آقای روحانی! رسانه ها "ناامیدی" پمپاژ کردند یا شما؟

حجت‌الاسلام حسن روحانی امروز برای دفاع از وزرای پیشنهادی خود به صحن مجلس شورای اسلامی رفت.

رئیس‌جمهور در دفاع از تغییر وزرای پیشنهادی به بحران‌های اجتماعی و مسئولیت مستقیم 3 وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی، ورزش و جوانان و آموزش و پرورش در این حوزه اشاره کرد و در این بین گریزی نیز به مسئله اعتیاد زد و دلیل آن را پمپاژ ناامیدی توسط رسانه‌ها دانست.

وی گفت: «نسل جوان باید برای آینده امیدوار باشد؛ چرا اعتیاد داریم؟ چون ناامیدی حاکم شده، چون برخی رسانه‌ها پمپاژ ناامیدی در نسل جوان ایجاد می‌کنند.»

کارشناسان مسائل اجتماعی یکی از دلایل اصلی اعتیاد به ویژه در میان جوانان را را افزایش ناامیدی در سطح جامعه می‌دانند. آنان یکی از علل اصلی ایجاد حس ناامیدی و به تبع آن اعتیاد را «فقر» و «بیکاری» قشر فعال جامعه معرفی کرده‌اند، البته شاید بتوان رسانه‌ها را در القای این حس تا حدودی مواخذه کرد، اما مسئله این است که پیش از آن باید به دولتمردان تدبیر و امید حسن روحانی و خود او خرده گرفت که در این 3 سال حجم قابل توجهی از ناامیدی و ناتوانی را آنان به جامعه القا کردند.

در این گزارش به بررسی مشت نمونه خروار اقدامات و اظهارات ناامیدکننده دولت تدبیر و امید پرداخته شده است.

دانشگاه ناامید

پیش از دولت یازدهم، ایران در زمینه تولید علم، با تکیه بر شعار «ما می توانیم» رتبه اول دنیا را به خود اختصاص داده بود. این وضعیت اما در دولت یازدهم با افت فاحش مواجه شد و دلیل آن نیز تدابیر دولت یازدهم در کاهش انگیزه اساتید دانشگاه و دانشجویان نخبه ایرانی بود. 

یکی از اصلی‌ترین اقداماتی که دولت یازدهم در حوزه دانشگاه صورت داد و جو ناامیدی را بر آن حاکم کرد، به ماجرای پرتاب ماهواره ویژه دانشجویان و اساتید دانشگاه شریف باز می‌گردد.

هسته اولیه ساخت یک ماهواره بومی اواخر دهه هشتاد هجری شمسی ایجاد شد و بیش از صد نفر از دانشجویان، دانش‌آموختگان و استادان محبوب‌ترین دانشگاه ایران با امکاناتی که شاید برای ساخت یک ماهواره آن قدر زیاد هم نبود ولی سرشار از امید، کار ساخت یک ماهواره را آغاز کردند.

ساخت ماهواره با تمام زحمات و مشکلاتش پنج سال طول کشید و در تمام این پنج سال «شریف‌ست» صدایش کردند.

آذرماه سال 92 دانشگاه شریف از رسانه‌ها دعوت کرد تا برای تحویل شریف‌ست به سازمان فضایی به این دانشگاه بروند، اما مراسم رونمایی بدون اعلام دلیل، لغو شد.

شریف ست به سازمان فضایی رفت اما دولتی‌ها حتی با تغییر نام آن به «دوستی» هم حاضر به پرتاب آن نشدند تا امید و تلاش چندین ساله یک تیم نخبه، بدل به ناامیدی شود.

درست در همان ایامی که اساتید و دانشجویان به دنبال رایزنی برای پرتاب ماهواره «شریف ست» بودند، اکبر ترکان مشاور رئیس‌جمهور با اظهارنظری، توانایی کشوری که چند سال قبل در زمینه تولید علم رتبه برتر دنیا را کسب کرده بود، به پخت آبگوشت بزباش تنزل داد و گفت: «در هیچ صنعتی به جز آبگوشت بزباش و قرمه‌سبزی، در هیچ تکنولوژی تولید رقابتی و برتری نخواهیم داشت.»

کمتر از دو ماه بعد در دی ماه سال 93 نیز در شرایطی که چند روز از برگزاری پنجمین همایش فناوران فضایی با تمرکز بر دو محور تخصصی مخابرات و تعیین و کنترل وضعیت سامانه‌های فضایی در پژوهشکده سامانه‌های ماهواره پژوهشگاه فضایی ایران نگذشته بود که حسن روحانی دستور به انحلال پژوهشگاه فضایی ایران داد تا عملا امید دانشگاه را در این حوزه به ناامیدی بدل کند.

نعمت‌زاده و واردات مدیر خارجی

دولت یازدهم قرار بود از ژنرال‌ها در کابینه استفاده کند؛ ژنرالهایی که چند دهه سابقه مدیریت در عرصه‌های مختلف کشور را داشته‌اند. همین اتفاق هم افتاد و کابینه سالمندان در دولت روحانی شکل گرفت. انتخاب وزرای پیر و خسته که بعدها اعلام شد برخی از آنها در کمیسیون‌های تخصصی مجلس چرت می زدند، موجی از ناامیدی در میان جوانان نخبه و توانمند ایجاد کرد.

با این حال اما این ژنرال‌ها که قرار بود کشور را متحول کنند، بعد از دو سال نظریه دادند که باید مدیر از خارج وارد کنیم. محمدرضا نعمت زاده وزیر کهنسال صنعت معدن و تجارت که مدعی است تکنولوژی درمان گوشش در آلمان تا هشتاد سال دیگر هم به ایران نخواهد آمد، سال گذشته در همایش روز ملی صادرات پیشنهاد داد که مدیر اقتصادی از خارج وارد کنیم. او گفت: « برای حضور در بازارهای بین‌المللی از مدیران باتجربه خارجی و دانش آنها استفاده کنیم. همان‌طور که در بخش ورزشی مربی خارجی به کشور می‌آوریم در اقتصاد نیز نیازمند به آوردن مدیران اقتصادی خارجی هستیم.»

آب خوردن و ازدواج با برجام

یکی از بزرگترین اشتباهات دولت یازدهم، گره زدن حل همه مشکلات به توافق هسته‌ای بود. دولت برای اقناع قوه عاقله جمهوری اسلامی، گاه و بیگاه در فضای عمومی جامعه با ناتوان جلوه دادن خود و مدیران کشور، تلاش می کرد‌که فشار افکار عمومی برای پذیرش برجام را به همراه خود داشته باشد.

یک روز حسن روحانی حل «مشکل آب خوردن مردم» را به توافق هسته ای گره می زدد و دیگر روز علی یونسی، برجام را حلال مشکل «ازدواج جوانان» می خواند. در آن ایام دولت به تبعات این نوع اظهارات و حس ناتوانی و ایجاد یاس در افکار عمومی توجهی نداشت و تنها بر توافق با غرب تمرکز کرده بود.

باز هم نمی توانیم

یکی دیگر از مسئولان ما نمی توانیم دولت یازدهم، اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور است. او دولت یازدهم را در رسیدن به اهداف برنامه پنجم توسعه ناتوان خواند و گفت: رشد تولید 8 درصدی، تورم یک رقمی و نرخ بیکاری 7 درصدی از جمله اهداف برنامه‌ها در کشور به شمار می‌آید ولی در شرایط فعلی باید بگویم نمی‌توانیم به این اهداف دست پیدا کنیم باید زمینه مناسبی را جهت تحقق این اهداف در دستور کار خود قرار دهیم.  جهانگیری تاکید کرد: کشور در شرایط رکود و تورم بالا و بیکاری نسل جوان تحصیلکرده روبرو است.

اما اکنون 9 ماه از برجام گذشته است و طبق وعده حسن روحانی قرار بود دربهای تجارت با دنیا به روی ایران باز شود؛ تحریم ها از اروز اجرای توافق لغو شوند و مهمتر از همه  "هر روز یک گشایش" داشته باشیم. اما اکنون که باید از این اتفاقات باید 9 ماهی گذشته باشد، روحانی افکار عمومی امیدوار به بهبود معیشتشان را به آینده حواله می‌دهد و می‌گوید که در برجام نهال کاشته‌ایم و باید منتظر «گلابی»‌های آن در آینده ماند.