حمله به شارلی ایبدو را محکوم نمی‌کنم

در شرایطی که دوستان مسلمان و مسلمان زاده با پاکی و خلوص نیت حقیقی از یکدیگر سبقت می‌گیرند تا حادثه‌ی تروریستی حمله و کشتار نویسندگان و کاریکاتوریست‌های «چارلی ابدو» را محکوم کنند، من درنگ می‌کنم!

هنگامی که احساسات ضدتروریستی (و ضد داعشی) خود را مهار کردید و فرصتی برای تامل یافتید، به دو نکته توجه کنید:

اول آنکه دستگاه دیپلماسی ما بارها و بارها به غرب هشدار داده بود که موجود وحشی و پلیدی را که برای براندازی بشار اسد ساخته و پرداخته می‌کند، چاقویی است که در نهایت دسته‌اش را خواهد برید! اما غربی‌ها آنچنان محتلم بودند از نابودی یکی از متحدین ایران، که دو دستشان را تا مچ در گوش کرده بودند و به تقویت تروریست‌های سوری می‌پرداختند.

ثانیا آن زمان که توهین به مذهب و مقدسات نزدیک به ده درصد از ساکنان کشور فرانسه و بیش از یک میلیارد مسلمان به «آزادی بیان» تعبیر شد، می‌توانستند به راحتی حدس یزنند که بعضی از چند میلیون مسلمان فرانسوی، ممکن است به «آزادی ابراز» ( #freedome_of_expression ) معتقد باشند!

من، به عنوان یک مسلمان، از ترور بیزارم و عملیات تروریستی را تایید نمی‌کنم، اما بر عاقبت پیش آمده برای توهین کنندگان به مذهب و مقدساتم نیز، تاسف نمی‌خورم، و آن را محکوم نمی‌کنم. آنها به سرنوشت محتومی رسیدند که خودشان آن را خواسته بودند.