کابوس تعدد کاندیدا در خانواده اصولگرایان

به گزارش خبرنگار سیاسی پارس، در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۴ هر کدام از احزاب و گروه های مختلف اصولگرایی از کاندیدای خاصی حمایت کردند به طوری که لاریجانی، قالیباف، احمدی نژاد و رفسنجانی توانسته بودند حمایت طیفی از اصولگرایان را با خود به همراه داشته باشند که با راهیابی دو نفر از بین این ۴ نفر به دور دوم و در نهایت با انتخاب احمدی نژاد همراه شد، البته نداشتن انسجام و وحدت در بین اصلاح طلبان به عنوان رقیب در شکل گیری این پیروزی دخیل بود.

انتخابات ۸۶

انتخابات دور هشتم مجلس را می توان نقطه شروع اختلافات اصولگرایان دانست. جایی که احمدی نژاد با دعوت از گروه های مختلف به دنبال ایجاد وحدت و انسجام در بین اصولگرایان بود که منجر به تشکیل جبهه متحد اصولگرایان موسوم به ۵+۶ ؛ و با حمایت سه طیف از جریان اصولگرا همراه شد. با این وجود ائتلاف فراگیر اصولگرایان در این انتخابات که مورد حمایت قالیباف، لاریجانی و رضایی بود در مقابل جبهه متحد تشکیل شد که عملا وجود اختلاف در بین اصولگرایان را نمایان کرد، به طوری که در همان زمان شهاب الدین صدر، دبیر اجرائی ستاد انتخاباتی جبهه متحد اصولگرایان گفته بود، اگر نام های نامزدهای این جبهه در فهرستهای دیگر گروههای اصولگرا نیز منتشر شود، باعث ابهام در جامعه می گردد.

انتخابات ۹۰

ششم مرداد ماه ۹۰ در فاصله ای چند ماه مانده به انتخابات مجلس نهم جبهه پایداری به دبیر کلی مرتضی اقا تهرانی و رهبری معنوی ایت الله مصباح اعلام وجود کرد که بیشتر از این که تشکیل یک جریان سیاسی جدید را نوید دهد، نشان از افزایش اختلاف روزافزون اصولگرایان داشت.

با این حال که اصولگرایان با نظر ایت الله مهدوی کنی نهم تیرماه همان سال طی نشستی بر ایجاد وحدت در انتخابات تاکید کرده بودند. مرتضی اقا تهرانی طی نامه ای به ایت الله مهدوی کنی خواهان تغییرات اساسی در شورای مرکزی اصولگرایان شده بود، که از نظر ایشان در مقابل جریان فتنه سکوت کرده اند یا اینکه در انتخابات دور هشتم وحدت شکنی کردند.

اما اوج این اختلافات در سخنان دبیر اجرایی جبهه متحد نمایان بود. آقای متکی در پاسخ به سئوالی در مورد احتمال ورود نمایندگانی از جبهه پایداری به جبهه متحد اصولگرایان گفته بود: " ورود آنها به معنای عضویت در شورای مرکزی مطرح نیست، چرا که ساختار این شورا نهایی شده است؛ اما حضور به معنای تعامل و همکاری، مشورت و مشارکت ضمنی آنها در تصمیم سازی ها ممکن است و راه همکاری تا آخرین روزهای انتخابات و رأی گیری باز است.

در نهایت در این انتخابات که بدنبال صدور اطلاعیه مشترک آیت الله مهدوی کنی و آیت الله یزدی و دعوت به رای دادن به لیست جبهه متحد اصولگرایان، واکنش شدید پایداری ها را در پی داشت، گرچه با پیروزی قاطع اصولگرایان همراه شد که سهم جبهه متحد (۸+۷) ۱۲۵ نماینده و سهم پایداری ۶۵ نماینده در کنار سایر گروه های اصولگرا (ایستادگی، مستقل) بود اما اختلافات این جریان سیاسی عمیق تر شد به طوری که در انتخاب رییس مجلس نهم و تشکیل فراکسیون رهروان ولایت نمایان تر شد.

به طوری که یک روز پس از تشکیل فراکسیون رهروان ولایت، علی اصغر زارعی عضو ارشد جبهه پایداری انقلاب اسلامی و نماینده مردم تهران گفت فراکسیون اصولگرایان همچنان باید فعال باشد و دیگر فراکسیون ها به عنوان زیرمجموعه این فراکسیون فعالیت کنند.

انتخابات ۹۲

" دست کم باید اصولگرایان را مورد خطاب قرار داد و تصریح کرد که دوگانه هایی نظیر « جبهه متحد» و « جبهه پایداری» تا آنجا که معنای تکثر و رقابت سالم را با خود دارد، پذیرفتنی است اما اگر این قبیل تمایزها تبدیل به جبهه بندی اصلی شد، نباید در انحرافی بودن آن تردید داشت" این دیدگاهی است که روزنامه کیهان از آینده اصولگرایان بیان کرده است.

به نظر می آید در طی سال های اخیر حمایت از احمدی نژاد یکی از دلایل اصلی ایجاد شکاف در جبهه اصولگرایان شده است به طوری که جبهه پیروان خط امام و رهبری و در راس آن عسگراولادی معتقد به خروج کامل دولت از طیف اصول گرایان بوده و دولت را به عنوان رقیب می داند، اما پایداری همچنان به حمایت دولت منهای مشایی پایبند است.

با این حال اصولگرایان اقدام به تشکیل دو ائتلاف جداگانه با حضور ۸ چهره شاخص خود کرده اند که به گفته باهنر علاوه بر مذاکره با پایداری یک نفر از این جمع در نهایت کاندیدا خواهد شد.

اما دورنمایی اصول گرایان نشان از وحدت ندارد یا حداقل دست یافتن به ان، درانتخابات ریاست جمهوری یازدهم بعید به نظر می رسد.