بیلبورد گیت!/ ماهیگیری از آب گل‌آلود بیلبورد

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- «حتی یک پوستر هم برای برنامه نمایش مستند «چند قطره خون» چاپ نشده و ادعای نصب بیلبوردهای موسوم به فرش قرمز در خیابان‌های تهران، بیش و پیش از آنکه عجیب باشد، خنده‌دار است!»

این پاسخ مدیران سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و فرهنگسرای انقلاب به گزارش یکی از رسانه‌های صبح ایران است که روز پنجشنبه عکس یک خود را به یک طرح گرافیکی موجود در فضای مجازی اختصاص داده و به بهانه آن با شهرداری تهران تسویه حساب سیاسی کرده بود.

گزارش صفحه 3 آن روزنامه با تیتر و روتیتر «نصب بیلبورد علیه مهمان رسمی کشور در خیابان‌های تهران؛ شهرداری مشغول کار است» آغاز می‌شود و با این جمله‌ها ادامه می‌یابد: این روزها شهروندانی که در ترافیک و گرمای تهران از شیشه تاکسی یا در پیاده‌روها خیابان را نظاره می‌کنند، بنری چند متری نظرشان را به‌خود جلب می‌کرد... فارغ از ایراد شکلی این گزارش شگفت‌انگیز، آنچه بیش از همه جلب توجه می‌کند نتیجه‌هایی است که خبرنگار محترم از این گزاره به‌دست آورده و آن را به سراسر متن خود تعمیم داده است؛ آن هم بدون اینکه حتی به یک مورد از این «بیلبوردها» و مکان نصب آنها اشاره کند.

کدام فیلم، کدام بیلبورد؟

عبدالمطهر محمدخانی رئیس فرهنگسرای انقلاب شگفتی خود را از خواندن این گزارش پنهان نمی‌کند و با اشاره به برنامه نمایش مستند چند قطره خون همزمان با ورود وزیر امور خارجه فرانسه به تهران، به همشهری می‌گوید: قصد ما از اجرای این برنامه بازخوانی پرونده فروش فرآورده‌های خونی آلوده به ایران در دهه60 توسط دولت فرانسه بود. ضمن اینکه فیلم مجوز نمایش از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارد و قرار نبود کاری غیرقانونی انجام شود. هر چند، نمایندگان برخی نهادهای قانونی صبح روز چهارشنبه با مراجعه به فرهنگسرای انقلاب، خواستار منتفی شدن نمایش فیلم شدند.

تکتم نجفی‌منش مدیر روابط عمومی فرهنگسرای انقلاب، دیگر چهره‌ای است که از حدود 10روز پیش درگیر برنامه‌ریزی برای نمایش مستند چند قطره خون بوده است. او در این‌باره می‌گوید: برخلاف تمام برنامه‌های مشابه، ما برای این برنامه حتی یک پوستر کوچک هم چاپ نکردیم و آنچه به‌عنوان بیلبورد معرفی شده، یک طرح گرافیکی است که صرفا در فضای مجازی دست به‌دست می‌شد. جالب اینکه بیلبورد مقابل فرهنگسرا هم هیچ نشانی از برنامه روز چهارشنبه نداشت و اصلا قرار نبود در فرهنگسرای انقلاب غیراز نمایش یک فیلم ساده برای حدود 100 نفر اتفاقی دیگر بیفتد .

ماهیگیری از آب گل‌آلود بیلبورد

اندکی پس از انتشار این گزارش مجعول که بخش اعظم آن به بیلبوردها و نقاشی‌های خیابانی چند سال اخیر اختصاص داشت، برخی رسانه‌ها زنجیروار همان متن را روی خروجی فرستادند و به این بهانه که شهرداری نهادی خدماتی است و آن را با سیاست کاری نیست، از این نمد کلاهی پشمین برای خود دوختند. شاید کسی نبود به این رسانه‌ها یادآوری کند که شهرداری تهران بازوهایی فرهنگی و اجتماعی برای خود دارد و اگر یک فرهنگسرا نتواند برنامه نمایش فیلم برگزار کند، چه کارکردی برای آن می‌توان متصور شد؟

ناگهان یک نامه سرگشاده دیگر

از همه اینها عبرت‌آموزتر، نامه سرگشاده یک استاد دانشگاه رکورددار نگارش نامه‌های سرگشاده است که انتقادهای سیاسی خود را از شهردار تهران به همان گزارش مجعول مستند کرد و در متن نامه خود تا توانست محمدباقر قالیباف را به بهانه ندانستن ماجرای خون‌های آلوده و هزینه کردن بودجه شهروندان برای سیاست‌های تبلیغاتی و انتخاباتی، حسابی نواخت؛ نامه‌ای که خیلی زود مستند رسانه‌های ضدانقلاب اروپایی و آمریکایی برای تسویه حساب با انقلاب شد. تلاش‌های خبرنگار همشهری برای یافتن جواب این پرسش که استاد دانشگاه پوستر مورد نظر را کجا دیده به ثمر نرسید و وی تماس‌های پیاپی ما را بی‌پاسخ گذاشت.

قصد ما مخالفت نیست، فقط یادآوری می‌کنیم

کارگردان مستند «چند قطره خون» درباره نمایش این فیلم در فرهنگسرای انقلاب به نسیم گفت: ما اصلا قصد بازی سیاسی نداشتیم و تنها می‌خواستیم بین اهالی رسانه و ما نشست صمیمی برگزار شود. ضمن اینکه قصد مخالفت با گروه مذاکره‌کننده را نداشتیم و نداریم. پرونده خون‌های آلوده به راحتی قابل حل است و قربانیان می‌توانند به حق خود برسند. ما دوست داریم نسخه این مستند به دست فابیوس برسد؛ چرا که هم وی هم دنیا می‌داند که کودکان توسط فرانسوی‌ها آلوده شدند و در نهایت اگر پیگیری بین‌المللی کنیم، می‌توانیم این غرامت را بگیریم.

با این حال، بهتر است فایبوس که خودش را مدافع حقوق بشر می‌داند، داوطلبانه این غرامت را پرداخت کند. این مستند 3 بار به نمایش درآمده و تصور می‌کنم چند قطره خون تاثیر خودش را گذاشته است. فقط مسئولان وزارت بهداشت باید این مسئله را پیگیری می‌کردند و غرامت را از طرف مقابل می‌گرفتند.‬‎