سه کلمه درباره انتخابات ۱۴۰۰

کلمه اول: از پیامبر اکرم (ص) در کتب روایی ما دو رهنمود به انتخاب‌کنندگان و انتخاب شوندگان در حکمرانی خوب به یادگار مانده است.
۱- پیامبر اعظم (ص) خطاب به انتخاب شوندگان می‌فرمایند: هرکس خود را بر جمعی از مسلمین جلو بیندازد درحالی‌که می‌داند از او شایسته‌تر وجود دارد یقینا به خدا و پیامبرش خیانت کرده است.
۲- پیامبر اکرم (ص) نیز می‌فرمایند: هرکس از مسلمانان کارگزاری را بر سر کار آورد به او مسئولیت بدهد درحالی‌که می‌داند در بین مسلمین فردی وجود دارد برای این کار سزاوارتر است، به کتاب خدا و سنت پیامبر آشناتر است آن‌کس به خدا و پیامبر و مسلمانان خیانت کرده است.
با این بیان پیامبر اکرم (ص) مدل رقابت در مردم‌سالاری دینی چگونه است و چه مختصاتی دارد؟ حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌های ما که در باب علم سیاست تئوری پردازی می‌کنند تاکنون مدل رقابتی که نبوی و علوی باشد ارائه نداده‌اند.
کسانی که این ‌روزها به شورای نگهبان قانون اساسی ایراد می‌گیرند و از ۶ فقیه و ۶ حقوقدان شورای نگهبان که پاسدار جمهوریت نظام هستند، می‌خواهند اصل ۱۱۵ را تعطیل کنند.
چون می‌گویند؛ موضوع انتخابات ریاست جمهوری «جنگ قدرت» برای تصاحب پست‌های کلیدی کشور است. آن‌ها می‌گویند اگر شورای نگهبان اصل ۱۱۵ و ۱۱۸ قانون اساسی را اجرا کند، هیجان سیاسی پایین می‌آید و کسی حاضر نیست در معرکه بزن‌بزن سیاسی انتخابات تماشاگر صحنه نزاع خروس‌جنگی‌های سیاسی باشد. لذا مشارکت پایین می‌آید و این برای اعتبار نظام خوب نیست! می‌گوییم، تکلیف حقوق مردم در قانون اساسی چه می‌شود؟ مردم ایران با فداکاری‌هایی که در این چهار دهه کرده‌اند لایق یک زندگی شرافتمندانه و عزتمندانه توأم با رفاه و آسایش هستند. بالاخره باید یک کسی بیاید که بتواند بیش از یکصد اصل قانون اساسی که مربوط به وظایف و اختیارات و حیطه کار دولت و ریاست جمهوری است را انجام دهد. می‌گوییم؛ در غوغای جنگ روانی و بزن‌بزن سیاسی اصحاب قدرت، وظایف مهم و بزرگ رئیس‌جمهور منتخب زمین می‌ماند. آن‌ها پاسخی برای آن ندارند!
آیا این جماعتی که امروز علم مخالفت با شورای نگهبان را به دوش گرفته‌اند دلشان برای مشارکت، حقوق مردم و … می‌سوزد یا به فکر حفظ کاسه و کوزه‌هایی هستند که در این چهار دهه جمع کرده‌اند یا حفظ دکان دستگاه‌هایی می‌باشند که کرکره آن را می‌خواهند تا چند نسل بعد از خود حفظ کنند؟!
کلمه دوم : ایام انتخابات فرصتی است برای بازخوانی عملکرد دولت مستقر، و ارزیابی وعده‌هایی که به مردم دادند تا این بازخوانی و ارزیابی صورت نگیرد نمی‌توان به آن دو توصیه مهم پیامبر اکرم (ص) به انتخاب‌کنندگان و انتخاب شوندگان عمل کرد.
یک جریان نیرومند در داخل و خارج دست‌به‌دست هم داده‌اند، نگذارند آن «بازخوانی» و این «ارزیابی» صورت گیرد!
بهانه اصلی آن‌ها هم رد صلاحیت یا عدم احراز صلاحیت برخی نامزدهاست. جالب اینجاست جریان اصلاحات روی هیچ نامزدی در نهاد اجماع ساز متمرکز نبود. آن‌ها بیش از ۱۰ نامزد را مطرح کرده بودند. جریان دولت مستقر هم رسما گفتند ما نامزدی نداریم و ثبت‌نام‌کنندگانی هم که منتسب به دولت بودند چنین ادعایی ندارند. اما اصلاح‌طلبان و عناصر مربوط به دولت و رئیس‌جمهور محترم به بهانه اعتراض به شورای نگهبان پاسخگویی به عملکرد ۸ ساله و ارزیابی و بازخوانی وظایف آن‌را از متن به حاشیه بردند باآنکه در میان احراز صلاحیت شده‌ها ۲ نفر یکی از اصلاحات و یکی هم از کارگزاران وجود دارد، همچنان به اعتراض خود ادامه می‌دهند . برخی از آن‌ها تا آنجا پیش رفتند که هم‌صدا با منافقین و سلطنت‌طلب‌ها و ضدانقلاب، پرچم تحریم انتخابات را به دست گرفته‌اند!!
کلمه سوم: آنچه برای مردم برحسب نظرسنجی‌های متعدد از مراکز گوناگون مطرح است مسئله «کفایت» و «کارآمدی» رئیس‌جمهور آینده است.
چون برحسب این نظرسنجی‌ها از کفایت و کارآمدی دولت مستقر به‌شدت اعتراض و گله‌دارند.
مدل عقلانی و حکیمانه رقابت این است که نامزدهای مطرح در مقام اثبات کارآمدی و کفایت خود برای مردم، به سه سؤال کلیدی پاسخ دهند:
۱- بگویند کیستند و چه نسبتی با مبانی نظام دارند و با چه تدبیر و مدیریتی می‌خواهند مشکلات کنونی کشور را حل کنند؟
۲- گفتمان آن‌ها چیست؟ آن‌ها باید با یک گفتمانی که مردم‌باور کنند این‌کاره هستند در مناظرات و تبلیغات انتخاباتی ظاهر شوند.رسانه ملی فرصت بسیار خوبی در اختیار آن‌ها نهاده تا گفتمان خود را مطرح کنند.
۳- مردم به چه دلیل باید به آن‌ها رأی بدهند؟ آیا کارنامه کاری آن‌ها و عملکرد آن‌ها و عقاید آن‌ها پایبندی به مردم و انقلاب را نشان می‌دهد و آیا نشان داده‌اند در پست‌هایی که قبلا اشغال کرده‌اند عملکردشان موردقبول مردم است؟
مردم دنبال تحول در نظام اجرایی کشور و قوه مجریه هستند.
مردم دنبال یک دولت کارآمد، آماده کار و بانشاط هستند که پای هر کاری که مربوط به مردم و مطالبات آن‌هاست بایستد.
مردم دنبال دولتی هستند که انقلابی عمل کند و همدل و هماهنگ با کار جهادی، مشکلات کشور را حل کند.
مردم دنبال دولتی هستند که برمدار عقلانیت حرکت کند، در مسیر آرمان‌گرایی به واقعیات جامعه توجه کند و در برابر لات‌بازی آمریکا و انگلیس و رژیم صهیونیستی در جامعه جهانی مردانه بایستد.
مردم دولتی می‌خواهند که با نیت الهی کار کند و دنبال تسویه‌حساب سیاسی با رقبا نباشد. با فساد مبارزه کند و ابتکار عمل داشته باشد.
مردم دولتی می‌خواهند که پاک دست باشد.کارکنان آن حقوق نجومی نگیرند. ساده‌زیست باشند و در مدار قانون حرکت کنند.
آیا نامزدهای مطرح حاضرند به این مطالبه بر حق مردم پاسخ مثبت دهند؟