حسین جابری انصاری معاون عربی و آفریقای وزارت امور خارجه طی یادداشتی در صفحه مجازی خود به بیان دیدار خود با آیت الله علی سیستانی و ویژگی‌های ایشان پرداخت.

حضرت آیت الله العظمی سید علی حسینی سیستانی، زاده سیزدهم مرداد هزار و سیصد و نه در مشهد مقدس، مقیم عراق و نجف اشرف از بیست سالگی، از مراجع عظام تقلید شیعیان جهان، علیرغم عدم مداخله مستقیم در امور سیاسی، در شکل گیری و تاسیس عراق پسا صدام نقشی اساسی و موثر از خود به جا گذاشته است.

از آیت الله سیستانی بسیار شنیده و خوانده‌ام، اما امروز این توفیق را داشتم که برای نخستین بار در معیت جناب آقای آملی لاریجانی و مقامات عالی قوه قضائیه، حضرت ایشان را از نزدیک زیارت کنم. بیست دقیقه‌ای در محضرشان بودیم و سپس همه افراد هیات همراه از جلسه خارج شدیم و دیدار بصورت خصوصی و دوجانبه ادامه یافت.

در جلسه عمومی نکات مختلفی از سوی حضرت آیت الله مطرح شد که چند نکته از آن را برای فایده عمومی بصورت نقل به مضمون و اختصار می‌آورم

- امور ایران را دنبال می‌کنم اما نه از طریق افراد، بلکه از طریق کتابها و مطبوعات و رسانه‌ها. مقیدم غالب کتابهایی را که می‌رسد مطالعه کنم.

- برای احیاء آثار (مدارس و کتابخانه و ...) علمای بزرگ و گذشته نجف اهمیت قائلم و برایم مسائل جانبی و اختلافی در این زمینه مهم نیست، همین که عالم بزرگی باشد اهتمام دارم آثارشان احیاء شود و بنام خودشان نه من، باقی بماند.

- علم هم فقط علم دینی نیست همه علومی که در خدمت به مردم موثر است باید مورد اهتمام باشد.

- هر چه پاکتر و بنا بر خدمت بیشتر به مردم داشته باشید خیر دنیا و آخرت بیشتر در آن نهفته است، به ویژه در جمهوری اسلامی که دشمنان زیادی دارد.

خداوند را بر توفیق این دیدار سپاسگزارم. وسعت نظر آیت الله، آرامش و نگاه نافذ و شعاع معنوی شخصیت حضرتشان در همین دیدار کوتاه محسوس و ملموس بود.

نکته حاشیه‌ای اما محتوائی دیدار هم اینکه آیت الله به یکی دو نفر از دوستان عضو هیات که به احترام سادات و شخصیت ایشان اصرار داشتند، دستشان را ببوسند اجازه ندادند.

امکان تصویربرداری از ایشان فراهم نبود، اما به گمانم تصویر منتشره به همراه این پست به وضعیت امروز حضرتشان نزدیک است.