غروب «کارگزاران» و طلوع "رفاه" در عصر اعتدال

"کارگزاران بال چپ و اعتدال و توسعه بال راست هاشمی رفسنجانی است"؛ این تعبیر محمد قوچانی روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب از دو تشکل همسو با رئیس فقید مجمع تشخیص بود.

قوچانی در زمان حیات آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و پس از تغییر و تحول در ساختار حزب کارگزاران به این تشکل سیاسی پیوست و هم‌اکنون سردبیر ارگان رسمی این حزب است؛ ارگانی که این روزها دل پُری از عملکرد حزب اعتدال و توسعه و دبیرکل آن (محمدباقر نوبخت دارد).

سردبیر روزنامه کارگزاران در توصیف دو تشکل «کارگزاران» و «اعتدال و توسعه» آن‌ها را دو بال راست و چپ «آیت‌الله» توصیف می‌کرد و امروز در روزنامه‌ای متبوعش مطالبی علیه «اعتدال و اعتدال‌گرایان» منتشر می‌کند.

هنوز نوبخت"رئیس سازمان برنامه‌وبودجه"، تریبون سخنگویی دولت را واگذار نکرده بود که روزنامه کارگزاران در چند مطلب به انتقاد از آقای سخنگو پرداخت و مدعی شده بود: «مطالب او در نشست‌های خبر بیشتر رنگ و بوی اقتصادی دارد و این نشان می‌دهد حرف تازه‌ای ندارد بنابراین باید سخنگو تغییر کند.»

پس از ناآرامی‌های اقتصادی و هنگامی‌که بحث‌ ترمیم کابینه داغ شد بار دیگر روزنامه کارگزاران که منتشرکننده مواضع تکنوکرات ها است در مطلبی خواهان خروج نوبخت از کابینه شد. تقابل کارگزاران و اعتدال و توسعه پایانی نداشت، این بار حسین مرعشی سخنگوی حزب کارگزاران و از بستگان خانواده آیت‌الله هاشمی (ره) در جمع جوانان حزب متبوعش علیه نوبخت موضع‌گیری کرد و گفت که: «آقای نوبخت هیچ موافقی در دولت ندارد و مسئله ایشان مسئله کارگزاران نیست».

سخنگوی حزب کارگزاران ضمن انتقاد شدید از نوبخت و حزب اعتدال و توسعه، تصریح کرد: «اساساً آقای نوبخت چیزی عرضه نکرده که بخواهد به سرمایه سیاسی اعتدال و توسعه بیافزاید؛ این یک خطای سیاسی است که فکر می‌کنند حالا که روزنامه سازندگی نظرسنجی را درباره رفتن یا ماندن آقای نوبخت منتشر کرده پس دلیل آن رقابت‌های حزبی است».

مرعشی، حزب اعتدال و توسعه را حزبی بی‌هنر دانست و ابراز داشت که آن‌ها می‌خواهند مسئله آقای نوبخت را سیاسی کنند درحالی‌که سراغ هر وزیری بروید دادش از دست آقای نوبخت بر هواست.

تکنوکرات ها به صورت هدفمند علیه اعتدال و توسعه هجمه می‌کردند اما بااین‌حال چهره‌های اعتدال‌گرا سکوت کردند و ارگان نزدیک به حزب اعتدال و توسعه در مقام پاسخگویی قرار گرفت و از فعالیت‌های پشت پرده کارگزاران در دولت افشاگری کرد.

سایت آفتاب در واکنش به مواضع مرعشی علیه اعتدال و توسعه و نوبخت، نوشت: «از این سخنان جناب مرعشی چنین برمی‌آید که گویا ایشان و همفکرانش، خود را در آینده کشور از قدرتی برخوردار تصور کرده‌اند که در آن جایگاهی برای آقای نوبخت نمی‌بینند! این سخن تهدیدآمیز و همراه با عصبانیت نشان می‌دهد که با حضور دکتر نوبخت در دولت، دست آقایان از برخی منابع ثروت و قدرت کوتاه شده و ظواهر امر نشان می‌دهد که با چنین هجمه‌هایی می‌خواهند از پاسخگویی بابت عملکرد دوستان خود به‌ویژه در مقوله دریافت ارزهای دولتی و برخی تسهیلاتی که از دولت دریافت کرده‌اند شانه خالی کنند».

آنچه روشن است در دوران پساهاشمی بال چپ و راست او در تقابل با یکدیگر قرارگرفته‌اند و «اعتدال» دیگر در زمین کارگزاران و کارگزاران نیز در پازل اعتدال بازی نمی‌کنند، درصورتی‌که فرزندان مرحوم هاشمی (فاطمه هاشمی در اعتدال و توسعه و محسن و فائزه هاشمی در کارگزان سازندگی) در این دو تشکل عضویت دارند؛ اما تقابل‌های صورت گرفته و افشاگری‌هایی که انجام شد حاکی از آن است این دو تشکل تغییر استراتژی داده و دیگر همکاری مشترک با یکدیگر ندارند.

حال این پرسش مطرح می‌شود که "چرا کارگزاران در تقابل با اعتدال و توسعه قرار گرفت؟"

برای پاسخ به این پرسش با یک فعال سیاسی-رسانه ای که سابقه همکاری با کارگزاران را دارد گفتگو کردیم، سیدمرتضی سجادیان قبل از انتخابات 92 با عنوان عضو حزب کارگزاران مواضع حزبی اتخاذ می‌کرد ولی به‌یک‌باره عضویتش در کارگزاران از سوی افرادی چون کرباسچی تکذیب شد.

سید مرتضی سجادیان "مدیرمسئول سابق روزنامه کارگزاران" در گفتگو با «پارس»، در پاسخ به این سؤال"چرا کارگزاران در تقابل با اعتدال و توسعه قرار گرفت درصورتی‌که پیش‌ازاین به‌عنوان دو تشکل همسو با یکدیگر شناخته می‌شدند، گفت: «به‌طورکلی معتقدم گروه‌های سیاسی به معنی واقعی حزب گرایی را نمی‌دانند و از انسجام کافی و ساختار درست، حسابی برخوردار نیستند به همین دلیل برخی از احزاب چه اصولگرا، چه اصلاح‌طلب و چه کارگزاران در مقطعی حفظ انسجام می‌کنند اما سپس انسجام تشکیلاتی خود را از دست خواهند داد».

وی اضافه کرد: «هیچ‌کدام از احزاب سیاسی را نمی‌توان یک حزب دائمی تلقی کرد به دلیل اینکه متأسفانه احزاب در ایران موسمی عمل می‌کنند یعنی در یک‌زمان حضور پیدا خواهند کرد و در زمان دیگر خبری از آن‌ها نیست».

این فعال سیاسی تصریح کرد: «حزب کارگزاران سازندگی نیز از این قاعده مستثنا نیست».

سجادیان که در برهه‌ای با حزب کارگزاران سازندگی در ارتباط بود در پاسخ به این سؤال"آیا مواضع مرعشی را می‌توان به‌منزله‌ی موضع‌گیری رسمی کارگزاران دانست یا شخص او با اعتدال زاویه پیداکرده است؟"، اظهار داشت: «موضوعی که بیان کردم نشان‌دهنده آن است که آن انسجام که باید باشد وجود ندارد یعنی انسجام در بین هیچ‌کدام از اعضاء دیده نمیشود».

وی تأکید کرد: «حزب کارگزاران شاکله اصلی و ساختارند بودن خود را نمی‌تواند حفظ کند و این نشان می‌دهد در ساختار تشکیلات مشکل‌دارند کما اینکه هم‌اکنون حزب کارگزاران را و شورای سیاست‌گذاری حزب را نمی‌توان با کارگزاران سابق یکسان دانست».

"با توجه به موج انتقادات کارگزاران از اعتدال و توسعه دیگر نمی‌توان انتظار تعامل و همسویی بین این دو تشکل سیاسی را داشت؛ اکنون باید این پرسش مطرح شود اعتدال و توسعه با کدام تشکل همسویی پیدا خواهد کرد؟"

کافی است تحرکات اخیر کنشگران سیاسی را رصد کرده تا پاسخ پرسش بالا به دست آید، یاران لاریجانی در قالب حزب رفاه (تشکلی که بهروز نعمتی آن را اعتدال‌گرا معرفی کرد) وارد جغرافیایی سیاسی شده‌اند، افرادی در این تشکل حضور پیداکرده‌اند که در مجلس سابق و فعلی در اردوگاه حامیان رئیس مجلس ایفای نقش می‌کرده و می‌کنند. کلیدواژه یاران حسن روحانی نیز «اعتدال» است.

پیش‌ازاین برخی از اعضای شورای مرکزی اعتدال و توسعه هم مُهر تائیدی بر همکاری و نزدیکی اعتدال‌گرایان با تیم علی اردشیر لاریجانی زدند؛ غلامعلی دهقان"عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه" ضمن بیان این مطلب گفته بود: «دیدگاه لاریجانی به روحانی و دوستان ما در کابینه نزدیک است و از جهت کارکرد سیاسی هم‌پوشانی دارند».

این مواضع نشان می‌دهد غروب کارگزاران در عصر اعتدال منجر به طلوع "رفاه" شد.