تبریز، شهر شعر بافان کوچک + تصاویر

به گواه تاریخ، تبریز که هم‌اکنون به عنوان مرکز استان آذربایجان شرقی شناخته شده و مردان بزرگی چون سردارخان و باقرخان را در بستر وجود خود پرورش داده، در سال 1500 میلادی به عنوان پنجمین شهر بزرگ جهان شناخته می‌شده و هم‌اکنون نیز عنوان شهر اولین‌ها را به خود اختصاص داده است.

 

بنابر این گزارش، اگر در روزهای نوروز 1395 گذرتان به شهر اولین‌ها افتاد پیشنهاد ما برای شما این است که حتما سری به تیمچه شعر بافان کوچک بزنید.

 

این تیمچه که در خیابان جمهوری اسلامی، خیابان دارایی واقع شده مقر مردانی است که با دستگاه چهاروردی مو یا ابریشم را به هم می‌بافند و نامشان را با نشان طلایی در سروته پارچه‌ای که بافته‌اند حک می‌کنند تا هرگز به وادی فراموشی سپرده نشوند اما چه بخواهند و چه نخواهند در معرض فراموشی قرار می‌گیرند و فقط در مکان‌هایی ریشه می‌دوانند که همچون تیمچه شعر بافان کوچک تبریز برای همیشه در خاطر جهانیان ثبت شده‌اند.
 

 

کمی آن‌طرفتر درست بر سر جاده ابریشم مجسمه‌هایی دیده می‌شوند که جلوه خاصی به پل تاریخی «قاری کورپوسو» داده‌اند و بر نقش این پل در دادوستدهای گذشته ارزشمند ایران تأکید می‌کنند.

 

اینک که حرف به پل «قاری کورپوسو» کشید باید گفت که این پل تاریخی در خیابان ثقةالاسلام و بر روی رودخانه «مهرانه رود» قرار گرفته است.

 

این پل به این دلیل «قاری کورپوسو» یا پل چراغ نام گرفته که در اواخر دوره حکومت قاجاریه با سر ستون‌های کله‌ قوچی و چراغ‌های قدیمی تزیین شده است و راه ارتباطی بازار بزرگ و بخش شمالی شهر تبریز به حساب می‌آید.

 

با به میان آمدن بحث بخش شمالی شهر تبریز خوب است که به دو قسمت از آن بپردازیم که تاریخ شکل‌گیری آنها در مرکز توجه بسیاری از ایرانگردان قرار گرفته است.

 

ششگلان یکی از دو بخش تاریخی شمال تبریز است که از سمت شمال به محله سرخاب و از سمت جنوب به محله خیابان و رودخانه مهران رود ختم می‌شود.

 

این محله تاریخی دربرگیرنده 6 باب مسجد از جمله «مسجد امیروزرا» بوده و خانه‌ها و مراکز تاریخی چون «تکیه درویش لاغری»، «دارالمعلمین» و «دولتخانه کهنه» را در خود جای داده است.

 

محله تاریخی ششگلان در دوره ایلخانان مرکز نشست فرماندار آذربایجان بود.

 

دوه‌چی یا شتربان هم نام محله دیگری است که در این بخش شهر تبریز واقع شده و از مکان‌های تاریخی آن می‌توان به امامزاده سیدابراهیم، مسجد عرب‌لر، دره گرو و میدان صاحب‌الامر اشاره کرد.
 

 

شایان ذکر است سنگ نوشته «بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم» اثر میرزای سنگلاخ که هم‌اکنون موزه آذربایجان آن را در معرض دید عموم قرار داده، پیش از این در امامزاده سیدابراهیم نگهداری می‌شد.

 

از محله‌های دیگر تاریخی تبریز می‌توان به «باغمیشه» و «سرخاب» اشاره کرد.

 

موزه آذربایجان نیز یکی دیگر از اماکن دیدنی مرکز استان آذربایجان شرقی است که همانند موزه عصر آهن در جوار مسجد کبود قرار گرفته است تا به عنوان دومین موزه تاریخی ایران آثار متعلق به دوران قبل و بعد از اسلام را به نمایش بگذارد.

 

موزه عصر آهن هم که در شمال، شمال شرقی و شمال شرقی مسجد کبود واقع شده یکی از شگفت‌آورترین موزه‌های کشور بوده که مردگانی با قدمت چهار هزار سال را در خود جای داده و 38 قبر در آن قرار گرفته است و تفاوت جهت بدن و صورتشان تأییدی بر مهر پرستیشان بوده. زیرا بنابر گفته برخی از کارشناسان جهت صورت آنها به سمت مکان خورشید در زمان مرگشان بوده است.
 

 

«مسجد کبود» هم عنوان یکی دیگر از اماکن تاریخی و دیدنی شهر تبریز است و بنابر شواهد تاریخی به دستور صالحه خانم، دختر سلطان جهانشاه ساخته شده است.
 

 

این مسجد به دلیل رنگ لاجوردی کاشی‌های معرقش به  «فیروزه اسلام» شهرت یافته و در سال 1318 مرمت شد.

 

از اماکن دیدنی دیگر تبریز می‌توان به کلیسای پروتستان (انجیلی) اشاره کرد که در خیابان شهناز، کوچه و المان واقع شده و بنای آن شبیه صلیبی بوده و محراب آن 80 سانتیمتر از کف تالار بلندتر است.
 

سقف این کلیسا آهنی بوده و برج ناقوس آن استوانه‌ای و دارای چهار طبقه است.

از هرچه بگذریم نام شاهگولی تبریز را نمی‌توانیم نادیده بگیریم، این عمارت که هم‌اکنون با نام ایل گلی شناخته شده یکی از مهمترین گردشگاه‌های شهر تبریز است که در 7 کیلومتری مرکز شهر قرار گرفته است و عمق دریاچه‌اش به 12 متر می‌رسد.

 

این بنای تاریخی جنبه جهانی دارد و عمارت کلاه فرنگی را در مرکز خود جای داده است.
 

 

عمارت کلاه فرنگی امروزه به صورت یک تالار پذیرایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

خاطرنشان می‌شود که از جاذبه‌های دیگر کاخ شاهگولی می‌توان به درختان خشکیده‌ای اشاره کرد که به دست هنرمندان جان تازه‌ای گرفته‌اند.