ظریف در کدام پازل

برای آنکه متوجه شویم اظهارات ظریف در جمع شورای روابط خارجی آمریکا در کدام پازل معنای دقیق تری پیدا می کند، این سه روایت تاریخی را فراموش نکنیم:

1. گری سیمور مشاور سابق اوباما و مدیر اجرایی مرکز بلفر اسفند 92 در سخنرانی خود در مرکز مطالعات راهبردی لندن می گوید:
«برخی از ایرانی هایی که من با آنها صحبت کرده ام و مدعی هستند از جانب حکومت ایران سخن می گویند بی سر و صدا به من گفتند که آمریکا باید در حوزه مسائل هسته ای نرمش داشته باشد تا اینکه دست حسن روحانی رئیس جمهور ایران تقویت شود و به پیروزی در عرصه سیاست خارجی دست پیدا کند و تحریمهای اقتصادی ایران برداشته شود و او درموقعیتی قوی قرار داشته باشد تا بتواند تندروها را در انتخابات بزرگ پیش روی ایران یعنی انتخابات مجلس شکست بدهد و وقتی او در چنین موقعیتی قرار بگیرد می تواند ایران را به سمت سیاستهای معتدل تر هم در عرصه داخلی و هم درعرصه سیاست خارجی هدایت کند.»

و در ادامه به طور دقیق تمدید مذاکرات در مرداد 93 را پیش بینی کرده بود:
«آمریکا می خواهد توافقی حاصل شود که این زمان فرار هسته ای ایران را طولانی تر کند یا دست کم برای مدت یک سال یا بیشتر به تعویق بیندازد. می توان با محدود کردن تعداد و نوع سانتریفیوژهای ایران و میزان ذخایر اورانیوم غنی شده اش، این کار را انجام داد. آمریکا از ایران خواهد خواست که این دوره زمانی تاخیر در این زمینه برای مدتی بسیار طولانی باشد و برای مدت چند سال باشد یعنی بسیار طولانی تر از دوره زمانی که طرف ایرانی حاضر است درباره محدود شدن برنامه هسته ای اش بپذیرد. فکر می کنم وقتی دوره شش ماهه درنظر گرفته شده برای توافق شش ماهه در ماه ژوئیه پایان می یابد، احتمالا با رضایت دو طرف، این توافق برای شش ماه دیگر تمدید خواهد شد.»

2. البرادعی در صفحات 152 و 153 کتاب خاطراتش تحت عنوان «عصر فریب» با اشاره به گفتگوهایش با تیم مذاکره کننده ایرانی طی سالهای 82 تا 84 می نویسد:

«تندروهای ایران که اخیرا کنترل پارلمان ( مجلس هفتم) را در اختیار گرفته بودند، تعلیق داوطلبانه فعالیت های غنی سازی تهران را به عنوان یک معامله با غرب رسوا می کردند. میانه روها (اصلاح طلبان) که مدافع راه حل دیپلماتیک و عادی سازی روابط با غرب بودند فرصت را از دست دادند. روحانی گفت که اگر گزارش آتی من به آژانس بین المللی انرژی اتمی در ماه ژوئن منفی باشد شک دارد که به وی و همکارانش اجازه داده شود سطح کنونی همکاری با آژانس را ادامه دهند و یا حتی در مقام خود باقی بمانند! میانه روها حداقل امیدوار بودند واکنش های مثبتی از جانب اروپایی ها دریافت کنند، بنابراین می توانستند به ملت ایران بگویند که سیاست شان در حال پیشرفت و رسیده به نتیجه نهایی است ... در ماه ژوئن شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی قطعنامه ای صادر کرد که عدم همکاری کامل، به موقع و فعالانه ایران با آژانس را سرزنش می کرد اما ایران بسیار خشمگین بود. تندروهای ایران در حکومت اکنون می توانستند بگویند گفته بودیم اینطور می شود!»

3. باراک اوباما نیز در بخشی از گفتگوی خود با نشریه بلومبرگ در اسفند 92 گفته بود:

«البته باید گفت ایرانی‌ها قادر به تغییر هستند و در واقع در نتیجه توافق در موضوع اتمی، صداها و روندهایی در داخل ایران که خواهان تغییر هستند تقویت خواهد شد.»