولید فیلم خوب کافی نیست. خیلی شرایط باید کنار هم قرار بگیرد تا فیلم خوب ساخته شود.‌ای کاش این کارگردانان ما امکانات برخی کارگردانان کشور‌های همسایه را داشتند، نمی‌خواهم بگویم امکانات کشور‌های اروپایی‌ها بلکه امکانات همین کشور‌های همسایه. امکانات اگر برای کارگردانان کشورمان فراهم بود ما سینمای فاخرتری داشتیم.

بهروز شعیبی و محمدحسین مهدویان کارگردان‌های نسل جدید آینده داری هستند

او درباره اینکه کار‌های کدام کارگردان‌های نسل جدید را دنبال می‌کند، گفت: بهروز شعیبی و محمدحسین مهدویان آینده دار هستند. خانم آبیار شاهکاری در نویسندگی است، «شیار ۱۴۳» شاهکار بود که‌ای کاش ادامه پیدا می‌کرد، یا سعید روستایی.

پشت فیلم‌های کمدی کمال تبریزی فکر خوابیده است

ابوطالب در ادامه با بیان اینکه خیلی از فیلم‌های گیشه به جشنواره نمی‌آیند، گفت: من خودم بین جشنواره‌ها آن‌ها را می‌بینم و گاهی هم فیلم‌های خوبی هم هستند، چون اصلا بخشی از سینما سرگرمی است. فیلم‌هایی که اغلب کمدی هستند و اصلا در جشنواره نمی‌آیند، چون به بازاراشان ضربه می‌زنند. به همین خاطر فقط در سینما اکران می‌شوند و خوبم می‌فروشند. البته من محتوای فیلم‌ها را شخصا نمی‌پسندم و اصلا سفارش نمی‌کنم کسی برود مثلا «هزارپا» را ببیند یا «نهنگ عنبر» را؛ ولی به هرحال این‌ها هم فیلم هستند و سینما به همه نوع سلیقه احتیاج دارد و واقعیت سینما است. مثلا فیلم‌های کمدی که کمال تبریزی می‌سازد، پشتش فکر است و این فیلم‌ها را دوست دارم، کمال تبریزی وقتی «مارمولک» یا «مارموز» را در قالب کمدی و طنز می‌سازد پشتش یک فکری خوابیده است.

با فیلم‌های حاتمی کیا اشک ریختم

این چهره فیلمساز با بیان اینکه با فیلم‌های ابراهیم حاتمی کیا خوشبختانه یا متاسفانه اشک می‌ریزم، خاطرنشان کرد: ابراهیم حاتمی‌کیا متعلق به نسلی است که من خودم را متعلق به آن نسل می‌دانم، من دیالوگ‌های حاتمی کیا را می‌فهمم و می‌دانم چه می‌گوید و دست روی چه نقطه مهم باوری و اعتقادی می‌گذارد، به همین خاطر همیشه فیلم هایش من را متاثر می‌کند.

فقط در دوران دانشجویی در صف فیلم‌های جشنواره ایستاده ام

ابوطالب درباره تجربه در صف ایستادن هایش در ایام جشنواره گفت: تقریبا هیچ دوره‌ای در جشنواره در صف نایستاده ام، غیر از آن زمان‌هایی که دانشجو بودم. سال‌های دهه ۷۰ که دانشجوی سینما بودم در صف جشنواره می‌ایستادم. اتفاقا صف‌های طولانی هم بود و مثل الان مکانیزه و منظم و کارتی نبود. سه ساعت باید در صف می‌ایستادیم که نوبتمان شود؛ خیلی هم لذت بخش بود.

او ادامه داد: اصلا یک بخش لذت سینما رفتن برای نسل جوان همین در صف ایستادن‌ها و شلوغی و ازدحام است. من اغلب در جشنواره هستم، مثلا فیلمسازی دعوتم کرده یا به دلیلی می‌روم یک سری فیلم‌ها را می‌بینم، ولی خیلی از فیلم‌ها را که در جشنواره نمی‌بینم یا آنها که اصلا در جشنواره حضور ندارند را بلافاصله در تعطیلات عید نوروز می‌بینم، چون تعطیلات فرصت خوبی برای فیلم دیدن است.