حرف های در گوشی جلسه غیر علنی مجلس

به گزارش پارس:

احسان قاضی‌زاده هاشمی گفت: در استانی استاندار، فرمانداران خود را خواسته و به آن‌ها گفته به نماینده مجلس باج ندهید؛ یعنی یک رویکرد تقابلی با مجلس، وقتی برخی با نمایندگان مجلس رویکرد تقابلی دارند دیگر با مردم چه رویکردی خواهند داشت. چرا که نمایندگان همواره خواسته‌های مردمی را به گوش مسئولان می‌رسانند.

میزان نوشت: احسان قاضی‌زاده هاشمی عضو مجمع نمایندگان استان خراسان رضوی و کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی روایتی را درباره «آشوب زمستان ۹۶» مطرح کرد.

اهم این گفت‎وگو را در ادامه بخوانید:

*راجع به خود اعتراضاتی که وجود داشت ما در مجلس شورای اسلامی مثلا درباره موسسات مالی واعتباری از خیلی وقت پیش هشدار‌های لازم را به مسئولان داده بودیم ضمن اینکه ما تقریبا هفته‌ای نداشتیم که مقابل مجلس تجمعاتی با این عنوان نداشته باشیم بنابر این تجمعات وجود داشت منتهی تجمعاتی که میدانی و یا خیابانی شود به چشم نمی‌خورد.

* واقعا تجمع اولیه مردم در مشهد کاملا اعتراضی بود و نسبت به عملکرد موسساتی مثل پدیده، میزان، ثامن الحجج و افضل توس بر می‌گشت. در موسسه افضل توس اکثر خانواده شهدا و ایثارگران سپرده داشتند و طبیعی بود این عزیزان هیچوقت در زمین دشمن بازی نمی‌کنند و تجمع اعتراضی برپا می‌کنند و نه تجمع برای آشوب؛ بنابراین کسانی که به دنبال القا این موضوع هستند که حوادث اخیر از مشهد هدایت شد یا واقعا نا آگاه هستند یا مغرض واقعی.

* درجلسه غیرعلنی که آقای سیف در مجلس بود پشت درب مجلس تجمع شد. همان موقع ما به دلیل حضور در جلسه غیرعلنی تلفنمان از طریق سیستم قطع بود، اما با این حال وقتی صحن علنی را ترک می‌کردیم تجمعات کنندگان از بیرون به ما پیام می‌دادند که حرفی که سیف درجلسه غیر علنی زده حرف درستی نیست که ما تعجب می‌کردیم از اینکه تجمع کنندگان پشت درب چطور از جلسه غیرعلنی باخبر هستند؛ بالاخره این‌ها یک گروهی هستند و یک نفر و دو نفر نیستند و به دنبال پولشان هستند.

* یک موسسه قرض الحسنه چطور می‌تواند بیش از 1000 شعبه که مربوط به یک شهرستان بوده تاسیس و فعالیت کند. این حرف‌های متناقض، وعده و وعید‌هایی متناقض و محقق نشده، باعث نارضایتی‌ها شد.

* جریان منتقد دولت درجا‌های مختلف می‌رود و پشت تریبون‌های مختلف موضع گیری می‌کند، اما اینکه بیاید یک کاری را بر علیه ساختار وسیستم سازماندهی کند، قطعا اینچنین نیست لذا جریان رقیب مطالبات مردم را همیشه پیگیری می‌کند.

* بنده جریان اقتصادی رخ داده را با وقایع دولت دوم مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی یعنی اواخر دولت اول واوایل دولت دوم مقایسه می‌کنم چرا که آن زمان هم چنین اتفاقاتی رخ داد. این جریانات در مشهد، قزوین، اراک و اسلامشهر بود البته پشت سر هم نبود و طی سال‌های 71 تا 73 در یک فواصلی رخ داد.

در همان زمان هم استدلال می‌شد که مخالفین آقای هاشمی و یا مخالفین دولت دست به این قبیل اقدامات زده‌اند. در آن دوره می‌بینیم مشکلات، مشکلات زیرساخت‌های اجتماعی بود و ما نباید این موضوعات را با وقایع مربوط به آن دوره معادل سازی کنیم یعنی نباید بگوییم ما یک عده مخالف داریم و این مخالفین ما دارند همه چیز را سامان می‌دهند، این اتفاقاً نشانه ضعف دولت است لذا برای اینکه بگویند دیگران بودند دست به یک نوع فرافکنی می‌زدند.

* عربستان، آمریکا و اسرائیل در حداقل زمان ممکن در این اغتشاشات باهم متحد شدند پس یعنی از قبل برنامه داشتند. کما اینکه جزئیات این برنامه ریزی از مسئلان ذیربط مطرح شد و حتی در مجمع تشخیص مصلحت نظام هم چنین گزارشی مطرح شد.

* معتقدم رسانه‌ها و رادیو و تلویزیون باید یک فضای نقادانه را در جامعه نهادینه کنند حالا این فضای نقد در درونش توصیه دارد و نباید به تخریب کشیده شود. مثلاً همین سیاست اقتصادی، مثلا همین برنامه و بودجه، خب مخالفین و موافقینش می‌توانند بیایند و با هم بحث کنند و این بحث اتفاقاً در جامعه پخش شود. به نظر بنده این مسئله اطمینان بخش‌تر است چرا که آن وقت مردم می‌گویند که حداقل دو نفر هستند که بیایند این حرف را بزنند.

ما حتی خیلی اعتقاد داشتیم که باید بحث‌های مناظره‌ای در رادیو و تلویزیون ادامه داشته باشد که بنده این پیشهاد را دادم و خب برخی‌ها هم این موضوع را نپسندیدند. من پیرامون پیشنهاد خود به مسئولین گفتم: شما همین مناظرات را در سالروز انتخابات سال به سال بازپخش کنید تا مشخص شود چه صحبت‌هایی در زمان انتخابات مطرح شده است و قرار‌ها و وعده و عید‌ها چه بوده است.

* در حوزه مفاسد اقتصادی دیگر بدین نحو نیست که بگویید من برم دم وزیر و یا آقازاده را ببینم الان شما وقتی می‌خواهید به اداره‌ای بروید فرد می‌گوید پول من کو... یعنی همگی این موارد را وقتی جمع می‌کنیم خود این مسئله ایجاد نارضایتی را شکل می‌دهد واین موج نارضایتی، اتحاد و امید به آینده را از بین می‌برد و اتفاقاً ضد امید است.