باید برای تعطیلی جهان نیوز به دولت حق داد!

این روزها ماجرای توقیف سایت جهان نیوز بر سر زبان هاست و هر کسی از ظن خود به موضوع می نگرد. برخی از این تعطیلی موقت اظهار خرسندی می کنند، برخی خوشحالند اما "تیریپ" روشنفکری بر می دارند و می گویند ناراحتیم، برخی اصلا خودشان در توقیف، نقش مستقیم داشتند و در رسانه شان ابراز تاسف می کنند و برخی منتقد رفتار دولت با منتقدان هستند!

اما برای این ماجرا یک زاویه دید دیگر نیز وجود دارد که خیلی‌ها از آن غافل شده اند و آن اینکه "برای تعطیلی جهان نیوز" اساسا باید به دولت حق داد!

چرا؟ پاسخ روشن است!

وقتی دولت در وانفسای مشکلات اقتصادی قرار دارد؛ وقتی فیش های حقوقی نجومی یک به یک رو می شود و رئیس جمهور مجبور به دستور سلبی و سخنگویش مجبور به عذرخواهی می شود، وقتی همه تخم مرغ های دولت در سبد مذاکرات چیده می شود و حالا در دوران پسابرجام خودِ تیم هسته ای به منتقدان ردیف اول برجام تبدیل می گردند، وقتی رکود سر به فلک می کشد، وقتی ده‌ها صد روز گذشته و هنوز مشکلات اقتصادی پابرجاست، وقتی حال بورس خراب است، وقتی ماجرای صرافی "حسین آقای فریدون" لو می رود، وقتی رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست می گوید "چرا برود و وسط گرد و غبار بنشیند"، وقتی هیچ "ارجی" بر تولید داخلی گذاشته نمی شود و فروشگاه های دولتی مملو می شوند از کالای خارجی، وقتی مردم از برجام فقط "حلوا حلوا"یش را شنیده اند اما دهانشان شیرین نشده، وقتی قیمت ها یک شبه بالا و پایین می رود، وقتی حال قاچاقچیان کالا از حال تولید کننده ها بهتر است، وقتی فیلم مستهجن تنها دو روز مانده به پایان اکرانش و پس از 13 میلیارد فروش از پرده سینماها پایین کشیده و بر سر جبهه فرهنگی انقلاب هم منت گذاشته می شود که اجازه اکران فیلم "ناجور" را ندادیم، وقتی "ولنگاری فرهنگی" صدای "آقا" را هم در می آورد، وقتی عزت پاسپورت ایرانی لگدمال می شود، وقتی حاجیان ما قلع و قمع می شوند و وزیر خارجه ما برای جلب همکاری عربستان مقابل امیر کویت زانو می زند، وقتی اردوهای مختلط دانشجویی رایج می شود و "دختر و پسر دانشجو در یک اتاق اسکان می گزینند"... تو دیگر نباید نمک روی زخم بشوی که! نباید اینها را مدام "تَکرار" کنی که!

این "تَکرار"ها حرص طرف مقابل را در می آورد!

فکر می کنی خودشان نمی دانند که برجام دستاورد آنچنانی نداشته؟ که اگر دستاورد بزرگی داشت حداقل تیتروار چند موردش را بیان می کردند! که اگر سوئیف باز بود و مشکلات جابجایی پول نبود، ظریف دوباره به ملاقات کَری نمی رفت "عزیز من"

در چنین شرایطی نباید از دست رفتن زمان را مصلحانه، یادآوری کنی، چون نمک روی زخم پاشیدن است! باید بگویی همه چیز گل و بلبل است! اگر هم کسی پرسید حالت چطور است باید "تَکرار" کنی حال ما خوب است، ملالی نیست جز "گشایش های روزانه برجام"!

حال با همه این تفاسیر، وقتی حال خودِ دولت هم بد است و مدام با خود "تَکرار" می کند که "ای بابا پس چرا اینجوری شد" یادآوری "خیلی از مسائل" عصبانی اش می کند و مترصد بهانه ای است تا یکی را این وسط قربانی کند و در آخر حساب کار دست دیگران بیاید!

حالا قرعه این "قربانی شدن" به نام "جهان نیوز" افتاده و به بهانه یکی دو خبر چندین پرونده دیگر هم کنار هم جفت و جور شده و حالا همه دولتی ها یادشان افتاده که در فلان تاریخ فلان مطلب انتقادی نگاشته شده و حالا بهترین فرصت است تا "بریزیم سرش"!

شاید اگر "جهان" بهانه دست شان نمی داد، یکی دیگر را قربانی می کردند و قرعه به نام یکی مثل "رجانیوز" یا "وطن امروز" یا... نمی دانم منتقد دیگری می افتاد!

البته از حق نگذریم که رئیس جمهور حقوقدان ما معتقد است "به اندازه رسانه‌های حامی دولت، حضور رسانه منتقد منصف هم ضروری و مفید است" اما ظاهرا رسانه منتقد، انتقاد نباید بکند، همین که ساکت باشد کافی است.

اصولا دو مدل رسانه مورد تایید هستند؛ یکسری رسانه های حامی که دائما می گویند مشکلات اقتصادی در صد روز حل شد و برجام برای ما هر روز یک گشایش دارد (ماجرای لباس پادشاه!) و دوم رسانه های منصفی که تخریب، ببخشید انتقاد نکنند!

در هر صورت اگر کمی فکر کنیم می بینیم که در ماجرای توقیف جهان نیوز حق با دولت است و آنهایی که امروز از بدعهدی آمریکایی ها در برجام عصبانی هستند، لبخندشان را نصیب بدقول‌ها می کنند و فریادشان را بر سر خودی‌ها سر می دهند که "بی شناسنامه دهان باز نکن!"

به قول هم وطنان آذری زبان‌مان "عیبی یوخ" اما ای کاش وقتی که سر دلتان سبک شد و کمی عصبانیتتان فروکش کرد، چند قدمی هم برای احقاق حقوق از دست رفته ملت ایران بردارید.

اگر قربانی شدن جهان نیوز به استیفای حق ملت ایران منجر شود، قطعا اولین کسانی که از توقیف جهان خوشحال و خرسند خواهند شد، خودِ جهان نیوزی ها هستند؛ بلاشک.