واقعیت این است که با وجود حفظ فضای دوقطبی در صحنه‌ی سیاسی کشور پدیده‌هایی مانند محمود احمدی‌نژاد و حسن روحانی در دهه‌ی اخیر در هر دو جناح آن اندازه تحول ایجاد کرده‌اند که به تدریج باید از دو جناح جدید راست و چپ در ایران سخن گفت. 

در واقع مقام ریاست‌جمهوری به سبب برگزیده شدن در فراگیرترین و ملی‌ترین نهاد انتخابی کشور چنان پویش و انرژی‌ای به صحنه سیاسی ایران می‌دهد که ناخودآگاه شمایل ساز و گفتمان‌آفرین می‌شود و احمدی‌نژاد و روحانی این دو شمایل جدید عصر ما هستند که یکی (احمدی‌نژاد) از منتهی‌الیه چپ جناح راست، آن را رادیکالیزه کرده و دیگری (روحانی) از منتهی الیه‌ راستِ جناح چپ، آن را لیبرالیزه می‌کند. 

محمود احمدی‌نژاد محافظه‌کاران کهن را به اصولگرایان نوین بدل کرد و حسن روحانی سوسیالیست‌های سابق را به لیبرال‌های جدید بدل خواهد کرد. 

فارغ از تمایز ایدئولوژیک اما هر دو چهره برخاسته از استان سمنان، ایران را به سوی سیاستی حرفه‌ای پیش خواهند برد و در عمل مقام ریاست‌جمهوری را از جایگاه صدرات عظمایی دور خواهند کرد چه مخالف آنان باشیم چه موافق ایشان.