به گزارش پارس ، با انتخابات هیئت رئیسه کمیسیون ویژه بررسی برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)، مشخص شد که مواضع اکثریت اعضای منتخب برای حضور در این کمیسیون، همطراز با موضع مخالفان و منتقدان توافق است که خود را دلواپس می دانند. به این ترتیب تحلیل ها در اینباره به واقعیت پیوست.

در انتخاب اعضای این کمیسیون از دو فراکسیون اصلی مجلس یعنی فراکسیون اصولگرایان و فراکسیون رهروان ولایت و همچنین اعضای مرضی الطرفین که مواضع آن ها به فراکسیون ها نیز نزدیک بود، مشخص شد که منتقدان توافق هسته ای 8 کرسی کمیسیون و موافقان برجام نیز 7 کرسی را به دست آورده اند. اما انتخابات امروز هیئت رئیسه نشان داد که دو فرمول برای ترکیب آن می توان متصو بود که فرمول اول ترکیب 3 بر 3 مساوی است؛ به این معنا که زاکانی، نجابت و نبویان به عنوان اعضای فراکسیون اصولگرایان (منتقدان توافق) و حقیقت پور، احمدی و نقوی حسینی به عنوان اعضای رسمی فراکسیون رهروان ولایت سهم برابری در هیئت رئیسه کمیسیون دارند. اما به دلیل شباهت موضع نقوی حسینی که به عنوان سخنگوی کمیسیون برجام نیز انتخاب شده و همچنین وحید احمدی به مواضع منتقدین توافق هسته ای، ترکیب سیاسی هیئت رئیسه را می توان 4 به 2 و یا حتی 5 به 1 به نفع فراکسیون اصولگرایان (منتقدان توافق) ارزیابی کرد.

این در حالی است که اگرچه پیش تر گمانه زنی هایی در خصوص به دست گرفتن ریاست کمیسیون برجام توسط علاء الدین بروجردی، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاسیت خارجی مجلس و همچنین اسماعیل کوثری دیگر عضو این کمیسیون مطرح شده بود اما ریاست این کمیسیون به زاکانی رسید.

از آنجایی که طبق قانون و آئین نامه داخلی مجلس، اعضای هیات رییسه نمی‌توانند به عضویت هیات رییسه کمیسیون‌ها در بیایند  قرار گرفتن محمد‌حسن ابوترابی‌فرد در جایگاه ریاست این کمیسون برجام منتفی شد. گزینه دیگر سخنگویی این کمیسیون مهرداد بذرپاش بود اما نتوانست گوی سبقت را از نقوی حسینی که سابقه سخنگویی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس را داشته برباید.

 با این حال و با این ترکیب به نظر می رسد صدایی که از این پس از این کمیسیون شنیده خواهد شد صدای منتقدان توافق هسته ای خواهد بود. باید دید موافقان می توانند در کمیسیون بررسی برجام نقشی ایفا کنند که هم منتقدان را اقناع  کرده و بتوانند صدای خود را از طریق این کمیسیون به عنوان صدای کمیسیون برجام مجلس ایران به گوش افکار عمومی برسانند یا صدای منتقدان همچنان غالب خواهد بود؟