فرصت‌ها می‌گذرند مانند گذشتن ابرها

به گزارش پارس ، اقبال غیر قابل تصور عمومی به شعار اعتدال، تدبیر و امید در انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری و پشت سرنهادن رقبای کارکرده و مورد توجه جناح رقیب، گزینش برخی وزرای مجرب و موفق و شناخته شده، تلاش های موفق و موثر دیپلماسی روحانی و دستگاه سیاستگذاری به تصدی « ظریف» در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، همچنین سخنان سنجیده و مذاکرات حاشیه مجمع رئیس جمهوری، نشست گروه ۱+۵ با حضور ظریف و جان کری و اوج آن، گفت وگوی تلفنی روسای جمهوری ایران در آمریکا، نشاط تازه ای در داخل و خارج کشور ایجاد کرد.

از یک سو، بزرگان کشور و نهاد قانونگذاری و… به حمایت از سیاست تدبیر و امید برخاستند و در سطح جهانی نیز – بجز پیرامونیان نه چندان دوست که عکس العمل منفی از خود نشان دادند و نخست وزیر رژیم صهیونیستی که با سخنان هیجانی و جنگ طلبانه به ستیز برخاسته بود، آن چنان که حتی در داخل دولت و مردمش نیز به سبب نسنجیدگی در گفتار سرزنش شد، دیگران ابراز تمایل به روابط سیاسی و اقتصادی کردند که این سیر به تبادل کاردار میان ایران و انگلیس خواهد انجامید، انتظار این بود و هست که برخی از منتقدان رقیب با بیان و قلم نه تنها به بازسازی و آسیب شناسی طیف فکری خود بپردازند بلکه مانند تمامی رقیبان در عرصه جهانی، در حفظ منافع ملی، به یاری دولت، همت کنند و با مهار هیجان زدگی ها در تنگناها و از تریبون های گوناگونی که در اختیار است، « یار شاطر» باشند و دو جناح نیز با پرهیز از بحران آفرینی های « هر نه روز یکبار» ، موقعیت خطیر کشور را مد نظر قرار دهند و القا کنند که حفظ نظام و منافع ملی و مصالح ایران، بالاتر از هر نحله فکری و سیاسی است.

همچنین نهادهای قانونی نیز با مجاب کردن عوامل خودسر، آنها را به رعایت قانون و اقدام از مجاری تعریف شده هدایت کنند و نگذارند که برخی با قلم و تهمت و بعضی با سخن گفتن به جای همه، آرامش عمومی را سلب نمایند. از طرفی، حامیان دولت نیز با رعایت قوانین و حفظ تمامی اصول و مراعات حال منتقد و مخالف و مدارا با آنان، از دستاوردهای موجود صیانت کنند و اسیر بازی رقیب نشوند و از امور شبهه ناک بپرهیزند و دوست آزاری نکنند و بدانند که:

« اگر خوی من آمد ناسزاوار… تو خوی نیک خود از دست مگذار »

دولت هم می تواند با اقدامات ذیل و اتخاذ تدابیر موثر به ادامه کار خود و ارتقای جایگاه ایران در عرصه جهانی کمک کند:

۱- توجه خاص به دانشگاه و آموزش و پرورش، چون این دو جایگاه، کانون علم و پاکی و آرمان های عالی انسانی و مهد پرورش هوشمندترین شخصیت ها برای آینده کشور هستند و هر نظامی آنگاه دوام می یابد که صاحبان اندیشه از آن حمایت کنند. جناب روحانی باید از حمایت صادقانه دانشجویان دانشگاه تهران و طیفی از استادان و دانشجویان دانشگاه امام صادق (ع) برخود ببالد، این علقه های عاطفی و در عین حال منطقی و دوراندیشانه، چنان نیست که بر هر کس میسر شود. دانشگاه بر صالحان چنین می کند.

۲- توجه به ایرانیان موثر خارج کشور که دوستدار ایران و ایرانی اند، می تواند چهره مسخ شده میهن عزیز ما را که به دشمنی استکبار، این چنین جلوه کرده است، به حقیقت و نجابت خود بازآورد. اینان می توانند بهترین مبلغ برای ایران در عرصه های بین المللی باشند و در تنگناها به ایران کمک کنند و سد محکمی در مقابل اقدامات غیر متعارف بیگانگان باشند.

۳- دولت باید هشیار باشد که از آن صدروز وعده داده شده جهت بهبود برای اوضاع اقتصادی و معیشت مردم، کمتر از یک ماه مانده است و وضع زندگی توده ها، بدتر از روزی است که بر مسند نشسته است. باید بداند گرانی روزافزون و لحظه ای امان مردم را بریده است. بنابراین بایسته و شایسته نیست که در آغاز راه، اعتماد مردم سلب شود. تیم اقتصادی به هوش باشد که بازسازی اعتماد از دست رفته در فضای بی اعتمادی، کار آسانی نیست، بلکه محال است.

۴- در سیاست داخلی، گزینش استانداران همسو، امر خطیری است و تضمین آینده دولت و عامل بقای اوست. این انتصابات نباید بر مبنای حضور چند روزه و احساسی در ستادها و روابط و قرابت و نسبت باشد. نکته بسیار مهم در انتصاب استانداران آن است که تاکید شود تا نگرشی عادلانه و به تناسب ضرورت ها و توانمندی ها و استحقاق ها به استان داشته باشند و نباید به سبب وامداری، کفه منطقه ای سنگین شود. همچنین، به استانداران تکلیف شود تا از قابلیت های محلی در تصدی امور استفاده کنند و از تیم های وارداتی ناکارآمد پرهیز نمایند چون مردم با دقت و تیزبینی همه روابط و ضوابط را زیر نظر دارند و هیچ اقدامی از حیطه رصد آنان، بیرون نیست.

۵- دولت و ملت بدانند که فرصت ها همیشه در خانه ما را نمی کوبند و به فرموده آن امام همام (ع) : « فرصت ها می گذرند مانند گذشتن ابرها » پس در این روزگار وانفسا، نگذاریم که فرصت از دست برود.