به گزارش پارس، پرفسور «رادنی شکسپیر» تحلیلگر و کارشناس انگلیسی امور سیاسی، اقتصادی است. او کتاب‌های بسیاری را در حوزه تئوری‌های اقتصادی و نیز امور ایران، بحرین و سوریه تالیف کرده است. شکسپیر از چهره‌های رسانه ضد امپریالیسم و ضد صهیونیستی مطرح بین‌المللی بوده و دانش آموخته دانشکده داونینگ دانشگاه کمبریج انگلیس است و اینک در دانشگاه «تریساکتی» اندونزی مشغول به تدریس می‌باشد.

پرفسور شکسپیر چندی قبل در گفت‌‌وگو با فارس شرکت کرد و درباره بازگشایی سفارتخانه انگلیس در تهران گفت: «ایرانیان هرگز نباید گذشته انگلیس و مداخلات این کشور در امور داخلی کشورشان را فراموش کنند.» مشروح این گفت‌‌وگو تقدیم خوانندگان محترم می‌شود.

کدام کشورها را می‌توان اینک محور شرارت نام نهاد ؟

رادنی شکسپیر: دولت‌های آمریکا و عربستان سعودی محور شرارت هستند و بدین مجموعه باید اسرائیل را نیز افزود. آن‌ها در توطئه برای نابودی دموکراسی خاورمیانه هستند تا بدین وسیله اسرائیل نه تنها به بقای خود بلکه اشغال اراضی ادامه دهد. کار این محور شرارت نابودی کشورهای مسلمان مستقل است تا بحدی که آن‌ها قادر به مقاومت موثر در برابر توسعه طلبی اسرائیل نباشند. این محور شرارت داعش را ایجاد کرده که هرگز به اسرائیل حمله نمی‌کند و تنها خواهان تخریب تا احاطه بر کشورهای اسلامی است زیرا این گروه در خدمت اهداف محور شرارت که ویرانی کشورهای اسلامی است، می‌باشد. عربستان سعودی در فرضیات مخالف اسرائیل است اما هیچ اقدام موثری را برای متوقف کردن توسعه اسرائیل نمی‌کند و در مقابل نیز آمریکا که بر صهیونیست‌ها احاطه دارد و همچنین اسرائیل هیچ اقدامی برای پیشبرد دموکراسی در عربستان سعودی انجام نمی‌دهند.

کدام کشورها در برابر محور شرارت ایستادگی می‌کنند؟

رادنی شکسپیر: تنها ایران است که به طور کامل مقابل محور شرارت ایستاده است. ایران نمونه‌ای‌ از یک کشور مستقل، مذهبی، سیاسی، فرهنگی است. رفتار معتدل، مسئولانه و منطقی ایران نمونه‌ای برای جهانیان است و این می‌تواند دلیلی برای چرایی کاهش نفوذ اسرائیل در جهان و نفوذ ایران در نقطه مقابل باشد.

به موضوع نسبتا روز سیاست خارجی بپردازیم که بازگشایی سفارت انگلیس در تهران است. آیا مردم ایران می‌توانند مجموعه‌ای از مداخلات انگلیس در ایران قبل و بعد از انقلاب را نادیده بگیرند؟

رادنی شکسپیر: ایرانیان هرگز نباید موارد ذیل را فراموش کنند:

الف: مشارکت انگلیس در نابودی دموکراسی در ایران در سال ۱۹۵۳.

ب: حمایت انگلیس از «صدام حسین» در جنگ خلال سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ میلادی.

ج: ادامه دروغ پردازی‌‌های انگلیس و جنگ تبلیغی علیه ایران.

د: اعمال تحریم علیه ایران از سوی انگلیس حتی با وجود اعلام دستگاه‌های اطلاعاتی غربی مبنی بر مبرا بودن جمهوری اسلامی از ساخت بمب هسته‌ای.

گذشته از این‌ها ایران نباید به طور کامل به انگلیس اعتماد کند زیرا ساختار سیاسی این کشور اساسا صهیونیستی است. البته رفتار معقول ایران در مذاکره با گروه « ۱+ ۵ » دیگر کشورها را بشدت تحت تاثیر قرار داده و باعث نفوذ بیشتر ایران شده است. بهر حال ایران نباید هرگز گذشته انگلیس را فراموش کند و در عین حال با نمایش پختگی، معقولیت و توازن و نیز مخالفت با مستکبران تحت سلطه صهیونیسم به مسیرش ادامه دهد.

اهداف انگلیس از بازگشایی سفارتخانه در تهران چیست؟

رادنی شکسپیر: انگلیس خواهان تجارت با ایران است. انگلیس همواره حالت خصومت با ایران داشته و تنها از بیم داد و ستد ایران با دیگر کشورهایی چون ایتالیا که دشمنش نیستند تصمیم به بازگشایی سفارتخانه گرفته است.

چرا دستگاه سیاست خارجی انگلیس هدفش بعد از پیروزی انقلاب ایران رسیدن به جناح میانه روها بوده است؟

رادنی شکسپیر: دستگاه سیاست خارجی انگلیس از سال ۷۹ میلادی در پی سرنگونی انقلاب ایران بوده است. برخی از اصلاح طلبان حتی مایل به بازگشت ایران به زمان شاه هستند یا می‌خواهند ایران را در احاطه کشورهایی چون آمریکا و انگلیس قرار دهند.

آیا انگلیس می‌خواهد با سازمان‌های مردم نهاد ایران یا چهره‌ها و شخصیت‌های مخالف جمهوری اسلامی رابطه برقرار کند؟

رادنی شکسپیر: انگلیس و آمریکا همیشه سرگرم مداخله در امور ایران بوده اند و در آینده نیز بدین کار مبادرت خواهند کرد. ضرورت دارد ایران بسیار مراقب انگلیس و آمریکا باشد زیرا رفع تحریم‌ها امکان تبادل بیشتر با مردم را باعث خواهد داشت و ایران باید نسبت به این مسئله دقت کنند.

آیا این امکان وجود دارد که هئیت دیپلماتیک انگلیس در تهران به کار استراق سمع، دستکاری رایانامه‌ها یا هرگونه اقدام جاسوسی مبادرت کند؟

رادنی شکسپیر: انگلیس همیشه سعی در استراق سمع و دستکاری در رایانامه‌ها دارد. ضرورت دارد ایران به دقت مراقب اوضاع باشد.

و به عنوان سئوال پایانی آیا می‌توانیم آمریکا را در این زمینه (برقراری احتمالی روابط دیپلماتیک) با انگلیس قیاس کنیم؟

انگلیس ایران جاسوسی دموکراسی سیاست خارجی