پشت پرده شکست مذاکرات ژنو چه بود؟

به گزارش پارس به نقل از مشرق، ما آن قدر ساده نیستیم که تصور کنیم فرانسوی ها به تنهایی واجد قدرتی بودند که بتواند مذاکرات را با شکست روبرو کند. فرانسوی ها برای جلوگیری از فروپاشی تحریم ها نیابتاً و در یک توافق پشت پرده از جانب دولت آمریکا وارد عمل شدند.

در شرایطی که دور جدید مذاکرات ژنو شب گذشته بدون امضای یک توافق مشخص به پایان رسید، بسیاری از تحلیل گران اذعان داشتند که چنین مذاکراتی با چنین سختی و فشردگی در تاریخ روابط بین جمهوری اسلامی ایران و غرب بی نظیر بوده است.

متاسفانه علی رغم تلاش ها و حسن نیت طرف ایرانی باز هم شاهد حصول توافق در ژنو نبودیم هرچند که به زودی بار دیگر مذاکراتی دیگر برگزار خواهد شد و شاید در مذاکرات آتی طرف غربی بخواهد از فرصت دیپلماتیک موجود استفاده نماید. در همین اثنا نقش مخرب اسرائیل و فرانسه در این مذاکرات به وضوح قابل مشاهده بود.

در خصوص این مذاکرات سخت و نفس گیر و آنچه حاصل شد، فارس اخبار مفصل و متعددی را در اختیار مخاطبان گرامی قرار داده که رجوع به آنها نشان می دهد مذاکرات به شکل سریع ارتقاء سطح یافت و دیدارهای متعدد و متکثری در آنها رخ داد.

در تحلیل آنچه از ۱۶ تا ۱۸ آبان در ژنو گذشت، اشاره به موارد زیر خالی از وجه نیست:

۱- تیم سیاست خارجی کشورمان در این مذاکرات، که رهبر انقلاب اسلامی از آنان به عنوان فرزندان انقلاب و مامورین جمهوری اسلامی نام بردند زحمات و سختی های زیادی را متحمل شدند که به نوبه خود جای قدردانی دارد. برای ما مسلم است که مسئول عدم حصول نتایج ملموس در این ۳ روز تیم دیپلماتیک ایران و نظام مقدس جمهوری اسلامی نیست و خط مشی حاکم بر ۱+۵ بوده است که اجازه پیشرفت را به مذاکرات نداده است. البته بدیهی است که هنوز فرصت وجود دارد و حتی اگر توافق دیپلماتیک حاصل نشود هم، ایران همان طور که مقام معظم رهبری فرمودند، می تواند به خود اتکا کند.

۲- اتفاقات ۳ روز گذشته به وضوح بخش هایی از سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامی را در ذهن متبادر می کند. در اولین روز سال جاری خورشیدی، معظم له به مقامات فرانسوی هشدار داده بودند که سیاست هایشان در قبال ایران از دوران سارکوزی به بعد، سیاست های درستی نیست. رهبر انقلاب همچنین در آستانه ۱۳ آبان بار دیگر بیان فرمودند که به نتایج مذاکرات خوش بین نیستند و بعید است که این روند به نتیجه مورد نظر ملت ایران بینجامد. در شرایطی که در روز مذاکرات خوش بینی گسترده ای بر فضای افکار عمومی حاکم بود، در روز سوم مذاکرات به درستی روشن شد که چرا نباید به طرف غربی خوش بین بود؟

۳- روشن است که علی رغم برخی اختلافات ظاهری بین واشنگتن و تل آویو، اختلاف راهبردی بین دو طرف در خصوص ایران قابل شناسایی نیست. حداکثر اختلافی که می توان بین دو طرف دید، اختلافات تاکتیکی است که البته ظاهرا صهیونیست ها آن را نیز با نفوذ در طرف فرانسوی حاضر در مذاکرات جبران کردند. یادداشت « باراک راوید» در روزنامه صهیونیستی هاآرتص در خصوص این اختلافات خواندنی است. کاملا واضح است که دعوای نتانیاهو و کری در این مذاکرات چیزی جز دعوا بر سر برداشتن بخش بیشتر یا کمتر تحریم ها نبوده است.

۴- صهیونیست ها همان طور که به خوبی در سخنان نتانیاهو مشخص بود، نگران فروپاشیدن « نظام تحریم های ضدایرانی» هستند و از همین رو در برابر هر انکساری در این ساختار با شیون و زاری و تمام اهرم های قدرت مقاومت می کنند. اسرائیل به خوبی نشان داده که هدف اصلیش از پروپاگاندای هسته ای، محدودسازی ایران است وگرنه بعید است سازمان های جاسوسی این رژیم نامشروع ندانند که در ایران برنامه ای برای تولید سلاح هسته ای وجود ندارد که اگر هم بود اسرائیل را یارای مقابله با آن نبود.

۵- نقش فرانسوی ها در مذاکرات اخیر ژنو را باید از یک سو مخرب و از سوی دیگر مبهم دانست. شب گذشته یک خبرنگار غربی در توئیتر ابراز داشت که فرانسه در آخرین لحظات با مخالفت با توافق قصد داشت خود را مهم جلوه دهد. دولت اولاند که از نظر محبوبیت سیر نزولی را طی ماه های گذشته طی کرده است، در این مذاکرات به « قورباغه ای شبیه بود که هفت تیر می کشد و احساس می کند که مهم و قدرتمند است. » اما ما هم آن قدر ساده نیستیم که تصور کنیم فرانسوی ها به تنهایی واجد قدرتی بودند که بتواند مذاکرات را با شکست روبرو کند. فرانسوی ها برای جلوگیری از فروپاشی نظام تحریم ها یا نیابتا و در یک توافق پشت پرده از جانب دولت آمریکا وارد عمل شدند و بازی را تغییر دادند و یا مستقیما با هماهنگی رژیم صهیونیستی و لابی های ذی نفوذ این رژیم وارد میدان شدند.

۶- طرف غربی به خوبی می داند که مذاکرات اخیر که از سوی طرف ایرانی با جدیت و با اجماع ملی در چارچوب راهبرد تعیین شده از سوی رهبری دنبال می شود، یک « اتمام حجت» است. اگر از این فرصت استفاده نکنند و بخواهند نظام تحریم ها را حفظ کنند، یقینا با برخوردی در شان رفتار خود مواجه خواهند شد.

۷- مذاکرات ژنو برای هیچ کس تردیدی نگذاشت که این ایران نیست که به دنبال مناقشه بر سر مساله هسته ای است. مسئولیت ادامه این مناقشه به شکل تام و تمام بر عهده سردمداران رژیم های غربی و صهیونیستی است و این بی صداقتی آنهاست که مذاکرات را با بن بست مواجه می کند.

۸- قطعا دولت اوباما می داند و نگران است که با ادامه حاکمیت خط مشی صهیونیست ها بر مذاکرات و رفتارهای طرف غربی، ائتلاف بین المللی شکل گرفته در سطح برخی کشورهای غربی بر ضد ایران در خطر فروپاشی قرار می گیرد. بنابراین پیش بینی می شود دولت اوباما برای جلوگیری از این اتفاق تلاش هایی بکند.

۹- گفتمان طرف غربی در ژنو نشان داد که رویکرد « بازی با حاصل جمع صفر» هنوز در انگاره های طرف غربی موج می زند و همچنان هنجار حاکم بر شیوه تفکر ضدایرانی و مذاکراتی آنهاست. طبعا در برابر این نوع نگاه رئالیستی در صورت ادامه، آنچه به کار می آید مقوله قدرت است.

۱۰- تاریخ ایران همواره با مقاومت در برابر زورگویان و زیاده خواهان همراه بوده است. نتانیاهو، اولاند و اوباما نباید تردید کنند که این جنبه از هویت ایرانی همچنان پابرجاست و تداوم داشته، دارد و خواهد داشت.