پادری؛ نوید ظهور یک طنزپرداز خوش‌فکر در تلویزیون/ نصرت، نماد راحت طلب‌هاست

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- محمد مهدی خالقی(مستندساز)- 1-پادری یک مجموعه نوروزی بوده و قرار بر این بود که در نوروز 1395 از تلویزیون پخش شود. ظاهراً به دلیل مشکلات فنی کار نرسیده و به ماه رمضان منتقل شده است. جذاب بودن و جا افتادن این کار بین مخاطبان نشان می‌دهد که مناسبتی سازی، لزوماً به رعایت مناسک و ظواهر نیست و می‌شود مثلاً در سریالی رمضانی خبری از افطار و سحر و روزه نباشد اما سریال، دینی باشد.

2- پادری نسبت به مجموعه موفق دودکش سراغ قصه سخت‌تری رفته است. در دودکش کشمکش شخصیت‌ها بیشتر با جامعه و شرایط بیرونی بود. ماجراهای مدرسه، درگیری با ادارات گوناگون، درگیری نصرت با صاحبخانه و ... اما اینجا کشمکش‌ها بیشتر به داخل کانون خانواده منتقل می‌شود. مسائلی درونی که اگر این خانواده را به مثابه کشور، میهن و... در نظر بگیریم؛ شرایط رایج سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ... این سال‌های جامعه ماست. دنیاخواهی عزیز در مقابل دنیا خواهی ذلیل و شاید نزدیک به تحلیل این حدیث از امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) که :

امام سجاد (علیه السلام) می‌فرمایند: «و الدنیا دنیائان: دنیا بلاغ و دنیا ملعونه؛ و دنیا 2 گونه است: دنیایی که به حد کفاف است (و انسان را به آخرت و معنویت می‌رساند) و دنیای نفرین شده(که انسان را از خدا دور می‌کند).» اصول کافی، جلد ۲، صفحه ۱۳۰

3- فیروز نمادی است برای آنهایی که دنیا را بدون سختی نمی‌خواهند یا بهتر بگوییم که شیرینی و تلخی دنیا را با هم قبول کرده‌اند. بودن در خوف و رجا، همان حالتی که امامان معصوم بر آن سفارش کرده‌اند:

امام صادق (علیه السّلام): «اُرجُ اللهَ رجاءً لا یُجرِئُک عَلی معاصیهِ و خفِ اللهَ خوفاً لا یُؤْیِسُک من رَحْمتهِ. آنگونه به خداوند امید داشته باش که امیدواریت به تو جرأت بر معصیت و نافرمانی او را ندهد و آن‌قدر از خدا بترس که ترس تو، تو را از رحمت او نا امید نگرداند.» بحار الانوار، ج 67، ص 384

فیروز یکی از دوست داشتنی‌ترین شخصیت‌های تلویزیونی این سال‌هاست. قلب رقیق در عین گوشت تلخی ظاهری، خانواده‌دوست و خانواده‌گرا، پرتلاش و خستگی ناپذیر، امیدوار و روبه‌جلو، تدین باطنی یک ایرانی مسلمان نه تند و نه کند، خدا باور، اهل توکل و البته از طرفی یک‌دنده، لجباز و کمی خودخواه؛ کسی که:

امام باقر(علیه السلام): «مَن عَمِلَ بما یَعلَم عَلَّمَهُ الله ما لَم یَعلَم. هر کس به آنچه می‌داند عمل کند، خداوند آنچه را که نمی‌داند به او خواهد آموخت.» بحارالانوار، ج۷۵، ص۱۸۹

 را می‌توانی در او باور کنی.

در کنار همه اینها فیروز می‌تواند یک تیپ دوست داشتنی طنز باشد برای کمدی‌های سریالی سال‌های آینده؛ شخصیت چاقالو در مقابل لاغره که ایرانی و باورپذیر هم هست.

4- نصرت، نماد راحت طلب‌هاست؛ نماد آنهایی که حاضرند بایک آبنبات، گردن جلوی صاحبان زر و زور خم کنند، نماد کوتاه آمده‌های همیشه خندان، تازه به دوران رسیده‌ها و نو کیسه‌ها.

در آرزوی یک شبه پولدار شوهای ابله و البته نازک‌دل و باز خانواده دوست و خوش‌تیپ.

5- پادری در چهار، پنج قسمت ابتدایی کمی می‌لنگد. در دنباله‌های سینمایی و تلویزیونی همه سعی بر بازپیرایی و افزایش جذابیت است. شاید به دلیل کمی فاصله گرفتن فرمی بعضی سکانس‌ها و قسمت‌ها از نوعی رئالیته با چاشنی فانتزی که در دودکش خیلی خوب جواب داده بود. البته پادری با روی دور افتادن قصه، توانست این گردنه مهم را رد کند.

6- و حتماً می‌توانیم نوید ظهور یک طنزپرداز خوش‌فکر را در تلویزیون بدهیم. آقای حسین لطیفی هم کم‌کم جای خود را مثل آقای سیروس مقدم در پایتخت پیدا می‌کند.