پایگاه خبری تحلیلی «پارس» - بدون شک هویت هر کشوری علاوه بر آرمان‌ها و اهداف آن با سمبل‌های متفاوت آن نیز شناخته می‌شود. علاوه بر حس هویت که ریشه در عوامل طبیعی و ساختاری همچون جغرافیا و تاریخ یک کشور دارد، سمبل‌هایی چون پرچم به عنوان هویتی مشترک و چه بسا مهمترین عامل وحدت‌بخش در یک کشور محسوب می‌شود.

در ایران، پرچم سه رنگ سرخ، سفید و سبز که نشان اسلامی بودن حکومت را به یدک می‌کشد، با نمادهای منقوش خود نشانی از هویت ایرانی و اعتقادات دینی آنها را نیز به همراه دارد. شرح پرچم ایران در اصل 18 قانون اساسی بدین صورت آمده است: پرچم رسمی ایران به رنگهای سبز و سفید و سرخ با علامت مخصوص جمهوری اسلامی و شعار «الله اکبر» است. کلمه الله که بر یکتاپرست بودن ایرانیان دلالت دارد، در وسط پرچم نفش بسته و کلمه الله‌اکبر نیز به نشانه روز پیروزی انقلاب اسلامی، بیست و دو بار در مرز رنگها به کار رفته است. علاوه بر کلمه الله که تبلوری از نوع حکومت و نیز اعتقاد دینی مردم است، رنگها نیز بر گستره‌ای از مفاهیم همچون آبادانی، پاکی، سرزندگی و نیز خون سرخ شهدا و جان‌نثاری آنها دلالت دارد.

اهمیت پرچم تنها به هویت‌بخشی نمادین آن محدود نمی‌شود؛ بلکه در عمل کاربردهای دیگری نیز دارد. با توجه به سرگذشت متفاوت ایران و شرایط خاص سیاسی آن بعد از انقلاب می‌توان گفت، پرچم ایران با جمع کردن افراد زیر هویتی مشترک، آنها را فارغ از قومیت و ملیتی خاص، تحت عنوان ایرانی بودن تعریف کرده است و بعد از هر پیروزی غرورآفرین در نقطه‌ای از اوج آسمان به اهتزاز درآمده تا اولین نویده دهنده طعم شیرین پیروزی باشد. پیروزی که گاه حکایت از  غلبه حق بر باطل داشته و گاه نشانی از پیروزی پهلوانی سترگ در خاک کشوری بیگانه، ولو دشمن.

از این رو مهمترین مصادیق این سخن را می‌توان در خاطرات مشترک ملی و در وقایعی چون فتح خرمشهر، حماسه ملبورن و یا افتخارآفرینی ورزشکاران مشاهده نمود. بعد از پیروزی خرمشهر و بازپس‌گیری این شهر از دشمن، در اولین گام پرچم کشور بر مسجد جامع و پل خرمشهر به اهتزاز درآمد. گذشته از آن هنوز بسیاری از ما حماسه ملبورن و پیروزی شیرین ورزشکاران ایران، در دور مقدماتی جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸ فرانسه را به یاد داریم که در آن به فاصله کوتاهی از سوت پایان بازی، پرچم کشور بر دوش بازیکنان و در سراسر ورزشگاه ملبورن چرخید تا پیروزی نماینده یک ملت و نه یک تیم را به نمایش بگذارد و البته کم نبوده پیروزی دیگر دلیرمردان در عرصه‌های مختلف ورزشی، هنری و علمی که در خاک بیگانگان و گاه دشمنان سیاسی ایران که در آن پرچم کشور عامل شناسایی و معرفی آن پیروزی بوده است.

بنابراین اغراق نیست اگر گفته شود، بی‌احترامی به پرچم کشور، در وهله اول بی‌احترامی به خود آن فرد و در وهله دوم خیانت به هویت جمعی و مشترک مردم آن کشور است. چرا که بر همگان آشکار است که قدرت ارزش‌آفرینی و هویت بخشی پرچم در گروه احترام به آن و نمادهای درونی آن است.

 

ایران پرچم وحدت ملی