به گزارش پارس به نقل از فارس،در ابتدای گزارش، نویسنده آمریکایی به دستاورد مذاکره برای طرفین می‌پردازد و می‌گوید که مذاکرات وین برای غرب دستاوردی نداشت اما ایرانی‌ها توانستند در ازای کاستن از ذخائر اورانیوم خود، از شدت تحریم‌ها کمی بکاهند.

طرفین در پی یافتن مقصر برای شکست بعدی مذاکرات هستند

روزنامه آمریکایی به جو غالب در رسانه‌ها پیش از مذاکره مجدد وزرای خارجه ایران و 1+5 اشاره می‌کند و می‌گوید قرار است مذاکره‌کنندگان در ماه جاری میلادی مجدداً گرد هم آمده و در خصوص برنامه هسته‌ای ایران گفت‌وگو کنند اما بنظر می‌رسد طرفین پیش از رسیدن به میز مذاکرات، مذاکرات را از پیش شکست خورده می‌دانند و در صدد مقصر جلوه دادن طرف مقابل، برای این شکست محتمل هستند.

ایرانی‌ها در کف خیابان آمریکا را محکوم می‌کنند/آمریکا در سنا شاخ و شانه می‌کشد

لس‌آنجلس‌تایمز نیم‌نگاهی به تأثیرات مذاکرات در جوامع ایران و آمریکا و عکس‌العمل ملت و نهادهای مدنی طرفین به این گفت‌وگوها داشته و نوشته که فعل و انفعالات اجتماعی و حکومتی در پس میز مذاکره هم جریان دارد؛ در آمریکا سناتورهای جمهوری‌خواه از تشدید تحریم‌های ایران پیش از بازگشت مذاکره‌کنندگان شکست خورده به کشور سخن می‌گویند و در ایران هم مردم با به راه انداختن راهپیمایی، تلاش آمریکا برای رسیدن به توافقی مشابه توافق‌های صورت گرفته با کشورهای مستعمراتی را محکوم می‌کنند.

هزینه تمدید مذاکره از جنگ کم‌تر است

در ادامه این نشریه پرآوازه آمریکایی رویکرد مثبت در برابر تمدید مجدد مذاکرات اتخاذ می‌کند و می‌نویسد که اگر به توافق با ایرانیان نرسیم، تمدید مجدد مذاکرات اگرچه بن‌بست موجود بر پرونده هسته‌ای این کشور را خاتمه نمی‌دهد ولی حداقل می‌تواند از بدتر شدن اوضاع و بروز جنگ جلوگیری کند.

بذل و بخشش 7 میلیارد دلاری 1+5 از دارایی‌ها بلوکه شده خود ایرانیان

در اثبات صحت این تحلیل، لس‌آنجلس تایمز به توقف‌های صورت گرفته در برنامه هسته‌ای ایران اشاره کرده و از آنها به عنوان دستاورد توافق ژنو یاد می‌کند. روزنامه آمریکایی نوشته که اگر به دستاوردهای توافق موقت و تمدید مذاکرات نگاه کنیم، می‌بینیم که در 10 ماه گذشته، ایران درصد غنی‌سازی خود را کاهش داده، کار در رآکتور آب‌سنگین اراک را متوقف کرده و به بازرسین خارجی، آزادی عمل بیشتری برای بازرسی از تأسیسات هسته‌ای داده است؛ در عوض غرب قول داده که سالانه 7 میلیارد دلار از دارایی‌های مسدود شده ایرانیان را آزاد کند.

نشریه آمریکایی به اوضاع دخل و خرج دولت ایران و فشار حاصل از بودجه انقباضی بر ایرانیان هم گریزی می‌زند و با حسابی ساده، جایگاه این 7 میلیارد دلار را در اقتصاد ایران نشان می‌دهد. در این مقاله آمده که دولت ایران تا سال 2011، سالانه حدوداً 100 میلیارد دلار از محل فروش نفت به خزانه خود واریز می‌کرد که با تشدید تحریم‌های غرب علیه بخش‌های بیمه، کشتی‌رانی و به خصوص فروش نفت خام، مقدار این پول سیر نزولی به خود گرفت.

این مقاله می‌افزاید:‌این پول در سال 2011 به 50 میلیارد دلار رسید و با کاهش قیمت نفت، انتظار می‌رود عوائد ایرانیان از فروش طلای سیاه، به 31 میلیارد دلار برسد. در صورت تحقق قول 1+5، هفت میلیارد دلار دیگر به این مبلغ افزوده خواهد شد.

باید این مهم را درنظر داشت که 7 میلیارد دلار مزبور، سقف برداشت اعطایی 1+5 به ایران است و به معنای انتقال کامل این مبلغ به حساب بانک مرکزی نیست؛ برداشت این پول تا آخرین سنت مستلزم همکاری طرف غربی است که پس از اتمام مهلت شش ماهه توافق ژنو، رویترز مدعی شد که ایرانیان نتوانسته‌اند 2 میلیارد دلار از مبالغ آزاد شده را به کشور خود بازگردانند.

کشورهای دیگر در برابر غیرمنطقی بودن تحریم‌های ایران، موضع گرفته‌اند

نویسنده آمریکایی به مشکلات تندروهای سنا برای صف‌آرایی جدی‌تر در برابر ایرانیان هم می‌پردازد و می‌گوید که «از آن طرف، جنگ‌طلبان سنا (جمهوری‌خواهان) مانند سناتور «منندز» خواهان تشدید بیش از این تحریم‌ها همزمان با ادامه مذاکرات هستند؛ این استراتژی اما با یک مشکل جدی روبرو است. تحریم‌ها تنها در صورتی اجرایی می‌شود که طرف‌های تجاری ایران با بندهای اجرایی تحریم موافقت کنند؛این کشورها در صورتی تحریم‌ها را به صورت کامل پیاده می‌کنند که ایرانیان علناً به عنوان طرف مقصر در شکست توافق جلوه کند

نتیجه: آمریکا در مذاکرات می‌خواهد زمان بخرد/می‌دانیم که ایران هیچ‌گاه برنامه هسته‌ای را کنار نمی‌گذارد

«لس‌آنجلس تایمز» در آخر نتیجه‌گیری می‌کند که «با همه اینها یک دلیل بسیار خوب برای تمدید مجدد مذاکرات وجود دارد.» روزنامه آمریکایی این استدلال خود را از زبان «گری سمُر» مدیر اجرایی مرکز علوم و امور بین‌الملل دانشگاه «جان‌اف کندی» مطرح می‌کند.

«سمُر» به فارین‌پالیسی گفته «ما در مذاکرات به دنبال خرید وقت هستیم؛ ما سعی می‌کنیم برنامه هسته‌ای ایران را به تعویق بیاندازیم؛ نباید حتی به شوخی فکر کنیم که تا زمان حضور دولت فعلی در ایران، راه‌حل دائمی برای برنامه هسته‌ای ایران وجود دارد.