امام (ره) ابن ملجم را از چه کسانی مردتر می‌دانست

به گزارش پارس به نقل از فارس، مدتی بعد از انتخاب بنی صدر به عنوان رئیس جمهور رفته رفته وی نقاب از چهره گشود و به صورت علنی از مجاهدین خلق که حالا منافق به ملت شده و دست به حملات مسلحانه زده بودند حمایت می کرد. منافقین زوانی که متوجه شدند از امام و انقلاب نمی توانند در راستای رسیدن به اهداف خود باج بگیرند دست به عقده گشایی زده و بهترین یاران امام را ترور کرده و به شهادت می رساندند. سال ۶۰ اوج این خرابکاری های بود که البته تا کنون نیز بعضا ادامه دارد. ادامه مطلب در کتاب نبردهای شرق کارون در خصوص این موضوع آمده است:

***

برخی عناوین اخبار ترورها و انفجارهایی که بعد از سی ام خرداد ۱۳۶۰ توسط منافقین صورت گرفته را مرور می نماییم:

« قم- روز دوم تیرماه ۱۳۶۰: یک بمب در سالن راه آهن در لحظه پیاده شدن مسافرین منفجر می گردد. این حادثه ۷ شهید و بیش از ۵۰ زخمی بر جای گذاشت.

تهران- روز سوم تیرماه ۱۳۶۰: با هوشیاری مردم، یک بمب قوی در جنب یک هنرستان دخترانه در تهران کشف و خنثی می شود.

قم- دو دختر در روز ۶/۴/۱۳۶۰: به اتهام حمل دو بمب کششی نسبتا قوی در داخل یک ساک، توسط برادران پاسدار در مسجد جمکران قم دستگیر و تحویل مراجع قانونی شدند.

تهران- صبح روز ۶/۴/۱۳۶۰: یک بمب در حوالی میدان انقلاب منفجر شد که خوشبختانه خسارات چندانی به بار نیاورد. همچنین یک بمب در تقاطع خیابان ولی عصر- طالقانی که در داخل یک ترموس آب تعبیه شده بود توسط پاسداران کشف و خنثی شد.

تهران- روز ۶/۴/۱۳۶۰: آیت الله سیدعلی خامنه ای امام جمعه تهران در یکی از مساجد جنوب شهر تهران در حین سخنرانی مورد سوءقصد قرار می گیرند و انفجار بمب کار گذاشته شده در کنار تریبون سخنرانی، موجب مجروح شدن ایشان می شود.

تهران- روز ۷/۴/۱۳۶۰: انفجار بمبی قوی در جلسه گروه کثیری از مسئولین بلندپایه کشور، تعداد ۷۲ تن از مسئولین نظام جمهوری اسلامی ایران شامل رئیس دیوان عالی کشور حضرت آیت الله بهشتی، گروهی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، تنی چند از وزرای کابینه آقای رجایی، شهید گشته و تعدادی دیگر نیز مجروح و مصدوم گردیدند.

رشت- مهندس علی انصاری استاندار گیلان و معاون ایشان در ۱۴/۴/۱۳۶۰ توسط سه موتورسوار ترور شدند که هر دو نفر به شهادت رسیدند. »

ترورها و انفجارات صرفا محدود به مسئولان کشوری نشده و به سطح پایین ترین اقشار جامعه تسری می یابد. گوشه ای از گزارش های « ترور خلق» که از خانه های تیمی به دست آمده است از این قرار است:

« ۲۱ تیرماه- تنبیه و گوش مالی فالانژها و پاسدارها و سایر اراذل و اوباش ضدانقلابی تقریبا از عادی ترین کارهاست، این عملیات به اشکال مختلف مانند کتک کاری با مشت و لگد، چاقو زدن و برخی ابتکارات جالب صورت می گیرد. مثلا بچه های دانش آموز برای زدن یک فلانژ که نسبت به زمین زدن او خوشبین نبودند مقداری طناب تهیه کرده و از پشت طناب را به گردن فالانژ کمند می کنند و او را به زمین می زنند و اقدامات لازم را برای او انجام می دهند.

۲۲ تیرماه- یک فالانژ ابتدا کتک مفصلی می خورد، سپس با کارد دو ضربه به او وارد می شود که به شدت مجروح می شود.

۲۳ تیرماه- یک نفر با چاقو چشم دو فالانژ را در آورده و شاهرگ یک فالانژ دیگر را نیز بریده است.

۲۴ تیرماه- مصادره موتور- چهار نفر در عملیات شرکت داشتند. ۲ نفر به صورت عابر خود را وانمود کرده و در ساعت ۱۲: ۰۵ به عنوان مسافر ترک موتور می نشیند سپس چاقو را بیخ گلوی شخص گذاشته که اهمیت نمی دهد، تهدید می کنند باز اهمیت نمی دهد، سپس بچه ها دو سری چاقو در پهلوی چپ و زیر کتف او زده و وقتی قصد برداشتن موتور را داشتند، گشت کمیته سر رسیده و یکی از بچه ها هول شده و به طرف گشت فرار می کند که دستگیر می شود.

تاثیرات: از ما فرد چاقو زن و ۲ نفر از بچه ها ترسیده اند، به طوری که چاقو زن گذاشته و رفته و هیچ ردی نگذاشته و آن دو نفر هم حاضر به عملیات نیستند.

۲۵ تیرماه- اجرای اعدام انقلابی- ساعت ۸ بعدازظهر یکی از دوستان حسن دنبالش رفته و با او آمده اند جای خلوت، سپس یکی از بچه ها با فن کشتی او را زمین زده، حسن التماس می کرد. دشنه را ۵ بار به شکمش زده و سپس خرخره او و بعد شاهرگ او با چاقو بریده می شود.

۲۱ تیرماه- برادران انقلابی (منافقین) ، یک فالانژ کتاب فروش را در فاطمی ابتدا مفصلا کتک زده و سپس چادرش (دکه اش) را به آتش می کشند…

۲۷ تیرماه- مغازه بستنی فروشی نبش امجدیه با دو کوکتل مولوتف توسط رزمندگان انقلابی به آتش کشیده می شود.

۲۳ تیرماه- انقلابیون، چادر وحدت جلوی دانشگاه را با کوکتل به آتش کشیده و سپس سه بار رگبار ژ-۳ به طرف آن بسته اند…

۲۳ تیرماه- فروشگاه لوازم خانگی که با سپاه و کمیته همکاری می کرد با کوکتل به آتش کشیده می شود اما متاسفانه به علت در دسترس نبودن وسایل مشتعل شونده، مغازه به طور کامل نمی سوزد.

۲۶ تیرماه- در « کارون» با شناسایی یک پاسدار، یکی از افراد با چاقو به قلب او می زند. این عمل با روحیه عالی و تهاجمی صورت می گیرد و بدین ترتیب پاسدار فالانژ کشته می شود.

۲۵ تیرماه- یک مبل فروشی واقع در پل چوبی، متعلق به یک فرد فالانژیست که پسر و دخترش در سپاه هستند و در ضمن پشت شیشه اش عکس بهشتی داشت با کوکتل به آتش کشیده می شود.

۳۱ تیرماه- توسط یک تیم از واحد عملیات شهید طهمورث حسینی و بهروز مولایی در محله ۱۳ آبان، محمد جمشیدی عنصر خائن و خودفروخته رژیم و عنصر کمیته ضدخلقی ۱۳، هدف قرار گرفته و مورد اصابت سه گلوله از ناحیه کتف، سینه و سر می شود.

۲۴ تیرماه- در امیرآباد شمالی، تاکسی یک نفر فالانژ به آتش کشیده می شود… »

همان گونه که از بدو امر نیز مشخص بود حرکت نامعقول منافقین در ورود به فاز نظامی هیچ ثمری را برای آنها جز متلاشی شدن هسته ها و تیم های تشکیل شده از هواداران و اعضای سازمان توسط مردم و نیروهای مومن به انقلاب به همراه نداشت. منافقین از انجام اعمال فوق قصد آن را داشته اند که:

اولا- مردم را از حضور در صحنه بترسانند به طوری که از ترس جان و مال و ناموس خویش، جرات حمایت از انقلاب را نداشته باشند. این هدف نه تنها تحقق نیافت بلکه اقدامات ناجوان مردانه عناصر سازمان موجبات حضور گسترده تر و فشرده تر مردم در صحنه را، برای رویارویی با خطراتی که از این ناحیه انقلاب و نظامشان را تهدید می نمود، فراهم آورد.

ثانیا- از دیگر اهداف منافقین جلوگیری از شکل گیری قوای سه گانه نظام و منفعل ساختن حکومت در انجام وظایف قانونی اش بود؛ که این نیز پاسخ قاطعی را با اعلام و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و برگزیده شدن محمدعلی رجایی به عنوان دومین رئیس جمهور نظام جمهوری اسلامی ایران (با رقمی قابل توجه از تعداد رای دهندگان گرفته تا فشردگی صفوف آنها در هنگام اخذ آرا در حالی که منافقین با انجام عملیات نظامی، نقاطی را به آتش کشیده و در چندین نقطه از شهرهای کشور اقدام به حملات مسلحانه و ترور و ارعاب مردم نمودند) دریافت کرد به طوری که پس از مشخص شدن نتیجه انتخابات، منافقین عملا محمل نیم بند حضور خود در داخل کشور را به عنوان نیروی « آلترناتیو» (جایگزین) هیئت حاکمه، از دست دادند و نتوانستند بنی صدر و رده های بالای سازمان را وارد جرگه قدرت حاکمه نمایند و در عداد دیگر جریانات ضدانقلاب از قبیل سلطنت طلب ها، بختیارچی ها و… قرار گرفته و مسعود رجوی و بنی صدر با هماهنگی کامل به کشورهای عضو ناتو (ترکیه، یونان، قبرس… ) و با مدد خلبان مخصوص محمدرضا پهلوی یعنی سرهنگ معزی مجبور به فرار از ایران شده و در پاریس اقامت گزیدند و بدنه سازمان را در برابر فشار فزاینده مردم که برای دستگیری و خلع سلاح آنان بسیج شده بودند، تنها گذاشتند.

تشکیل شورایی تحت عنوان « شورای ملی مقاومت» ، در واقع اعلام پذیرش این شکست فاحش بود هرچند که رجوی به هنگام ورود به فرودگاه نظامی پاریس گفت: « تا دو ماه دیگر باز خواهیم گشت» ، اما هواداران و اعضای منافقین این قول را در حالی می شنیدند که از خوف دستگیری توسط مردم حتی برای انجام دادن بسیاری از کارهای ضروری از خانه های تیمی خود خارج نمی شدند.

پس از انتخابات ریاست جمهوری و روی کار آمدن دولت حجت الاسلام والمسلمین محمدجواد باهنر، نخست وزیر، فعالیت منافقین را تنها می توان « عقده گشایی» و « انتقام از مردم» ، آن هم از ناجوان مردانه ترین اشکال آن تعبیر کرد. بمب گذاری هایی که هیچ هدفی را جز حذف فیزیکی اشخاص حزب اللهی، مسئول و خدمتگزار به محرومین و مردم دنبال نمی نمود و روش های این ترورها به قدری رذیلانه بود که حتی عناصر سازمان، خود را بیش از پیش مخفی می ساختند تا پیامدهای این حرکات ننگین خویش را شاهد نباشند. بیانات امام خمینی (ره) که پس از شهادت رجایی و باهنر ایراد فرمودند به این نکته اشاره ای آشکار دارد:

« … و گمان نکنید که اینها از روی قدرت یک همچو کارهایی را انجام می دهند. یک بمب در یک جا منفجر کردن، یک بچه ۱۲ ساله هم می تواند او را بگیرد یک جایی بگذارد و خود او منفجر بشود. این قدرتی نیست. این کمال ضعف است. من ابن ملجم را از اینها مردتر می دانم؛ برای اینکه او آمد و در حضور مردم کار خودش را کرد و خداوند او را لعنت کند، و اینها آن مردانگی آن نامرد را هم ندارند و به طور دزدی یک کاری انجام می دهند و خودشان را اصلا ظاهر نمی کنند. اینهایی که از اینجا فرار کردند و از خارج دستور می دهند که مردم را اقتیال کنند و به طور دزدکی بکشند، اینها تز نامردهاست. »

ادامه دارد…