این روزها خیلی در مورد شیرازی ها حرف در می آرن،

در پاسخ به این بی انصافی ها توجه تون رو به بیانات حضرت آقا در سال 87 جلب میکنم که از هر شیرازی قشنگتر پاسخ دادن:

«يكى از چيزهائى كه در اين استان انسان احساس ميكند، اين است كه اين استان با وجود داشتن استعدادهاى برجسته، استان محجوب و باحيائى است؛ مثل انسانهائى كه سواد و فضل زيادى دارند، اما خيلى اهل گفتن و نشان دادن و اظهار كردن نيستند؛ اين را انسان اينجا حس ميكند. اين همه مفاخر در گذشته و در زمان حال. من ديروز در جلسه ى نخبگان لذت بردم از ديدن نخبگان علمى، ادبى، كارآفرينان، شخصيتهاى مفيد براى جامعه - چه از لحاظ ذهنى، چه از لحاظ عرصه ى عملى - در عين حال تبليغات و ارائه و نشان دادن اين همه استعداد در شيراز، آنچنان كه بايد و شايد نيست. مردم فارس اهل قال نيستند؛ آدم احساس ميكند. گفته ميشد مردم فارس اهل حالند؛ منظورشان اين بود كه اهل كار نيستند. بنده ميگويم نه، اهل حالند، يعنى اهل قال نيستند؛ والّا بحمداللَّه اينجا خيلى اهل كارند؛ تحرك علمى، تحرك عملى؛ در صنعت، در كشاورزى؛ انسان تحسين ميكند. مردم فارس اهل قال نيستند، اهل گفتن و جنجال كردن و مردم را به خود متوجه كردن نيستند؛ اين بايد يك جورى جبران شود. در گذشته هم حافظ ميگويد:

من كه ملول گشتمى از نفس فرشتگان/ قال و مقال عالمى ميكشم از براى تو»