از کرکری خواندن حامیان کاندیداها تا بعدا بگم بگم های آن طرفی ها

 و اما این روزها، این تلگرام است که گوی سبقت را از تمامی شبکه های اجتماعی ربوده است و حامیان کاندیداها با تشکیل گروه ها و کانال های مختلف، متعدد و رنگاوارنگ به بحث با یکدیگر می پردازند و امان از زمانی که بر روی موضوعی خاص کلیک کرده تا پاسی از شب که بماند تا ساعت ها پس از نیمه شب یعنی تا سه یا چهار صبح به بحث و جدل می پردازنند.
بحث و جدل هایی که گاه هدایت شده است و از جایی دیگر آب می خورد و به جایی راه ندارد.
اینکه آیا این اقدامات، تبلیغات زودهنگام و تخلف انتخاباتی برای کاندیداها محسوب می شود  یا نه؟! جوابش بماند برای کارشناسان این حوزه. و اما محتوای عمده این گروه ها حول چه می چرخد خدا می داند و من شمایی که به این گروه ها سری می زنیم.
در این گروه ها شاهد استفاده از الفاظی هستیم که شاید، البته نه شاید، اصلا متناسب با اخلاق اسلامی نیست، حرف های نامربوط و نا به جا که اگر ارسال کنندگان آن ها در روبروی هم بودند، از گفتن آن در حضور یک جمع واقعی شرم می داشتند.
آن یکی کرکری می خواند و دیگری جواب کرکری هایش را می دهد، آن یکی از تعداد بالای اعضای گروه فلان کاندیدا می گوید دیگری از حضور نخبگان در گروهش و آن چنان زیر یک خم و دو خم یکدیگر را می گیرند که گویا دشمنان خونی یکدیگر هستند.
یکی می آید تمام زحمات دیگری را با یک شایعه بر باد می دهد و دیگری به آن شایعه دامن چین دار می ز ند.
گویا قرار است یک شبه قصه هزار و یک شب را تعریف کنند و با این بحث ها، مشکلات چندین و چندساله شهرشان را حل  کنند، قول ها و وعده وعیدهایی از سوی کاندیداهای خود می دهند که عمدتا عمرانی و در حیطه کاری یک نماینده نیست.
زحمات و پیگیری های عده ای را به راحتی و با سندسازی ساختگی زیر سوال می برند و زمانی که تشکیک ایجاد کردند، برای تشویش اذهان عموم، مشاهده اسناد بعدی را به زمان رسمی تبلیغات کاندیداها ارجاع می دهند! 
گاهی هم سخنان امام راحل(ره) و رهبری را به نفع خود مصادره می کنند و یا تصاویری که کاندیداها با مسئولان ارشد نظام گرفته اند در گروه های خود به وفور منتشر می کنند.
از اشاره به پخش سی دی ها این چنانی و آن چنانی گرفته تا اشاره به توزیع بیاینه و شب نامه های انتخاباتی در وقت مقرر و رو آوردن به مسائل خانوادگی کاندیدای رقیب!
زمانی هم که کم می آورند از جوانان مایه می گذارند و  برای عوام فریبی حرف های صد من یه غاز می زنند.
گاهی هم از ائتلاف های عجیب و غریب به نفع کاندیدایی سخن به میان می آورند و می گویند هر که برود مجلس، برود، اما فلان کاندیدا نرود، این حامیان نمی دانند که فریب کاندیدای مورد نظر خود را شاید خروده اند که این چنین سنگ آنان را به سینه می زنند و حاضر می شوند برای تأمین منافع  آن منفعت طلب ها، آینده چهار سال بعد مردم یک شهر را به باد دهند؟! به چه قیمت؟! آیا خانواده این حامیان در این دیار زندگی نمی کنند؟! آیا نباید فردا روزی جواب گوی زن و فرزند و یا شوهر خود باشند؟!
این ها همه یک طرف و پررونق شدن مراسم های ختم و یا جشن ها یک طرف که با حضور برخی کاندیداها رنگ و بوی سیاسی به خود می گیرد و به قول امروزی ها این را باید کجای دلمان بگذاریم؟!
گاهی هم برخی بدون در نظر گرفتن منافع جمع، تنها به فکر قوم و گروه خود هستند و با آیه و قسم و قرآن فضای مسمومی را به راه می اندازند و از اقوام و تیره و عشیره خود را بالاجبار به رأی دادن به یک کاندیدای خاص تحریک می کنند!
از بذل و بخشش های کیسه های خلیفه و شام و نهاردادن های آن چنانی حامیان به نفع یک کاندیدا  و یا خود کاندیداها هم که بگذریم معلوم نیست که چرا برخی اصلا و اصلا با وجود آن که می دانند توان پذیرش مسئولیت نماینده بودن را ندارند پا به عرصه می گذارند؟ آیا این عین و مصداق دوروریی نیست؟ آیا پذیرش مسئولیت سنگین جایگاه نماینده بودن را درک می کنند و یا تنها با اتکا به قوم و قبیله برای جلب آراء و رأی آوردن احساس تکلیف به آنان دست داده است؟!
آیا این مطلب، نوعی خودفریبی و عام فریبی نیست؟ نماینده شدن به چه قیمت؟!
در یکی از گروه ها امده بود: یک کاندید باید دارای سه "ت" باشد:
تعهد، تخصص و  تجربه و متاسفانه بعضی ها این سه "ت" رو این گونه تفسیر می کنند، تخریب، تنش و تعصب بیجا

با توجه به معیارهایی که مقام عظمای ولایت برای ما نشان داده اند راه روشن است، متدین و شجاع بودن و داشتن تعهد، تخصص و نیز دوری از منابع قدرت و ثروت با روحیه استکبارستیزی، از ویژگی هایی است که رهبر انقلاب بر آن تأکید فراوان دارنند، به امید روزی که تمامی کاندیداها و حامیانشان در یک فضای رقابتی سالم و به دور از تخریب یکدیگر با هم به رقابت بپردازنند.