ماه رجب خوش به حال چه کسانی است؟

 مرحوم آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) در یکی از سخنرانی‌های خود به مناسبت ماه رجب، به موضوع «مَلَک داعی» پرداخت که در ادامه می‌خوانید:

در روایتی از پیغمبر اکرم داریم که حضرت فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى نَصَبَ فٖی السَّمَاءِ السَّابِعَةِ مَلَکاً یُقَالُ لَهُ الدَّاعِی»؛ خداوند در آسمان هفتم فرشته‌‎ای را قرار داده است که به او گفته می‎‌شود داعی، «فَإِذَا دَخَلَ شَهْرُ‌رَجَبٍ یُنَادِی ذَلِکَ الْمَلَکُ کُلَّ لَیْلَةٍ مِنْهُ إِلَى الصَّبَاحِ»؛ زمانی که ماه رجب فرا می‌رسد، این ملک هر شب تا صبح ندا می‎‌دهد، «طُوبَى لِلذَّاکِرِینَ»؛ خوشا به حال کسانی که خداوند را یاد می‌کنند! «طُوبَى لِلطَّائِعِینَ»؛ خوشا به حال کسانی که مطیع خدا هستند، «وَ یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى»؛ خداوند می‎فرماید، «أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی»؛ من همنشین کسی هستم که با من بنشیند، «وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی»؛ و من مطیع کسی هستم که مرا اطاعت کند.

آنچه به تو امر می‎‌کنم انجام بده تا آنچه را تو از من می‎‌خواهی، انجام بدهم، «وَ غَافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرَنِی»؛ کسی که از من طلب آمرزش کند را می‌‎آمرزم، «الشَّهْرُ شَهْرِی»؛ این ماه، ماه من است، «وَ الْعَبْدُ عَبْدِی»؛ و این بنده، بنده من است، «وَ الرَّحْمَةُ رَحْمَتِی»؛ رحمت هم رحمت من است، «فَمَنْ دَعَانِی فٖی هَذَا الشَّهْرِ أَجَبْتُهُ»؛ هر کس مرا در این ماه بخواند، جوابگوی او هستم، «وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیْتُهُ»؛ کسی که از من درخواست کند، به او عطا می‎‌کنم، «وَ مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیْتُهُ»؛ اگر از من طلب راهنمایی و هدایت کند، او را راهنمایی می‎‌کنم، «جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَیْنِی وَ بَیْنَ عِبَادِی»؛ من این ماه را ریسمانی بین خود و بندگانم قرار دادم، «وَ فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَی»؛ هر کس به این ماه اعتصام بجوید به من می‌‎رسد. تمام این‎‌ها گویای یک معنا است و آن اینکه خداوند می‎‌خواهد رابطه بین او و بنده‌‎اش حفظ شود. بزرگی و کرامت او اقتضا می‎‌کند که نگذارد رابطه بنده‌اش حتّی به‌خاطر گناه و یا جهالت با او قطع شود.