در یک سالگی دولت دوازدهم روحانی برای بهبود وضعیت معیشتی مردم چه کرد؟

اگرچه تدبیر و امیدی‌ها هنوز همه مشکلات و ناکارآمدی‌های دولت خود را تقصیر دولت احمدی‌نژاد می‌دانند اما دولت روحانی پنجمین سال دوره ریاست جمهوری خود را نیز سپری کرده است و بسیاری از وعده‌های آقای رئیس‌جمهور بر روی زمین مانده است.

درست همین ایام در سال گذشته بود که روحانی مجددا وعده‌های بسیاری برای مردم در عرصه اقتصادی داد و مردم با وجود اینکه انتقادات بسیاری را به عملکرد دولت روحانی داشتند به وی اعتماد کردند تا بلکه در این تایم بتواند کارهای اقتصادی مملکت را به پیش برده و وضعیت را سامان بخشد اما طولی نکشید که امید مردم ناامید شد.

هرچند با وجودی که انتظار می‌رفت روحانی در سال گذشته بیش از پیش عزم خود را برای بهبود وضعیت اقتصادی مملکت به کار بندد اما وضعیت نابسامان کنونی اقتصاد نشان داده است که نه تنها تلاش تدبیر و امیدی‌ها برای سامان بخشیدن به کارها سامان یافته است بلکه گویا دولت تدبیر و امید به دلیل اینکه جامعیت رای خود را به دست آورده و دیگر نیازی به گرفتن رای مردم ندارد، چندان اهمیتی به وضعیت اقتصادی مردم ندارد.

نوسانات قیمت ارز و تاثیرات این افزایش قیمت دلار بر گرانی کالاهای مختلف در کنار تورم و رکورد و بیکاری که در کشور فراگیر شده است، تنها بخشی دستاورد پنج ساله آقای روحانی است که اگرچه وعده‌های آن داده شده بود اما فکری برای آنان انجام نشد و گویی اصلا قرار نبوده که درست شوند.

تدبیر و امیدی‌ها تدبیری برای وعده‌های بر روی زمین مانده انجام دهند چراکه نباید از یاد برند این دولت تنها سه سال دیگر مهمان پاستور است و فرصت چندانی برای تحقق وعده‌های خود ندارند

هرچند این وضعیت برای مردم تازگی ندارد و آقای رئیس‌جمهور در سال 92 هم از ایجاد رونق اقتصادی سخن گفت که دیگر نیازی به یارانه ۴۵ هزار تومانی نداشته باشند اما با وجود اینکه آن وعده محقق نشد بلکه وضعیت از قبل هم بدتر شد و حالا هم که یکسال از انتخاب مجدد روحانی در ساختمان پاستور می‌گذرد، وضعیت متفاوتی را در زمینه اقتصاد شاهد نیستیم و اوضاع معیشتی مردم بر همان منوال سابق سخت می‌گذرد.

بهبود وضعیت رفاهی و افزایش درآمدها، فقرزدایی، توانمندسازی روستاها، افزایش یارانه دهک‌های پایین، توسعه بیمه و افزایش مستمری مددجویان و حقوق بازنشستگان و کارمندان، بهبود فضای کسب و کار، طرح کارورزی و اشتغال جوانان، جوان گرایی در دولت و به‌کارگیری زنان، بهبود تولید و اشتغال و ایجاد یک انقلاب اقتصادی تنها بخشی از وعده‌های اقتصادی آقای روحانی بود که همه آن‌ها روی هم تلنبار شده است و فکری برای آنان انجام نشده است و آقای رئیس‌جمهور نه برای حل آنان از مشورت دلسوزان بهره می‌گیرد و نه حتی اجازه نقد وضعیت موجود را به اهالی رسانه و کارشناسان اقتصادی می‌دهد.

هرچند این تنها وعده‌هایی نبود که شخص رئیس‌جمهور آنان را به زبان بیاورد و وزرای روحانی نیز قول‌های بسیاری دادند از جمله آنان اسحاق جهانگیری نامزد پوششی دولت در انتخابات ریاست جمهوری بود که مثل روحانی وعده‌های بسیاری را داد و اعلام کرد اگر در انتخابات پیروز شوند، دیگر هیچ‌کس در ایران سر گرسنه زمین نخواهد گذاشت، هیچ کارتن‌ خوابی دیگر نخواهد بود، اظهاراتی که اکنون بیان کردنشان مانند رویایی دور از دسترس است و با وضعیت فعلی نابسامان اقتصادی کشور ما همخوانی ندارد.

در پایان باید گفت شاید بد نیست حالا که در ایام سالگرد پیروزی آقای روحانی در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری هستیم، تدبیر و امیدی‌ها تدبیری برای وعده‌های بر روی زمین مانده انجام دهند چراکه نباید از یاد برند این دولت تنها سه سال دیگر مهمان پاستور است و فرصت چندانی برای تحقق وعده‌های خود ندارند.