سروده مؤید خراسانی در وصف حضرت رضا(ع)

هنر متعالی همواره در طول تاریخ رسانه‌ای برای انتقال مفاهیم و اندیشه‌های ناب معرفتی است و در میان تمام هنرها، شعر در جامعه ایرانی همواره بزگترین رسالت را در این زمینه بر دوش داشته است. گواه آن هم می‌تواند ابیاتی باشد که واقعه‌ای را در دل تاریخ زنده نگاه می‌دارند و با ترسیم حقیقت، جبهه‌ حق و باطل را مشخص می‌کنند. شاعرانی که اینگونه شعر را باور کرده‌اند، همواره می‌کوشند از قریحه‌ خود در حساس‌ترین مواقع به بهترین نحو بهره ببرند و آثاری خلق کنند که بجا و تأثیرگذار باشد. نمونه‌ای از این دست از شاعران در خیل کاروان شعر و ادب این سرزمین کم نبوده و نیستند؛ شاعرانی که صداقت و حقیقت را به ثمن بخس معاوضه نکردند.

پس از انقلاب اسلامی نیز کم نبودند شاعرانی که با چنین هدفی در میدان حاضر شدند و با هنرشان از دین و میهن خود دفاع کردند. در خیل شاعران انقلاب اسلامی، بخش قابل توجهی از روشنگری بر عهده شاعران آیینی بوده که با الهام از مکتب حسینی، در راه احیای دین گام برداشته‌اند. سیدرضا مؤید خراسانی، از شاعران پیشکسوت آیینی، از جمله این شاعران است.

مؤید دارای قریحه‌ای سیال و روان در سرودن شعر به ویژه اشعارمذهبی است به نحوی که آیات و روایت به همراه سیره زندگی اهل بیت(ع) و داستان‌های تاریخی در شعرهای وی بسیار به چشم می‌خورد. سروده‌های وی تنها به مدح و منقبت اهل بیت(ع) خلاصه نمی‌شوند، بلکه مضامین انقلابی و حماسه سرودهای دفاع مقدس نیز در دریای اشعار او موج می‌زند.

مؤید اخیراً در دیدار شاعران آیینی با رهبر معظم انقلاب در مشهد، سروده‌ای در وصف علی ابن موسی الرضا(ع) خواند که مورد تشویق حاضران و تفقد رهبر معظم انقلاب قرار گرفت. این سروده بدین شرح است:

مولای مهربان منی یا اباالحسن(ع)

عشق منی و جان منی یا اباالحسن(ع)

مهمان سفره‌ صدپاره‌ام به اشک

عمری است میزبان منی یا اباالحسن(ع)

خورشید را به خاک حریم تو دیده‌ام

آری تو آسمان منی یا اباالحسن(ع)

بهتر ز تو، جواب دلم را نداده کَس

چون آگه از زبان منی یا اباالحسن(ع)

هر سائل حریم تو از مهربانیت

گوید به خود از آن منی یا اباالحسن(ع)

در هر کجا قرار دل بی‎قرار من

در هر نفس توان منی یا اباالحسن(ع)