چرا مجلس یقه دیپلمات مودب را میگیرد؟
«حضرت آقای لئونید برژنف، صدر هیأت رئیسه کشور اتحاد جماهیر شوروی» ؛ این عنوان مخاطب نامه تشکر روحالله الموسوی الخمینی به برژنف رهبر شوروی در ۲۵ بهمنماه ۱۳۵۹ به سبب پیام تبریک وی برای دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در ایران است، در حالی که شوروی کمونیستی از دو سال پیش از آن به کشور مسلمان افغانستان هم حمله کرده بود.
به گزارش پ ارس به نقل از تابناک، « حضرت آقای برژنف» در دیگر نامه ها و پیام های امام راحل نیز آمده است ولی متن پیام همواره جایی برای اعلام مواضع رهبری انقلاب اسلامی مردم ایران هم داشته است. امام راحل در همین نامه به برژنف می نویسد: « همان گونه که متذکر شده اید، ما نیز به سهم خود پیوسته خواهان روابط دوستانه فی مابین همه ملت های جهان با حفظ استقلال و احترام متقابل بوده و آزادی کامل ملت های تحت ستم و رنجدیده را از خدای تعالی مسئلت دارم. »
در خرداد همان سال و در جواب تلگراف برژنف برای تبریک شصتمین سالگرد برقراری روابط سیاسی ایران و مسکو، تاکید می شود: « ضمن ابراز احترام متقابل امید است به همان گونه که در پیام خود آرزو کرده اید احترام به حق حاکمیت ملت ها و تمامیت ارضی کشورها و عدم مداخله در امور دیگران پیوسته مورد توجه شما و سایر رهبران جهان باشد. »
سی و چند سال بعد از ارائه این الگوی رعایت احترام به مقامات کشورهای دیگر در هنگام اعلام و نوشتن مواضع جمهوری اسلامی توسط بنیان گذار جمهوری اسلامی، سخنگوی وزارت خارجه ضمن رعایت ادب دیپلماتیک در پاسخ به سوال یک خبرنگار مبنی بر اینکه واکنش دولت ایران در رابطه با تولد فرزند نوه ملکه انگیس و اینکه آیا این می تواند تحولی را در روابط ایران و انگلیس ایجاد کند، پاسخ می دهد که البته ما تبریک می گوییم اما مسائل بین ایران و انگلستان بسیار پیچیده تر و فراتر از این است که با موارد این چنینی بتواند حل و فصل شود.
هر خواننده عاقلی می داند که بخش اصلی پاسخ سخنگوی وزارت خارجه این بوده است که « مسائل بین ایران و انگلستان بسیار پیچیده تر و فراتر از این است که با موارد این چنینی بتواند حل و فصل شود. »
مجموعه ای از موضع گیری های مخالف علیه سخنگوی وزارت خارجه در رسانه ها و نیز از جانب بعضی نمایندگان مجلس بعد از این سخنان صورت گرفته است که مرور آن نشان دهنده دو مشکل است؛ نخست مشکل کسانی است که از سخنگوی وزارت خارجه انتظار دارند به جای لحن مودبانه اما جدی و در چارچوب منافع ملی و سیاست های نظام، لحنی پرخاشگرانه و خلاف جایگاه کشور داشته باشد. این افراد تقریبا همان هایی هستند که از وزیر خارجه انتظار داشتند با مقامات بحرینی دیدار نکند و یا آنها را به ایران دعوت نکند، غافل از اینکه همین دیدارها معقول ترین راه برای تاثیرگذاری بر آنهاست.
مشکل دوم و جدی تر از آن کسانی است که از سخنان دیگران تنها بخشی را می شنوند یا تنها بخشی را برای دیگران نقل می کنند که بعضی نمایندگان مجلس و صدا و سیما از این جمله اند. متن سخنان عراقچی نشان می دهد که عراقچی ضمن تبریکی کوتاه و مودبانه، تاکید کرده است که « مسائل بین ایران و انگلستان بسیار پیچیده تر و فراتر از این است که با موارد این چنینی بتواند حل و فصل شود. » سوال این است که چند درصد آنهایی که به سخنگوی وزارت خارجه حمله کردند متن کامل پاسخ وی را شنیده بودند؟ متاسفانه اظهار نظرهای زیادی از بعضی مقامات و فعالان سیاسی در مورد مسائل مختلف وجود دارد که نشان می دهد آنها در مورد مسائلی اظهار نظر می کنند که از آن اطلاع دقیقی ندارند!
ارسال نظر