چرایی تاکید رهبر انقلاب بر آبادسازی مکران

به گزارش پارس،سایت رویکرد نوشت: حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز (یکشنبه) در دیدار جمعی از فرماندهان و مسئولان نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در بخشی از فرمایشات شان دوران صلح را فرصت مغتنمی برای خدمت نیروهای مسلح در بخش‌های علمی، سازندگی و افزایش بازدارندگی خواندند و تاکید کردند که مسئله آبادسازی سواحل مکران نیز جزو همین کارهای اساسی است که باید با همکاری دولت، برنامه‌های مورد نظر در این منطقه با سرعت بیشتری دنبال شود.
 
پیش از این امیر دریادار حبیب‌الله سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش در سخنرانی پیش از خطبه‌های نمازجمعه هفته گذشته تهران،‌با اشاره به آخرین دستاوردها و اقدامات نیروی دریایی کشورمان، اظهارداشت: کشور ما در شمال و جنوب نزدیک به 3 هزار کیلومتر مرز دریایی دارد، سواحلی که به مکران معروف است مهمترین مرز دریایی کشور ما به حساب می آید.
 
وی ادامه داد: به فرموده رهبری معظم انقلاب، کشور ما یک کشور دریایی است و باید بتوانیم از منابع خودمان در دریا بهره کافی را ببریم.
 
سیاری با بیان اینکه بیشترین صادرات نفت ایران از راه دریا صورت می‌گیرد، خاطرنشان کرد: آبادانی سواحل مکران،‌ایجاد کار و اشتغال، توسعه اشتغال و پیشرفت دریا‌محور کشور برای ما اهمیت دارد.
 
سیاری با اشاره به اینکه دو تدبیر اصلی در همین زمینه وجود دارد، بیان داشت: توسعه سواحل مکران و اقتدار دریایی از برنامه‌های ما است.
 
فرمانده نیروی دریایی ارتش در عین حال اضافه کرد: در بحث توسعه سواحل مکران اقدامات دولت در ایجاد زیرساخت‌هایی که باید در این سواحل ایجاد شود مهم است و وزارت بهداشت، نیرو،‌کشور و وزارتخانه‌های مرتبط در سواحل مکران نقش دارند.
 
مَکران از نظر تاریخی سرزمینی ساحلی در جنوب شرقی ایران و جنوب غربی پاکستان است که در طول خلیج عمان از رأس‌الکوه در غرب جاسک تا لاس بلا در جنوب غربی ایالت بلوچستان پاکستان گسترده‌است.
 
در بعضی منابع اروپایی قرن‌های 16 تا 18 از ایالت مکران نام برده شده است. در دوره های مختلف تاریخی این منطقه خودمختار و تحت اداره خوانین محلی بوده است که گاهی خود را رعایای دولت ایران می‌نامیدند. امپراتوری بریتانیا در قرن هیجده این منطقه را جزو هند و مستعمره بریتانیا نمود.
 
امروزه در هند و در پاکستان شهرهایی بنام مکران وجود دارد. مکران در دوره های مختلف تاریخی بخشی از قلمرو ایران بوده است. مکران در نوشته‌های مسالک و ممالک و التقویم اقلیم دوم و از کرمان تا رود مهران (ایندوس) نامیده شده است.
 
در بعضی اسناد و نقشه‌های تاریخی اروپایی و بعضی نوشته‌های عربی دریای عرب امروزی نیز بحر مکران بیان شده است.
 
کوه‌های خشک و بایر کرانه‌های مکران از دید جغرافیای طبیعی دنباله کویر است، که تا آنجا گسترش یافته. گویا در در سده‌های میانه این سرزمین از آنچه اکنون دیده می‌شود، حاصلخیزتر بوده ولی هیچگاه از دید دارایی دارای اهمیت نبوده‌است.
 
جغرافی‌نویسان پیشین اسامی بسیاری از شهرهای مکران را در کتاب‌های خود ثبت نموده‌اند ولی هیچکدام به طور گسترده از آن شهرها یاد نکرده‌اند. مهمترین درآمد مکران از نیشکر و یک گونه شکر سفید موسوم به پانیذ بوده‌است که از آنجا به سرزمین‌های مجاور صادر می‌گردیده.
 
مکران تقریباً شامل تمام بلوچستان ایران و پاکستان و بخشی از استان هرمزگان فعلی می شده است بلوچستان در کتیبه‌های میخی داریوش هخامنشی در بیستون و تخت جمشید، «ماکا» یا ماکه  چهاردهم بوده است. در زمان ساسانیان کوسون می‌گفتند.
 
در پایان باید گفت که سواحل سوق الجیشی و اقتصادی مکران در طول تاریخ به عنوان یکی از مناطق استراتژیک، نظامی و تجاری برای ایران بوده که متاسفانه از نظر سازندگی و پیشرفت در طول سالیان متمادی عقب افتاده است که عمران و آباد سازی آن در گروه توجه دولت است.