دکتر صادق زیبا کلام به اعتبار ادبیات و سطح و نوع فهم و درک و تحلیل و نبوغ سیاسی اش به کفایت موفق شده تا خود را درقامت یک پدیده در فضای سیاسی ایران سند بزند.

مقاله اخیر ایشان در روزنامه شرق (نخ نامرئی تسبیح مردم سالاری ـ http://bit.ly/1sOb7Yc) آخرین نمونه از تراوشات شاذ ذهنی ایشان است که ظاهراً در آن تعمد داشته از موضع یک آنگلوفیل و بی توجه به واقعیات تاریخی بر روی اعصاب مخاطب راه بروند!

زیبا کلام در این مقاله با استناد به نتیجه منفی رفراندوم اخیر استقلال طلبی اسکاتلند و به سنت مالوف با طعنه و ذکر مصیبت هائی از بی اتیکتی و توحش حکومت و شهروندان در «ممالک توسعه نیافته» و با اشاره به شیوه برگزاری رفراندوم در انگستان که عاری از هرگونه تنش بود و خونی از دماغ کسی نریخت و ارتش انگلستان بمنظور سرکوب استقلال طلبان وارد منازعه نشد و نهایتاً در شیک ترین و مدنی ترین شکل ممکن اسکاتلندی ها پذیرفتند کماکان در تیول ملکه باقی بمانند! جمیع این عوامل این استاد علوم سیاسی تحصیلکرده در انگلستان را آن گونه به وجد آورد تا شورمندانه در مقام افتاء بفرمایند:

«چه بخواهیم چه نخواهیم، جامعه بریتانیا آنقدر توسعه یافته و حاکمیت قانون در آن کشور پررنگ است که وقتی همه‌پرسی برگزار می‌شود، اکثریت دلیلی بر جدایی از بریتانیا نمی‌بینند، همچنان که چندسال پیش، استرالیایی‌ها هم دلیل برای جدایی پیدا نکردند و گمشده همه مردم جهان، همان احترام به قانون و قواعد مردمسالاری است.»

شاذ گوئی زیبا کلام بازگشت به این «مرد رندی» دارد که ایشان در تحلیل و تمجید دمکراسی بریتانیائی دچار ثقل سامعه و غمض عین می شوند و وقتی «استقلال طلبان از انگلستان» بنا به هر دلیلی از خواسته خود منصرف می شوند ایشان بنمایندگی از جانب ملکه (!) منت بر سر دنیا می گذارند که ببینید انگلیسی ها چقدر شیک اند و مدرن اند و نازاند و فهیم اند و نجیب اند و دمکرات اند که در متمدنانه ترین شکل ممکن «پیروزی خود» در رفراندوم استقلال طلبی اسکاتلند و ایضاً استرالیا را بزرگ منشانه و بدون خشونت قبول می کنند!

تنها نکته مغفول در این میان آنست که با فرض پذیرش و استقبال از رفتار مدنی و دمکراتیک و متمدنانه دولت انگلستان نسبت به قبول «پیروزی خود» در رفراندوم های استقلال طلبانه! چرا این دولت تا بن دندان دمکرات وقتی خود را با مخالفت رعیت و تلاش رعایا برای نبودن و نماندن در تیول ملکه می بینند ناگهان همه پرنسیب ها و اتیکت های مدنی و اخلاقی خود را به سقف نسیان می کوبند و بالغ بر 800 سال جوانان ایرلند جنوبی و مبارزین خط مقدم «شین فین» را در جنبش استقلال طبلانه شان با خشن ترین شکل ممکن به خاک و خون می کشند!؟

این چگونه دولت مدرن و دمکراتی است که با «پیروزی خود در رفراندوم اسکاتلند» کنار می آید (!) اما همین 30 سال پیش پاسخ ایشان به اعاده حق مالکیت دولت آرژانتین بر جزایر فالکلند منتهی به اعزام ناوگان نظامی بریتانیا و کشتار 700 آرژانتینی و تداوم سلطه استعماری بر این جزایر آرژانتینی شد!؟

جناب آقای زیبا کلام ـ دولت محبوب و مطبوع و دمکرات تان در لندن همان هائی هستند که در اوج مدنیت و تمدن و دمکراسی خواهی پاسخ شان به استقلال طلبی 100 ساله ملت هندوستان و نهضت عدم خشونت «گاندی» کلامت از لوله تفنگ بود! و هندویان استقلال خود را از میانه نبردی خون چکان و کشتار درمانی سربازان دمکرات ملکه ابتیاع کردند!

ظاهراً در ترمینولوژی سیاسی دکتر زیبا کلام «دمکراسی انگلستان خوب است بشرط چاقو»! یعنی تا وقتی نتایج دمکراسی مطابق میل دولت فخیمه باشد.

آرژانتین ادبیات استقلال اسکاتلند ایران جامعه جهان خاک دولت لندن