تروریست ها بالاخره به خانه بر می گردند

به گزارش پارس به نقل از ایرنا، شواهد حاکی است که غربی ها به سرکردگی آمریکا واقعا تمایلی به خاتمه دادن به قائله و فتنه داعش و تروریسم در منطقه ندارند.

** حل مشکل داخل در خارج

به نظر می رسد، آمریکایی ها و غربی ها با توجه به قدرت و اشراف اطلاعاتی، از سالها پیش به جریان ریشه دار افراط گرایی در کشورهایشان آگاه بودند. ضمن آنکه مبارزه با این گروهها در کشورهای غربی برای آنها هزینه بر است و به سادگی امکان پذیر نیست، بنابر این برای حذف این نیروها، به یک زمین بازی، بهانه و بازیگرانی نیاز داشتند و کجا بهتر از خاورمیانه و کدام کشورها بهتر از عراق و سوریه.

به این ترتیب آمریکا و اروپا عملا با ایجاد بحران های اجتماعی ، سیاسی و امنیتی در خاورمیانه و شمال آفریقا، شهروندان بالقوه خطرناک خود را به سمت این مناطق هول دادند و آنها را در این نقاط جمع کردند.

اکنون چرا غربی ها مایل به پایان بحران در منطقه نیستند و هر روز نقاط دیگری را به دایره امنیتی آن اضافه می کنند، مانند یمن. پاسخ ساده است، اگر بحران امنیتی منطقه بزودی حل شود، تروریست ها بدون معطلی به خانه هایشان بر می گردند و آنگاه ...

پس بحران همانطور که مقامات آمریکایی می گویند، باید سالها طول بکشد تا این افراد در همانجا حذف فیزیکی شوند.

جان کربی سخنگوی وزارت خارجه آمریکا، در تکرار حرف های مقامات نظامی و امنیتی کشورش، پنجشنبه گذشته به سی ان ان گفت که همه می دانیم که داعش خطر جدی است و بدون شک بعد از این هم مناطق جدیدی را تحت کنترل در خواهد آورد و این نبرد سه تا پنج سال طول خواهد کشید.

او یک جمله تامل برانگیز دیگر هم گفته است، 'ما به صبر راهبردی نیاز داریم'. این در حالی است که مقامات و نخبگان سوریه و عراق دایم به غربی ها هشدار می دهند که این جریان بالاخره به غرب خواهد رسید و در خاورمیانه محصور نخواهد ماند.

آمریکایی ها در عمل نیز در هفته های اخیر این موضوع را نشان داده اند، بطوری که در پنجشنبه گذشته در بحبوحه حملات سنگین کامیون های انتحاری داعش به نیروهای عراقی در استان های صلاح الدین و الانبار، کل نیروهای ائتلاف بین المللی تنها 9 سورتی پرواز بر فراز آسمان عراق انجام دادند که دستکم چهار سورتی پرواز خارج از این دو استان بحرانی بود.

به این ترتیب در ماهها و سالهای آینده باید ناظر کشیده شدن بحران امنیتی به سایر کشورهای منطقه باشیم و متاسفانه بیشتر کشورها مانند عربستان، مصر، ترکیه، افغانستان، پاکستان و ... که هر کدام نشان داده اند، زمینه های تبدیل به زمین بازی را دارند.

** اسلحه فروشی

این بار طبق فرمول همیشگی نیست که مشتری فقط عرب های پولدار متقاضی جنگنده و تسلیحات سنگین باشند. به نظر می رسد غربی ها با ادامه بحران امنیتی موجود در منطقه، نه تنها سلاح سنگین که انبارهای تسلیحات سبک خود را نیز خالی خواهند کرد.

آمریکایی ها بر اساس توافقنامه امنیتی سال 2008 با عراق، میلیاردها دلار تسلیحات سنگین نظامی به این کشور فروختند که البته بخش مهمی از آن مانند جنگنده های 'اف 16' را هنوز تحویل نداده اند.

توپ های دور زن و مدرن، تانک های گران قیمت و انواع تجهیزات نظامی در لیست معامله انجام شده صنایع نظامی آمریکا با دولت عراق وجود دارد، اما همه این تسلیحات در کمتر از یک سال گذشته برای دو نوبت از دست ارتش عراق خارج شد و حالا ارتش این کشور برای بازسازی خود دوباره باید هزینه کند.

اولین بار زمانی بود که گروه تروریستی داعش - که قدرت گرفتن آن هنوز با شک و ابهام همراه است - خرداد ماه سال گذشته تکه بزرگی از ارتش عراق را منهدم کرد و تمام تسلیحات آن را به غنیمت گرفت.

از چند لشکری که در موصل و استان نینوا مستقر بودند، هیچ باقی نماند. ماجرا آنقدر مشکوک بود که وقتی از افسران فرار کرده از موصل سووال می شد، 'چرا با تانک و نفر برهای زرهی تان فرار نکردید'، می گفتند، بسیاری از آنها سوخت نداشت و یا از کار افتاده بود و دستور یکباره که رسید، همه سراسیمه شدند و هیچکس فکرش کار نمی کرد. عراقی ها هنوز نتوانسته اند پاسخی برای ابهامات مربوط به آن حادثه و نقش و ارتباط دولت های غربی بویژه آمریکا پیدا کنند.

یکی از آنها که در این ماجرا از سوی عراقی ها متهم است، اثیل نجیفی استاندار نینوا است که طی ماههای گذشته بارها به آمریکا سفر کرده و از این کشور اسلحه درخواست نموده و همچنین خواستار ایجاد اقلیم سنی در موصل شده است.

خود آمریکایی ها نیز در شرایطی که دولت عراق درخواست کمک های اضطراری و فوری از واشنگتن می کرد، شرط و شروط گذاشت و وقت کشی کرد و با بهانه های مختلف اجازه داد، داعش بخش هایی از شمال عراق را اشغال کند.

دومین تخلیه تسلیحاتی ارتش عراق دو هفته پیش در الرمادی رخ داد. این حادثه نیز مانند موصل، زیر نگاه و نظارت دقیق آمریکایی ها انجام شد. پایگاه عین الاسد محل استقرار آمریکایی ها در استان الانبار انگار خواب بود و از جنگنده های ائتلاف خبری نبود. کاروان بزرگ داعش نه از جنگل و کوهستان و مناطق با پوشش طبیعی که از یک صحرای مسطح و صاف و لم یزرع ، از مرز سوریه گذشت و تا الرمادی دستکم 500 کیلومتر راه را طی کرد و پیش از آنکه وارد شهر شوند، نیروهای ارتش بطرز مشکوکی الرمادی را با بجا گذاشتن تانک، توپ و انواع تسلیحات و حتی نفربرهای زرهی ترک کرده بودند.

این برای تسلیحات سنگین، فقط در عراق، اما در کنار این سناریو، موضوع تردید برانگیزی که به موازات این پرونده وجود دارد، اصراری است که برای تسلیح عشایر الانبار و نینوا صورت می گیرد. هیاتی از الانبار طی دو ماه گذشته دوبار به واشنگتن سفر کرد تا دولت عراق را تحت فشار بگذارد. جالب اینکه آمریکایی ها در دیدار با سران عشایر و اعضای شورای استان قول داده بودند صدها هزار نفر از آنها را مسلح کنند.

با این حال وقتی دولت عراق زیر بار تامین سلاح سبک از آمریکا نرفت، آمریکایی ها نیز به وعده خود عمل نکردند و به گفته برخی منابع در استان الانبار، اهالی این استان نیز دریافتند که آمریکایی ها با آنان بازی می کنند. همچنین یک نکته هم ثابت شد، به این معنا که آمریکا به دنبال فروش انبوه اسلحه سبک به دولت عراق بود و وعده تسلیح دستکم 100 هزار نفر از عشایر ، تنها یک برگ بازی بود.

آمریکایی ها، در ماجرای تسلیح عشایر، خوب می دانستند که این اسلحه اگر هم قرار باشد علیه داعش بکار برود، نقش تعیین کننده ای در جنگ علیه این گروه نخواهد داشت، چرا که تجربه نبردهای یک ساله در عراق نشان می دهد با سلاح های انفرادی و خودکار نمی توان کامیون های انتحاری داعش را متوقف کرد.

در همین حال، هفته گذشته تصاویر منتشره در برخی خبرگزاری های عراقی نشان داد که بعد از سقوط الرمادی هزاران قبضه اسلحه سبک و تیربار و ... از سوی عشایر منطقه به نیروهای داعش هدیه شد که این تصاویر، گویای آن است که مساله از ابتدا هم کمبود سلاح و فقدان آموزش در جنگ علیه این گروه تروریستی نبود، بلکه احتمالا، مساله فروش مقادیر زیادی سلاح سبک آمریکایی به دولت عراق بوده است.

به موازات تحرکات در استان الانبار، آمریکایی ها و متحدانش در منطقه برای نینوا به مرکزیت موصل نیز برنامه ریزی کرده اند. آنها 15 اکتبر 2014 در استان نینوا نیرویی با عنوان 'الحشد الوطنی' تشکیل دادند که هنوز معلوم نیست این نیرو زیر نظر دولت مرکزی و فرماندهی کل نیروهای مسلح عراق است یا نه، اما از مدتها پیش جنگجویانی را در اردوگاه موسوم به 'آزادی موصل' آموزش داده اند که جمعه گذشته اعلام شد، دولت ترکیه به این نیروها پنج نفربر زرهی جدید تحویل داده است.

سخنگوی الحشد الوطنی که محمد سورچی نام دارد، گفته است که این خودروها در چارچوب برنامه تسلیح اهالی موصل برای جنگ علیه داعش از سوی نیروهای ائتلاف بین المللی تحویل این گروه شده و در مرحله بعدی نیز مقادیری سلاح و تجهیزات برای این نیروها ارسال خواهد شد، اما سورچی این نکته را روشن نکرد که این اقدام با اجازه دولت عراق است و آیا تسلیحات اعطایی مجانی است یا خریداری شده و اگر خریداری شده پول آن از کجا تامین شده است، ضمن آنکه ترکیه هنوز به ائتلاف بین المللی نپیوسته است.

جالب اینکه یک هیات از این نیروها نیز اخیرا در بغداد با مقامات دیپلماتیک آمریکا دیدار کرده اند.

به هر حال، با امتداد بحران امنیتی به سایر کشورهای منطقه و با توجه به اینکه نبردهای امروزی بیشتر شهری و چریکی است، سایر دولت های خاورمیانه به هر دو نوع سلاح سبک و سنگین نیاز خواهند داشت و این بازار جذاب و وسوسه انگیزی است.

** نابودی زیر ساخت های منطقه

اگر آنطور که آمریکایی ها می گویند - یا بهتر است گفته شود، می خواهند- جنگ حدود پنج سال طول بکشد، هیچ اثری از زیرساخت های منطقه در کشورهایی مانند عراق، سوریه، یمن - بعدی کجا باشد خدا می داند- باقی نخواهد ماند و این کشورها تا دو سه دهه باید برای جبران آن هزینه کنند.

همین حالا در عبور از جاده های عراق، در محورهای شمال، غرب و شرق بغداد، کلیه راه های مواصلاتی، اعم از جاده، پل ها، سدها و تاسیسات زیربنایی مانند نیروگاهها، به علاوه مناطق مسکونی، تجاری، خدماتی، صنعتی و کشاورزی بطور کامل منهدم شده است.

تخریب و انهدام کامل زیر ساخت های منطقه برای شرکت های آمریکایی و اروپایی این فرصت را فراهم می کند که پس از پاک شدن صورت مساله 'شهروندان افراط گرای غربی در خارج از خانه' و 'فروش سلاح به میزان کافی'، آماده شوند تا سالها از این منطقه بهره ببرند.

به این ترتیب به نظر می رسد، آمریکا و غرب تمایلی ندارند که جنگ علیه تروریسم در منطقه به این زودی ها خاتمه یابد. این درحالی است که اگر چه شاید آمریکایی ها بتوانند سلاح بفروشند و بازار شرکت های خود را در دوران بازسازی آینده منطقه تامین کنند، اما سووالی که نباید نادیده گرفته شود، اینکه آیا از شر افراط گرایانی که سرانجام به خانه هایشان باز خواهند گشت نیز خلاص خواهند شد.