موذن کربلا چه کسی بود؟

حجت الاسلام والمسلمین سید جلال موسویان سخنران و کارشناس مسائل مذهبی درخصوص تاثیرات و اهمیت اذان گفتن و دعوت مردم به اقامه نماز گفت: ما در کتاب سفینة البحار، حدیث های بسیار زیبایی درباره اذان گفتن داریم که البته پیش از آن باید به دعایی شریف قرآن کریم در سوره مائده آیه ۵۸ و سوره جمعه آیه ۹ اشاره کرد باید دانست اذان گفتن کاری خدایی است و خدا اذان‌گو اصلی است.

وی درادامه با اشاره به احادیث و روایات متعدد از ائمه اطهار (ع) بیان کرد: امام صادق (ع) از رسول خدا (ص) نقل کرده است که اگر کسی صدا اذان را بلند می کند، (به اصطلاح موذنه است) او کسی است که خدای متعال گناهان او را می بخشد و به اندازه‌ای که صدایش به دیگران می رسد، یا می بیند، خداوند او را مورد مغفرت قرار می دهد. همچنین روایتی از امام باقر (ع) وجود که می فرمایند: «بهترین عمل قبل از نماز این است که شخص اقامه و اذان را بگوید، و تا خداوند تمام خیرات و برکات عالم را نصیب او کند.»

حجت الاسلام والمسلمین موسویان ادامه داد: در روایتی دیگر از امام سجاد (ع) نقل شده هنگامی که صدای موذن از مناره آمد و موذن الله اکبر سرداد، امیرالمومنین (ع) بلند بلند گریه کردند، یکی از یاران جریان گریستن را از امام جویا شدند، امام فرمودند شما نمی دانید اذان چه می گوید؟ حضرت فرمودند:«در هر الله اکبر، «الله و رسول و وصی الاعلم»؛ تفسیر این حدیث آن است که اگر می خواهید به بالاترین درجات برسید، حرف خدا، رسول خدا (ص) و وصی پیامبر خدا (ع) را باید گوش کنید. پس از آن می فرمایند: «شما هرگاه راه گم کردید، در وقت اذان، اذان و اقامه را بگویید، خدا راه را نشان می دهد.»

وی افزود: صحبت درباره ترغیب به اذان گفتن، مقالی مفصل می خواهد، اما این روزها باید نگاه ویژه تری به موذن کربلا حضرت علی اکبر (ع) داشته باشیم. چون امام حسین (ع) فوق العاده به اذان علاقه‌‌مند بودند، هفت بار تکبیری که پیش از اذان می گوییم به همین سبب است و این تکبیر ثمره اذان و روزه‌ای است که حضرت سیدالشهدا (ع) فرمودند و گرفتند و خداوند این سنت را برای امام حسین(ع) و مومنان گذاشتند تا پیش از نماز،مومنین حضور قلب پیدا کنند.

حجت الاسلام والمسلمین موسویان در پایان یادآور شد: ما باید موذن کربلا را برای جوان ها و نوجوان ها الگو قرار بدهیم و پیرو ایشان و جد بزرگوارشان رسول خدا (ص) باشیم، چراکه شبیه ترین فرد به رسول الله (ص) حضرت علی اکبر (ع) بود و امام حسین (ع) از فرزندشان حضرت علی اکبر (ع) می خواستند که اذان بگویند.