پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- دکتر صالح زمانی- آمریکا و کوبا پس از پنج دهه، سرانجام نمایندگی های سیاسی شان را به طور متقابل بازگشایی کردند. 

عمق اختلافات ایدئولوژیک میان دو کشور تا حدی بود که حتی در سال های پس از پایان جنگ سرد هم، طرفین علاقه ای برای بازگشت به مذاکره و صلح نداشتند. اگرچه امروز هم همان اختلافات پابرجاست اما طرفین قرار است از ظرفیت های یکدیگر بهره مند شوند. 

دولت باراک اوباما قویا در پی دکترین سازی در سیاست خارجی آمریکاست که نشان دهد راهبرد دولت او در جهت برقراری صلح و امنیت منطقه ای و جهانی حرکت کرده است. 

او حتی تلاش می کند تا با آخرین سفر رسمی اش به هاوانا نشان دهد که بخشی از صلح جهانی پس از جنگ سرد با اراده سیاسی ایالات متحده قابل حل است. این راهبرد دقیقا در برابر تفکری قرار دارد که برخی کشورها را «محور شرارت» می خواند. 

از طرفی دولت کوبا که از این نیت سیاسی اوباما آگاه است، در یافته است که بخشی از گذار به توسعه اقتصادی و فرهنگی در این کشور جز با عادی سازی روابط با آمریکا محقق نمی شود. اگرچه این اقدام مشترک، سودمندی های متعددی دارد اما همواره در معرض خطر ناپایداری است. شکنندگی این رابطه نوپا به اندازه ای است که با کنار رفتن هر کدام از دولت های فعلی، ممکن است این نمایش سیاسی به پایان برسد.