پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- «دکتر یعقوب توکلی»  محقق، مورخ، مدرس و کارشناس مسائل سیاسی در یادداشتی اختصاصی برای «پارس» در واکاوی نفوذ انگلیس در انتخابات نوشت:

انگلستان در تمام حوزه های سرزمینی که حضور پیدا کرده است، راه های جدی برای نفوذ خویش در این حوزه های سرزمینی را به انجام رسانده است؛ به طوری که سفارتخانه هیچ کشوری یا کارگزاران خارجی یک دولتی در طول صد سال اخیر به اندازه دولت انگلستان، درباره این حوزه ها کتاب منتشر نکرده است. این مساله خود مزیتی برای سیاست خارجی این کشور فراهم کرد که عبارت است از این که امکان انتقال اطلاعات، دانش اجتماعی و تاریخی به کارگزاران بعدی و نسل های بعدی سیاست خارجی انگلستان را فراهم کرده است. بر همین اساس شاهد هستیم که انگلیسی ها در دوره  قبل از انقلاب اسلامی که در ایران سلطه و سیطره داشته اند، در مسائل مختلف اعمال نفوذ می کردند. به عنوان نمونه خریدن وزرا و نخست-وزیران از این مثال ها است و حتی در یک مورد شرکت نفت انگلیس، متن سخنرانی شاپور بختیار، نماینده کارگران ایران در سازمان بین المللی کار را تنظیم کرد. دکتر مصدق نیز متن این سخنرانی را به عنوان دخالت انگلیسی ها در امور ایران به شورای امنیت ارائه کرده و این شورا دخالت انگلیس را پذیرفته بود. انگلیسی ها این تجربه را در ایران عصر پهلوی داشتند.

اما در حال حاضر جریان حاکم در ایران تغییر پیدا کرده است و این جریان با جریانی که قبلا در کشور بر سر کار بود، تفاوت اساسی دارد. یکی از مهم ترین نکات در این رابطه عبارت است از این که انگلیسی ها هیچ درکی از این جریان ندارند؛ فضایی که بعد از انقلاب در ایران شکل گرفته است. لذا همچنان در ایران قبل از انقلاب سیر می کنند؛ در حالی که این جریان تغییر پیدا کرده است.

به عنوان نمونه انگلیسی ها چهارصد سال گذشته برای دفع متجاوزین پرتغالی  در خلیج فارس حضور داشته اند و بعد از آن خلیج فارس در اختیار انگلیسی ها بوده است و حتی یک پادشاه قدرتمندی چون نادر شاه افشار نیز که خواهان تشکیل نیروی دریایی در خلیج فارس بود، انگلیسی ها مانع این اقدام شدند و پیشنهاد ایجاد نیروی دریایی در شمال به جای خلیج فارس را ارائه کردند. اما در حال حاضر سرباز انگلیسی و آمریکایی بدون اجازه سرباز ایرانی نمی تواند در خلیج فارس طی طریق کند و اجازه ورود به حریم دریایی ایران پیدا نمی کند.

تصور انگلیسی ها از ایران همچنان همان تصور قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است اما آن ها بایستی درک کنند که در ایران انقلاب اسلامی اتفاق افتاده است. مردم کشورمان انقلاب کرده اند و به کسانی که بخواهند رای می دهند و به هرکس که بخواهند رای نخواهند داد. اگر کسانی تصور می کنند که از طریق هم فکری و همانندسازی قضایای ایران با آن چه که مبتکران سیاست انگلیس می اندیشند، می توانند اقدامی انجام دهند، در اشتباه بزرگی قرار دارند و به زودی جامعه آن ها را پس خواهد زد. امروز زمانی نیست که رادیو لندن بگوید که «ساعت الان دقیقا دوازده نیمه شب است» تا این که فردا در ایران حرکتی به راه افتد.

حتی دکتر مصدق مرجع افتخار ذهنی  افرادی است که ممکن است با نظام جمهوری اسلامی مساله ای داشته باشند؛ چرا که وی در برابر دولت انگلستان ایستادگی کرد. جمهوری اسلامی ایران امروز در خلیج فارس قدرت اول منطقه است؛ در حالی که در چهارصد سال گذشته انگلیسی ها در آن حضور داشتند. امروز سرباز آمریکایی نمی تواندوارد سرزمین دریایی ایران شود و در صورتی که وارد آن شد، بایستی در برابر سرباز ایرانی زانو بزند، دست خود را پشت گردن بگذارد و گریه کند.

زمانی که سرباز انگلیسی وارد حریم سرزمینی ایران می شود، بایستی زانو بزند؛ چه محمود احمدی نژاد و چه حسن روحانی رئیس جمهور باشد. اما این منطق هنوز در ذهن انگلیسی ها جا نیافتاده است. آن ها سال-های طولانی در ایران غارت کردند و بر سرنوشت این ملت احاطه بی رحمانه داشتند. در حال حاضر نیز قادر نیستند که حقیقت انقلاب اسلامی را درک کنند اما مردم ایران آگاه تر از این هستند که در فضای انتخابات به پیشنهادهای رسانه های بیگانه عمل کنند. الان قرن نوزدهم و بیستم به سر آمده است و جهانی نو در حال شکل گیری است و اگر به سقوط قدرت انگلیس باور ندارند، کتاب «ظهور و سقوط قدرت های بزرگ» پل کندی را مطالعه کنند. آن ها در منطقه خاورمیانه به سقوط قدرت خویش وارد شده اند؛ هر چند که داعش و کشورهایی مثل عربستان در حال دست وپا زدن برای آن ها هستند اما جهان دیگری در حال شکل گیری است. در این رابطه منابعی چون کتاب «کرکس ها» پرومکس، افسر سیا، «خطا و خیانت در لبنان» جورج بال و «عقاب و شیر» جمیز بیل از جمله کتبی است که در قالب نفوذ بیگانگان منتشر شده است.

 

انتخابات انگلیس انگلیس ایران گریه لندن