بی‌اعتنایی به اعتراض‌های نتانیاهو

به گزارش پارس به نقل از دیپلماسی ایرانی با توجه به سر و صدا، خشم و میلیون ها دلار گردش مالی در واشینگتن بر سر توافق هسته ای با ایران، سکوت در اروپا قابل توجه است. این مسئله از این جهت قابل توجه است که بریتانیا، فرانسه و آلمان در میان هفت کشوری هستند که در 14 جولای توافق را امضا کرده اند.

اینجا در فرانسه، براساس گفته های کامیل گراند، مدیر بنیاد تحقیقات استراتژیک در پاریس و کارشناس خلع سلاح هسته ای، در طول سال گذشته سخت ترین مواضع در این رابطه گرفته می شد، اما هم اکنون این مسائل حل و فصل شده اند.

گراند در این رابطه می گوید: «در اروپا شما مخالفت رای دهندگان با توافق را نمی بینید. من نمی توانم فکر کنم که در فرانسه یک سیاستمدار یا یک کارشناس علیه توافق صحبت کند، این درحالی است که بسیاری از ما در جریان مذاکرات دیدی انتقادی داشتیم.» آقای گراند می گوید توافق نهایی بهتر از آن چیزی است که وی انتظار داشته است: «من از عمق و کیفیت این توافق متعجب شدم. بازها راضی شده اند و کبوترها بحثی ندارند.»

دلایل زیادی برای این که چرا توافق هسته ای در اروپا موجب برانگیختن احساسات سیاسی نشده است، وجود دارد. این قاره دشمنی ای که میان ایران و آمریکا پس از بحران گروگان گیری در سال 1979 به وجود آمد و موجب قطع روابط دیپلماتیک میان دو کشور شد را تجربه نکرده است.

الی گرانمایه، محقق سیاسی در شورای روابط خارجی اروپا می گوید: «در ایالات متحده، موضوع ایران به خاطر بحث های داخلی مجادله آمیز است.» کشورهای اروپایی با تهران روابط دیپلماتیک دارند، به جز بریتانیا که آن هم روز یکشنبه پس از چهار سال، سفارتش را بازگشایی کرد. آقای گراند می گوید از دید اروپایی گزینه غیر از مذاکرات، تحریم است: «در حالی که سال هاست در ایالات متحده بحث بر سر گزینه نظامی وجود دارد، اروپایی ها به طور جدی طرفدار این گزینه نیستند.»

در این رابطه باید به نقش فعال اسرائیل در مخالف با هرگونه توافق با ایران اشاره کرد. گروه های حامی اسرائیل در ایالات متحده هزینه های سنگینی در کمپین بلوکه کردن توافق در کنگره پرداخت کرده اند، جلساتی را با دیپلمات های اسرائیلی ترتیب داده اند و بنیامین نتانیاهو از طریق ویدئو کنفرانس اعلام کرده است که توافق «یک اشتباه تاریخی خیره کننده» است که موجودیت اسرائیل را تهدید می کند.

اگرچه سازمان اصلی یهودیان فرانسه اعلام کرده «تردیدهای بسیار جدی» درباره توافق ایران دارد، آقای گراند می گوید این اعتراض وارد فضای سیاسی نشده است. وی می گوید: «مخالفت نتانیاهو آن قدر تند بود که قابل بحث در فرانسه نیست. حتی منتقدین نمی توانند از روایت نتانیاهو استفاده کنند، چون وی راه حل سازنده ای ارائه نمی دهد.» این حجم از پول که توسط گروه های حامی اسرائیل هزینه شده است موجب شوکه شدن اروپا از این اعمال نفوذ بی بند و بار شده است. برخی هم از بحث های مطرح شده در آمریکا مبنی بر انتخاب بین جنگ و صلح و اشاره غیرمستقیم به هولوکاست، گیج شده اند.

در این سوی اقیانوس اطلس، ناله هایی که از آن سو شنیده می شود، تبعات نگران کننده ای داشته است، به ویژه زمانی که کاندیدای جمهوری خواه ریاست جمهوری درباره لغو توافق حرف می زنند یا زمانی که سناتور چاک شومر (دموکرات از نیویورک) پیشنهاد می دهد که تحریم ها باقی بمانند تا شرکت های آمریکایی و خارجی نتوانند با ایران تجارت کنند.

تحریم به عنوان ابزاری دیپلماتیک برای اروپایی ها به پایان رسیده است. نگرانی آنها این است که آمریکایی ها این مجازات بی انتها را ادامه دهند. خانم گرانمایه در این باره می گوید: «این که این بحث چگونه پیش رود آینده تحریم های ایران را تعیین خواهد کرد. کنگره ایالات متحده ممکن است تاثیر این مسئله بر وحدت عمل در تحریم ها را دست کم بگیرد.»

حتی اگر توافق از دست کنگره نجات پیدا کند، بحث های مطرح شده در این رابطه نگرانی جدی ای را مطرح می کند. آقای گراند معتقد است «مشکل این است که طبیعت حزبی سیاست خارجی ایالات متحده موجب دشوار شدن مدیریت آن از سوی شرکا می شود. این به این معنی است که شما همیشه درباره ابتکارات مهم در سیاست خارجی که توسط رئیس جمهور آمریکا گرفته می شود، شک و تردید خواهید داشت.»