پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- علی معرفت- اول: اینکه در شرایط فعلی اقتصادی، عده قابل توجهی از مردم از ضیق معیشت، به ستوه آمده اند ظاهرا در آن شکی نیست. چند روز قبل در همین گروه در جواب به نامه آقای درخشان، عرض کردم که اولویت اول توده مردم و متن جامعه ، مسائل اقتصادی است نه آزادی سیاسی.

دوم: اینکه آقای عباس عبدی و بسیاری میگویند طبق شاخصهای تورم، وضع اقتصادی فعلی چندان حاد نیست و قبلا تورم به مراتب بیشتر بوده، فی الجمله حرف درستی است اما از آنطرف ممکن است کاهش نقدینگی و قدرت خرید در آن سالها، چه بسا به این اندازه نبود(طبق آمار دقیق باید ملاحظه شود) و ثانیا در سال ۹۱ هم که دلار یهو شد چهارهزار تومان و تورم عجیب رفت بالا، نارضایتی شدیدی به وجود آمد اما یک امیدی در خیلی ها بود که به زودی (خرداد۹۲) انتخابات است و دولت ناکارآمد فعلی عوض میشود ( مثلا میگفتند قرار است هاشمی بیاد و...) اما الان، فقط چند ماه از عمر چهار ساله دولت گذشته و امید چندانی به بهبود اقتصادی در این سه ساله و‌چند ماهه پیشرو وجود ندارد. (عملا برجام بی تاثیر شده به خصوص با آمدن ترامپ، از آنطرف هم دولت ، نرخها را بالا میبرد یا قرار است ببرد (نرخ قبوض و بنزین و...) خلاصه روزنه چندان امیدبخشی برای بهبود وضع فعلی معیشت، وجود ندارد.

سوم: دشمنان(از مثلث عبری غربی عربی گرفته تا منافق و سلطنت طلب) هم که همیشه درصدد ضربه زنی و فروپاشی نظام هستند این فضا را برای استارت برنامه های خود بسیار مناسب دیدند. و با سازماندهی گسترده به طور مستقیم و غیر مستقیم وارد عرصه شدند و اتفاقا به نظر میرسد عمده جوانانی که با لیدرها و مزدورهای سازماندهی شده دشمن در اغتشاش و ناامنی همراه شدند ، دغدغه چندان معیشتی ندارند و تحت تاثیر احساسات و بغض قبلی نسبت به نظام یا برای به دست آوردن آزادی های‌ غربی یا سیاسی، وارد عمل شدند. اما برای دشمنان همین که عده زیادی از جامعه، به جهت مسائل اقتصادی از حکومت گله مند هستند و لااقل در مسائل اخیر بیطرف باقی بمانند برایشان کافی است.

چهارم: اما راهکار فعلی برای این تجمعات و ناامنی ها (جدا از راهکارهای اقتصادی که همیشه باید برای ایجاد رفاه نسبی مردم تلاش شود) که آیا باید نیروهای انتظامی و نظامی با قاطعیت تمام در صحنه بیایند (شبیه آنچه که بعضی از دیشبِ مشهد نقل کردند) یا فعلا کمی در برخورد مدارا شود؟(مانند آنچه در بسیاری از شهرها اتفاق افتاد)