امضایی که نام احمدی‌نژادرا ماندگارمی‌کند

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، فدراسیون فوتبال ایران برای کسب میزبانی رقابت های جام ملت های آسیا ۲۰۱۹ ابراز تمایل کرده و درخواست رسمی خود را به کنفدراسیون فوتبال آسیا ارسال کرده است. در نقطه ی مقابل کمیته مسابقات کنفدراسیون فوتبال آسیا از هفت کشور داوطلب کسب میزبانی خواسته که ضمانت های ویژه ای را برای برگزاری جام ملت ها به AFC بدهند. کشورهای داوطلب تنها شش روز وقت دارند که ضمانت نامه های مورد درخواست AFC را به مقر این سازمان در مالزی ارسال کنند.

چین و مالزی از شرق و عربستان، امارات، کویت و عمان از غرب آسیا رقیبان ایران برای کسب میزبانی جام ملت های آسیای ۲۰۱۹ هستند. از این میان چین و مالزی به تازگی میزبانی این بازی ها را تجربه کرده اند و از این نظر بخت کمتری نسبت به سایر کشورهای داوطلب دارند. هم چنین در بین کشورهای غرب آسیا، سطح فوتبال ایران و عربستان بالاتر از سه کشور دیگر است و به نظر می رسد رقابت اصلی برای کسب میزبانی بین این دو کشور باشد.

کنفدراسیون فوتبال آسیا پس از مشخص شدن نامزدهای نهایی میزبانی جام ملت های آسیا از کشورهای داوطلب خواسته که ضمانت های ویژه ای را به آن سازمان بدهند تا مشخص شود که آیا آمادگی و صلاحیت لازم را برای کسب میزبانی دارند یا خیر. این ضمانت ها البته چیزهای عجیب و غریبی نیستند که انجامشان دور از دسترس باشد.

ضمانت برقراری امنیت بازی ها، حق و حقوق گمرکی و مالیاتی تیم های شرکت کننده، به رسمیت شناختن حق تبلیغات، مسائل رفاهی تماشاگران و ورزشکاران حاضر در بازی ها، حقوق مهاجرت اعم از ویزا و مجوز کار و فعالیت برای تیم ها و اصحاب رسانه و مانند اینها، عمده ضمانت هایی است که AFC تایید اجرای آنها را از نامزدهای میزبانی جام ملت ها طلب کرده است.

همان گونه که دیدید ضمانت های خواسته شده از سوی AFC چندان دور از تصور و دست نیافتنی نیستند و با یک هماهنگی ساده بین ارگان های اجرایی کشور قابل اجرا هستند. نکته مهم در این جا این است که AFC ضمانت اجرایی این مسائل را تنها در صورتی می پذیرد که یکی از سه مقام بلندپایه کشورهای داوطلب از جمله وزیر ورزش، نخست وزیر یا رییس جمهور پای آن را امضا کرده باشند؛ و این جاست که بار دیگر نقش دولت در رسیدن به موفقیتی دیگر در ورزش پررنگ می شود.

کمتر از دو هفته دیگر، عمر دولت دهم به پایان می رسد. در هشت سال گذشته و در طول دولت های نهم و دهم رویدادهای بی شماری در ورزش ایران رخ داده که در برخی از آنها نقش حمایتی دولت مشهود بوده است. نمونه اخیر این مساله صعود تیم ملی فوتبال به جام جهانی برزیل است که حمایت های دولت و در راس آن رییس جمهور از تیم ملی نقش به سزایی در افزایش روحیه و انگیزه ملی پوشان داشت.

فوتبال ایران یک بار از جام ملت های آسیا میزبانی کرده است اما سال های زیادی از آن رویداد مهم می گذرد. در صورتی که فدراسیون فوتبال بتواند میزبانی جام ملت های آسیا را برای دومین بار از آن ایران کند، مهم ترین رویداد ورزشی ایران پس از انقلاب شکوهمند اسلامی رقم خواهد خورد. بی شک میزبانی بزرگ ترین رویداد فوتبال قاره کهن آن هم در راه بزرگسالان می تواند بار مثبت تبلیغاتی زیادی برای ایران داشته باشد.

کمتر از یک سال دیگر کمیته اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا میزبان جام ملت های ۲۰۱۹ را مشخص می کند. تا آن زمان هفت نامزد دریافت این میزبانی باید در دوره ها و کارگاه های ویژه ای شرکت کنند و اقدامات لازم را انجام دهند اما پیش از همه اینها، تایید دولت و تضمین اجرای خواسته های طبیعی AFC وجه لازم قضیه است.

مدارک فدراسیون فوتبال ایران باید تا شش روز دیگر با امضای تایید کننده مقامات دولتی ایران به مقر AFC ارسال شود تا هم چنان در کورس رقابت کسب میزبانی باقی بمانیم. نگاه اهالی فوتبال در این روزها به دولت دوخته شده و همه منتظرند که ببینند دولتی که روزهای پایانی اش را سپری می کند، آیا اقدامی صورت می دهد که نامش برای همیشه در تاریخ ورزش ایران به نیکی ثبت شود؟ دولتمردان ایران که داعیه حمایت همه جانبه از فوتبال را داشتند و دارند اینک در آزمونی جدی و حساس قرار گرفته اند؛ آنها می توانند با قبول آن چه AFC خواسته است زمینه را برای میزبانی جام ملت های آسیا فراهم کنند. همین یک کار نام دولت دهم را به عنوان پایه گذار این رویداد بزرگ در تاریخ فوتبال ایران ثبت می کند. دیگر باقی قضایا و انجام کارهای لازم می ماند برای دولت یازدهم و دوازدهم!

شش سال دیگر جام ملت های آسیا می تواند در ایران برگزار شود. ورزشگاه آزادی تهران، یادگار امام (ره) تبریز، غدیر اهواز، نقش جهان اصفهان و چند ورزشگاه دیگر می توانند شاهد برگزاری دیدارهای حساس جام ملت های آسیا باشند. این اتفاق می تواند رخ دهد به شرطی که دست رییس دولت، قلم را بچرخاند و پای ضمانت نامه AFC را امضا کند. سرنوشت بزرگ ترین رویداد فوتبال ایران پس از انقلاب اسلامی وابسته به یک امضا است.