دوبله کارتون هاديگر خاطره نمي شود

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مصطفي تجلي- بهترين کارتون هاي خاطره انگيز دوران کودکي نسل هاي دهه پنجاه و شصت ازصداي دوبلورهايي بهره مي بردند که به تک تک شخصيت هاي اين آثارجان مي دادند و ترجمه منحصر به فرد و دقيق ديالوگ هاي آن هادر اذهان مخاطبان ايراني حک شده است. دوران کودکي من با کارتون هاي خاطره انگيزي چون «ماجراهاي سندباد»، «يوگي و دوستان»، «بل و سباستين»، «خانواده دکتر ارنست»، «پينوکيو»، «مهاجران» و «پسر شجاع» گره خورده است.

ترکيب صداهاي زنده يادان «مرتضي احمدي» به جاي روباه مکار و «کنعان کياني» به جاي گربه نره که هميشه مي خواستند پينوکيو را فريب دهند، از نقاط قوت اين کارتون به شمارمي آيد. «پسر شجاع» نيز از پرطرفدارترين و طولاني ترين کارتون هايي بود که در دوران کودکي ام از تلويزيون پخش مي شد و مديريت دوبلاژ آن برعهده «غلامعلي افشاريه» بود.نقش پسر شجاع را ابتدا «نادره سالارپور» مي گفت و پس از مهاجرت وي به خارج از کشور، «مهوش افشاري» با همان تيپ صدا، بدون آن که نقش کوچک ترين لطمه اي ببيند، کار را پي گرفت. پدر پسر شجاع، صداي گرم «پرويز ربيعي» بود و «مهين برزويي» هم با زيبايي خاصي در نقش «خانم کوچولو» صحبت مي کرد. جذابيت کار دوبله در مقايسه اين کارتون ها با کارتون هاي دوبله شده فعلي، بيشتر جلوه مي کند. در چند سال گذشته «انجمن گويندگان جوان»، به دوبله کارتون ها گرايش ويژه اي پيدا کرده است. اما پس از ديدن يکي دو مورد از اين کارتون ها، تماشاي سومي برايتان غيرقابل تحمل مي شود. جالب است بدانيد کارتون هاي دوبله شده توسط اين انجمن، بهترين کارتون هاي استوديو هاي«ديزني» و «دريم ورکز» هستند.البته در اين ميان نبايد از صداي «علي باقرلي» گذشت. وي با صداي گرم و دلنشين اش به شخصيت هاي کارتوني جان بخشيده است. گويندگي وي به جاي شخصيت «بابانوئل» در پويا نمايي«نجات بابانوئل» مثال زدني است. اين دوبلور اگر قدر صداي خود را بداند در آينده اي نه چندان دور جايگزين مناسبي براي دوبلورهاي پيشکسوت خواهد بود. جنس صداي وي شبيه صداي زنده ياد «عزت ا... مقبلي» است. اما متاسفانه هنر دوبله در سال هاي اخير از وجود مترجماني فرهيخته بي نصيب مانده است و از طرفي نيزتعدد دوبلورها به جاي يک شخصيت به يک اثر خوب لطمه زده است. 

در سال هاي پس از انقلاب، کارتون هاي بسياري دوبله شدند که در فهرست خاطره انگيز ترين ها قرار دارندولي در حال حاضر دوبله کارتون هاي خارجي، چنگي به دل نمي زند وهنر دوبلاژ در کشورمان رو به افول است . يکي از مهم ترين دلايل آن رانيز بايد پرکاري برخي دوبلورهاي پيشکسوت و کم تجربگي دوبلورهاي جديد دانست. اگر چه پرکاري يک دوبلور از نظر خيلي ها نه تنها نقص نيست که حتي حسن به شمار مي آيد ولي نبايد اين نکته را از خاطر برد براي دوبلوري که ظرف يک هفته، به جاي چهار يا پنج شخصيت مختلف صحبت مي کند، انتقال احساسات شخصيت هاي اثر به بيننده ديگرچندان برايش اهميت ندارد. اين دوبلورها در گفت و گو با رسانه هاي تصويري و نوشتاري دليل اين پر کاري را امرار معاش و تامين هزينه هاي زندگي ذکر مي کنند که تا اندازه اي هم حق با آن هاست. در سال هاي اخير متاسفانه ديگر از کارتون هاي خوب با دوبله خوب خبري نيست و بي شک اين وظيفه مهم صدا و سيماست که با رسيدگي به وضعيت مادي دوبلورها موجبات رضايت آنها را فراهم آورد و با اين اقدام، به هنر دوبلاژ کشور جاني دوباره بخشد.