پیام روحانی برای آغاز جشنواره فیلم فجر

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، رئیس جمهور در پیامی به مناسبت آغاز سی و دومین جشنواره فیلم فجر، گفت: بازگرداندن تماشاگر قهرکرده از سینما، ضروری ترین مسئولیت امروز مدیران و سینماگران ماست. سینما بدون تماشاگر معنا ندارد و جشن و جشنواره آن روز معنا می یابد که بدانیم مردم از سینمای بومی خود راضی اند و به آن دل بسته اند.
 
  متن کامل پیام حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی به شرح زیر است:
 
« بسم الله الرحمن الرحیم
 
جشنواره فجر مهم ترین گردهمایی سالانه سینماگران و محبوب ترین جشن سینمایی در کشور عزیز ما است. اکنون، سی و دومین دورۀ آن را گرامی می داریم و امیدواریم هنرنمایی نام آوران در کنار چالشگریِ نام جویان، طلیعه دار سالی پر از رونق و تعالی برای سینمای ایران باشد. این پیام مروری است بر سیاست های دولت تدبیر و امید در عرصه سینما به مثابه هنری ترین صنعت و صنعتی ترین هنر، در اولین سالی که اعتدال گرایی میهمان جشن بزرگ سینمای ایران است.
 
آن چه از برگزاری این آیین پر شکوه مهم تر است، لزوم حرکت شتابنده از نمایشی سالانه به سوی مخاطبانی همیشگی در سالن های سینماست. جشنواره فجر می تواند آغازگر جشنی باشد که در طول سال در سالن های سینمای کشور برپا می شود و مخاطب را به تماشای فیلم ایرانی دعوت می کند؛ تماشاگری که باور کرده سینماگر هم وطن، هم درد و همدلش، توانایی نمایش خلاقانه دغدغه های او را بر پرده سینما دارد. بازگرداندن تماشاگر قهرکرده از سینما، ضروری ترین مسئولیت امروز مدیران و سینماگران ما است. سینما بدون تماشاگر معنا ندارد و جشن و جشنواره آن روز معنا می یابد که بدانیم مردم از سینمای بومی خود راضی اند و به آن دل بسته اند.
 
رقابت « صفحه» با « پرده» بر سرِ جلب توجه و کسب رضایتِ تماشاگرِ انتخابگر، چنان جدی شده که زندگی روزمره همه ما در محاصره محصولات متنوعی قرار گرفته که از چهارگوشه دنیا، مصرف کنندگان را به خود می خواند. کمیت بالا و سهولت دسترسی به تولیدات بصری در دنیا، احتمال موفقیت سیاست انحصار را از بین برده است. خام اندیشی است که تصور کنیم تماشاگر، چشم انتظار می ماند که ما چیزی تولید کنیم و بر پرده نمایش دهیم؛ دلالان فرهنگی بر سر چهارراه های تردید ما ایستاده اند؛ وه که چه گران تماشا می فروشند و چه ارزان دل می برند. تلاش را باید صد چندان کرد تا « سینما» را به هنرمندان واقعی این کشور بسپاریم و به اغیار وا مگذاریم و مراقب باشیم تا « سفره تماشا» از « نان حلالِ سینمایِ خانگی» خالی نشود.
 
سینمای ما می تواند موانع فناورانه را از سر راه راضی کردن تماشاگران برطرف کند و همان استانداردی را به آنان عرضه کند که در سینمای تراز اول امروز دنیا مرسوم است. دیجیتال سازیِ تولید و عرضه، یکی از گذرگاه های خطیر در راه استقرار زنجیره ارزش در سینمای فردای ایران است. این سیاست دسترسی مردم به سینمای ایرانی را فراگیر و دست چپاولگران را از تعدی به حقوق فرهنگی کوتاه می کند. جشنواره فجر می تواند اولین تجلی گاه موفقیت های فنی سینمای ما باشد.
 
سینماگران ما نه در برج های عاج بلکه همین جا کنار مردم زندگی می کنند و چه بسا خود را ملزم به موضع گیری علیه جریان یا موجی بدانند که در دوره ای آنها را گرفتار کرده است. گریزی از این قبیل واکنش ها نیست؛ هنرمند همان است که گاه قهر می کند، خشمگین می شود یا مبالغه می کند. اما خواسته این برادر کوچکتان این است که از آن چه پشت سر گذاشته ایم فاصله بگیریم؛ دوران جدیدی آغاز شده و وقت آن است که با کرامت از آن چه پیش از این در حوزه سینما گذشته، بگذریم؛ اگر چه آن عبرت ها را هرگز فراموش نخواهیم کرد. امروز و پس از گذشتِ این چند سالی که بر فرهنگ و هنر گذشت، سینمایِ کشورم را قدری غبار گرفته و غمگین می بینم. فیلم ساز سرزمینم به من می گوید حالا که انسانِ ایرانی، حماسه بیست و چهارم خرداد را رقم زده است، به من آزادی بده و بگذار واقعیت های تلخ و تیره ای را که تا دیروز نمی توانستم، امروز در فیلم هایم نشان دهم! من به او می گویم آن واقعیت ها را که همگان بیش و کم می دانند، بیا تا در کنارِ تیرگی های واقعیت، نقطه هایی روشن از حقیقت را هم نشان دهیم. می گوید بگذار در فیلمم از خطرِ بیماریِ واگیردارِ فساد و ریا و دروغ و از مسابقه هولناک و بی رحمانه « پول درآوردن به هرقیمت» بگویم. به او می گویم بگو، از تمامِ این بدی ها بگو، اما اگر می شناسی و می توانی « ستاره ای» را به من و مردمم نشان بده که با وجود تمام سختی ها، به همه کجی ها و پلشتی ها، قهرمانانه « نه» می گوید و واقعیت تیره را به حقیقت روشن تبدیل می کند.
 
بیایید باهم به افق های وسیع تری در پیش رو چشم بدوزیم و با رجوع به ذخایر عظیمی که در بطن تمدن پویای اسلامی و ایرانی نهفته است، دوره پرشوری را بسازیم که سینمای ایران نه تنها شاهد همراهی تماشاگر هم وطن، بلکه میزبان بینندگانی در کشورهای هم جوار و چه بسا در افقی وسیع تر باشد. اکنون که جهان به استقبال پیام ملت ایران در قالب طرح « جهان عاری از خشونت و افراطی گری» شتافته و تیغ ایران هراسی کند شده و صدای رسای اعتدال و عقلانیت از این سرزمین طنین انداز شده است، جشنواره فجر می تواند مسیر رسیدن به این مقصود را هموار کند و درآمدی باشد برای جشن هایی وسیع تر که بابت توفیقات سینمای ایران در خرسندکردن تماشاگران بین المللی برپا خواهد شد.
 
در پاسخ سینماگری که نه فقط سودای سیمرغ که هوای درخشش جهانی دارد و می گوید بگذار آزاد باشم تا با فیلم هایم به شرق و غرب عالم سفر کنم، می گویم سفر به سلامت، اما قول بده جایزه اولت را از مردم سرزمین خودت بگیری! به او می گویم آزاد باش و منصفانه از واقعیت ها بگو، اما حقیقت ها را هم فراموش نکن. با او زمزمه خواهم کرد؛ حُسنِ هنر به همراه ملاحتِ ایمان، اثر فرهنگی را ابدی و جهان گیر می کند؛ در پرده با صورتگرِ سرزمینم همان را می گویم که حافظ بی پروا گفت:
 
حُسنت به اتفاقِ ملاحت جهان گرفت آری! به اتفاق، جهان می توان گرفت
 
مایلم در همین مراسم با شکوه اعلام نمایم که نهاد ریاست جمهوری آماده است با کمک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همه توان خود را برای حمایت از سینماگرانی به کار ببندد که در راه آشتی دادن همه مردم ایران با سینمای ملی و یا عرضه آثار فرامرزی و میان فرهنگی تلاش می کنند. از این رو در نظر دارد همه ساله جایزه ویژه ای با عنوان « جایزه ملی ریاست جمهوری» به بهترین آثار هنری کشور خصوصاً آثار سینمای داستانی و مستند اهدا کند.
 
حسن روحانی
 
رئیس جمهوری اسلامی ایران»