شکستن خط شکنی ایران در بومی سازی هسته ای

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی « پارس» ، سیدمحمد سجادی در صفحه اجتماعی خود نوشت: :
  نظرات فرانک وان هیپل در جلسه ی رونمایی

Preventing a Nuclear-armed Iran: Requirements for a Comprehensive Nuclear Agreement

فرانک وان هیپل یک متخصص فیزیک بنیادی است که سالها است در امور عدم اشاعه فعالیت می کند. او در حال حاضر معاون مدیر برنامه ی « دانش و امنیت جهانی» در دانشکده ی روابط بین الملل و روابط عمومی پرینستون است و همزمان در IPFM (شبکه ی جهانی مواد شکافتی) نیز معاونت دارد. از سوابق فعالیت های دولتی او به حضور در دفتر علم و فناوری معاونت امنیت ملی ایالات متحده اشاره کرد.

دیدگاه او به مقاله ی اینهورن، بعد مهم دیگری از تقابل هسته ای غرب با ایران را باز می کند، که شاید تا کنون کمتر به آن پرداخته شده است، و آن برنامه ی آمریکا برای گسترش استیلای خود بر صنعت هسته ای جهان است. او می گوید:

تجهیزات غنی سازی اورانیوم ذاتا دارای کاربرد دوگانه هستند و لذا در صورت گسترش ساخت آنها تحت کنترل دول مختلف، خطر اشاعه ی سلاح هسته ای افزایش می یابد. بنابراین بهتر است غنی سازی به شکل ملی را بالکل ممنوع یا محدود کنیم.
در باب بازفرآوری پلوتونیوم، این اتفاق قبلاً افتاده است. فعالیت در این زمینه از ۱۹۷۷ شروع شده است و ایالات متحده خود بازفرآوری را از ۱۹۸۲ کنار گذاشته است. امروز به جز ژاپن، بازفرآوری در هیچ کشور دیگری انجام نمی شود.

حال، به ویژه با توجه به این که خود ایالات متحده نیز غنی سازی ملی ندارد و اورانیوم غنی شده را از یک شرکت چندملیتی تهیه می کند، وقت آن است که فرآیند محدود سازی فوق در مورد غنی سازی تکرار شود.

کشورهای فراوانی در موضوع هسته ای طرفدار و هم راستا با ایران هستند؛ آنها معتقد هستند که NPT به آنها حق غیر قابل انکاری می دهد که هر چه در توافق نامه بر ممنوعیت آن تصریح نشده را انجام دهند، و تنها چیزی که در حال حاضر ممنوع است، استفاده از این فناوری ها برای تولید سلاح هسته ای است. حال، توافقی که با ایران به دست می آید، می تواند الگویی باشد از اصلاحاتی که باید در NPT انجام شود و این از منظر عدم اشاعه اهمیت بسیار بالایی دارد.