حقیقت پرچم دروغین و ید طولای آمریکا در آغاز جنگ‌ها

خبرگزاری راشا تودی در مطلبی گزارش داد، استفاده از واژه "پرچم دروغین" غالبا با ابراز شگفتی و اتهامات تئوری توطئه مواجه می‌شود اما پرچم‌ دروغین یک حقیقت و واقعیت ژئوپلتیک است و انکار آن در واقع انکار واقعیت است.

راشا تودی می‌نویسد: "آمریکا اول هفته به همراه انگلیس و فرانسه اهداف دولت سوریه را به تلافی حمله شیمیایی ادعایی که یک هفته پیش از آن در دوما رخ داد، اجرا کرد. قصه‌ای که به ما گفته شد ساده است: «بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه یک دیوانه اهریمن است که از گاز سمی علیه شهروندان خودش استفاده می‌کند تا سرگرم شود. طبق گزارش اندیشکده نومحافظه‌کار شورای آتلانتیک، قبل از شروع جنگ سوریه روزنامه‌نگاران آمریکایی مشغول ستایش "تحصیل" و "اطلاعات" اسد و شگفتی از "‌سطح صلح و تنوع مذهبی" در سوریه بودند و وقتی اسد مردم خودش را با گاز شیمیایی مسموم می‌کند در واقع "دچار یک اعتیاد افراطی شده است" و به نظر می‌رسد این اعتیادی است که به تازگی به آن رسیده باشد.» بنابراین قصه آنها این است؛ اسد هیولایی است که جهان باید برای متوقف کردن آن متحد شود.

اما این داستان‌سرایی بسیاری از سیاستمداران را قانع نکرده است. پیتر فورد، سفیر سابق آمریکا در سوریه به رادیو بی‌بی‌سی اسکاتلند گفت: "به احتمال قوی" حلمه شیمیایی ادعایی هرگز در سوریه رخ نداده است و تصاویر و ویدیوهایی که آمریکا و متحدانش به عنوان مدرک رو می‌کنند "جعلی" است. برخی هم معتقدند این حمله واقعیت داشته است اما عاملان اصلی حمله شورشیان ضد اسد بودند که برای تحریک اقدام نظامی جدید آمریکا وارد عمل شدند؛ به عبارت دیگر، احتمال وقوع یک حادثه با "پرچم دروغین" در راستای منافع شورشیان سوری بالاست.

عملیات پرچم دروغین به عملیات‌هایی گفته می‌شود که توسط نهادهای نظامی، شبه‌نظامی، اطلاعاتی یا سیاسی به گونه‌ای انجام می‌شود که این تصور به وجود آید که گروه‌ها یا کشورهای دیگری این عملیات‌ها را انجام داده‌اند. برای مثال استفاده نیروهای یک طرف درگیر در جنگ از پرچم و لباس نظامی طرف مقابل برای حمله و قتل‌عام ساکنین یک روستا و سپس متهم کردن آن طرف به انجام این کشتار نمونه‌ای از عملیات پرچم دروغین محسوب می‌شود. هدف از انجام عملیات پرچم دروغین مخفی نگه داشتن هویت مرتکبین اصلی یا بدنام کردن طرف مقابل و ایجاد بهانه‌ای برای حمله به او است.

به گزارش راشا تودی، یکی از بهترین سوالاتی که می‌توان در این مواقع پرسید این است که این اتفاق به نفع کدام طرف است؟ در این مورد به خصوص، اسد اصلا منفعتی ندارد اما گروه‌های شورشی ضد اسد ذی‌نفع هستند. حقیقت راجع به این حمله شیمیایی ادعایی هر چه باشد، نباید فرضیه حوادث پرچم دروغین را که آغازگر یک اقدام نظامی می‌شوند، به دیده تردید نگریست. ایالات متحده آمریکا تاریخی مملو از دروغگویی یا اخبار جعلی دارد که بهانه آغاز جنگ است. این مساله حائز اهمیت است که تحولات اخیر سوریه را از این چارچوب نگریست.

از نمونه‌های بارز آن می‌توان به جنگ خلیج فارس اشاره کرد که با تبلیغات دروغین جنایت‌های صدام آغاز شد. شبکه سی‌ان‌ان با انتشار فیلمی از شهادت دادن زنی به نام "نیره" مدعی شد که سربازان عراقی نوزادان نارس را از محفظه‌ها بیرون آورده و می‌کشند. عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر و دیگران این داستان را تایید کردند. پس از آن رسانه‌ها به صحبت درباره "جنایت علیه بشریت" پرداختند و نیاز به اقدام فوری برای نجات بی‌گناهان را تکرار می‌کردند. جورج بوش پدر نیز با اعلام اعزام نیرو به خلیج فارس و بمباران عراق ادعا کرد که هدف وی نجات مردم کویت بوده است. با این وجود پس از پایان جنگ 1991 روشن شد که تمام قصه دروغ بوده است. آن زن "نیره الصباح " دختر سفیر کویت در ایالات متحده آمریکا بود. او در شهادتش قسم نخورده بود تا از اتهام شهادت دروغ و پیگرد قانونی در امان باشد. نیره در آمریکا زندگی می‌کرد و به هیچ وجه نمی‌توانست شاهد اتفاقی باشد که در بیمارستان‌های کویت رخ داده است.

تاریخچه دروغ‌های آمریکا تنها محدود به چند دهه گذشته نیست. نمونه دیگر آن شرکت آمریکا در جنگ ویتنام به دلیل واقعه خلیج تونکین بود. در آن زمان ادعا شد که کمونیست‌های ویتنام در 1964 به یک ناو آمریکا حمله کردند و دو روز بعد هم گزارش دومین حمله به ناوهای آمریکایی منتشر شد. پس از آن لیندون جانسون، رئیس‌جمهوری وقت از هجوم کمونیست‌ها سخن گفت و کنگره نیز فرمان حمله به ویتنام را صادر کرد. اما واقعیت این بود که ویتنامی‌ها به سمت کشتی‌های آمریکا آتش نگشودند بلکه ناوها آغازگر درگیری بودند. این دروغ نیز بدون تلفات نماند و سه میلیون ویتنامی و 58 هزار سرباز آمریکایی در این جنگ کشته شدند.

دروغ‌های آمریکا برای آغازگر جنگ بودن پیشینه‌ای طولانی دارد و هر بار برای آماده شدن آن برای جنگ، رسانه‌ها هم تبلیغات نفرت‌انگیزی را آغاز می‌کنند و رهبران کشورهای خارجی را "دشمن" نشان می‌دهند و داستان‌هایی درباره رفتارهای "غیر انسانی" و "ظالم بودن " آنان خلق می‌شود. همچنین داشتن رسانه‌های همسو به آمریکا اجازه می‌دهد تا هزاران بی‌گناه دیگر را بکشد و برای کنترل بازارهای جهانی و در اختیار گرفتن آنها رقیبان را بدرد. از دیگر نمونه‌های عملیات‌های پرچم دروغین آمریکا می‌توان به عملیات نورث‌وودز اشاره کرد که قرار بود غیرنظامیان کوبایی ساکن میامی به عنوان بخشی از یک عملیات مخفیانه به قتل برسند و دولت فیدل کاسترو مقصر شناخته شود."