مسؤل سرافکندگی‌های طاقت‌فرسا در سیاست خارجی کیست؟

آقایان حسن روحانی و محمد جواد ظریف مسولیت شکست وحشتناک دیپلماسی "تسامح" و "تساهل" در کنفرانس سران سازمان کنفرانس اسلامی که از سوی نابغه بی همتا در امر روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران، آقای صادق خرازی، برایتان به ارث گذاشته شد، با چه کسانی است جز شما؟

آقایان مسئول سیاست خارجی ایران، من از تاریخ اعلام تساهل و تسامح در سیاست خارجی دولت هفتم جمهوری اسلامی فریاد زدم که روابط خارجی هر کشوری باید بر اساس "توازن" ژئوپولیتیکی با دوستان و دشمنان در ماورای مرزها سازمان یابد... توازنی که بر اساس محاسبات میلی متری و میل لیتری و ریال به ریال باید شکل گیرد نه بر اساس سهل انگاری و بذل و بخشش های بی مورد و قربان و صدقه رفتن های بی جا و شرم آور. و بارها فریاد زدم که در کار چنین موازنه سازی بسیار دقیق مسامحه کردن و سهل انگاری نمودن جز خود کشی ملی چه معنای دیگری می تواند داشته باشد؟

سوال من هم اکنون این است که پس از شکست مفتضحانه این دیپلماسی ورشکسته در کنفرانس اسلامی استانبول در روزهای پایانی فروردین ماه گذشته، و تجربه کردن فریبکاری های جان کری، وزیر خارجه ایالات متحده امریکا در سوریه و در عربستان سعود در روزهای اخیر که پس از به اجرا گذاشتن برجام، در کنار وزیر خارجه نژاد پرست آل سعود باز هم دولت شما را تروریست پرور خواند و رئیسش، آقای اوباما هم در اعلام علنی ضعف و زبونی در برابر آل سعود تاکید کرد که می خواهد تروریست پروری های ایران را خنثی کند، آیا فکر نمی کنید که زمان آن رسیده است که در این الگوی عقب افتاده سیاست خارجی تسامح و تساهل تجدید نظری صورت گیرد؟

دوستان و فرزندان عزیزم؛ 

چه کردیم که وضعیت خود را در همان سازمان به آن روز وانفسا در آوردیم؟ آیا فکر نکردید که علت این بود که با پیروی کورکورانه از سیاست خارجی "تسامح و تساهل" خود را در عالم اسلام به این درجه از ضعف و زبونی سرنگون کردیم و حتی پیش بینی نکردیم که عربستان سعودی پس از دو سال یارگیری در کشورهای مسلمان که هربار یک ائتلاف 13 یا 23 کشوری اعلام می کرد، چه برنامه ای برای ما در استانبول آماده اجرا دارد؟ ما حتی این درایت را نداشتیم که وقتی در اعتراض به آن توطئه بزرگ، در آخرین جلسه شرکت نکردیم، به جای برگشتن به کشور، ننگ انتظار در اتاق های هتل را به جان خریدیم که اردوغان خائن و همدست آل سعود و معمار اصلی اجرایی کردن همه آن توطئه های آل سعود، از کار تشریفاتی جلسه پایانی اجلاس فارغ شود و با ما به آنکارا برویم و در نهایت بی شرمی مراسم سلام و تشریفات که مربوط به لحظه ورود ما به ترکیه است، را در آنکارا و در پایان سفر ما انجام دهد و در اوج بی نزاکتی ظاهرای دست به آن نمایش مسخره زند که فقط می تواند کودکان را فریب دهد. ما این اندازه درایت نداشتیم که به جای ترک جلسه نهای می بایستی ترتیبی دهیم که در ابتدا و یا انتهای آن جلسه کذائی میکروفن را بدست گرفته و به سران کنفرانس اسلامی به عنوان عضو موسس یاد آور می شدیم که آن کنفرانس برای وحدت عالم اسلام درست شد و کاری که سلمان آل سعود و همدستش اردوغان کردند فقط و فقط برای ایجاد شکاف و تفرقه در عالم اسلام بوده و محکوم! - ولی می دانیم که چنین اقداماتی نه به عقل آقایان متخصص در الگوی رفتاری سیاست خارجی صادق خرازی می رسد و نه آقایان چنین شهامتی را دارند.

چه باید کرد؟

جنابان آقایان روحانی و ظریف این گونه به نظر می آید که شما ننگ شکست مفتضحانه کنفرانس سران اسلامی در استانبول را نشسته پذیرفته اید و فقط می کوشید با استفاده از تبلیغاتچی های تهی فکر جناحی خود با استفاده از امکانات دولتی فکر و توجه ملت را از این شکست ننگین منحرف سازید. خیر! این چاره امر نیست! الگوی خیانتکارانه در سیاست خارجی را کنار بگذارید و شهامت داشته باشید.