افزایش جمعیت جوانان بیکار در خانوادههای ایرانی
روحانی از وضعیت بحرانی اشتغال خبر ندارد؟
واقعیت آن است که دولت و شخص رئیس‌جمهور خبری از آمار واقعی اشتغال ندارند و در نتیجه این بی‌خبری دولت به جای تلاش برای بهبود اشتغال، بیشتر به دنبال ایجاد کسب و کار در فضای مجازی یا بهتر بگوییم دلخوش کردن خود با آمار کسب و کار مجازی است.
اگر تا دیروز وضعیت اشتغال هر جوان فارغ التحصیلی در هر خانه‌اش به همت و اراده آن فرد بستگی داشت اما امروز این وضعیت فراگیر شده است و دیگر خانه‌ای نیست که در آن فرد بیکار وجود نداشته باشد. مساله‌ای که مسئولان دولتی هم بر آن اذعان دارند و آمارها درباره نرخ بیکاری در کشور وحشتناک است.
آذرماه سال گذشته و در کوران بحث تصمیم‌گیری‌های اساسی درباره بحث بودجه بودجه آمارهای عجیب و نگران کننده وضعیت اشتغال جوانان درباره واقعیتی تلخ که همه خانواده‌ها با آن روبرو هستند، رنگ ملموس تری به خود گرفت.
شاید بهتر باشد دولت و آقای رئیس‌جمهور در ریل‌گذاری اشتباه خود در مسیر سیاست‌گذاری اقتصادی و بهبود وضعیت اشتغال و کسب و کار نگاهی نو بیاندازند و این روند را اصلاح کنند
نوبخت سخنگوی دولت در آخرین اظهارات خود و در جلسه‌ای خصوصی با جوانان حزب حامی روحانی اعتدال و توسعه از وضعیت بغرنج اشتغال و وجود 3 نفر بیکار در هر خانواده سخن گفت، مساله‌ای که راه حل آن به نظر سخنگوی دولت گران شدن سوخت یا حذف یارانه‌ها بود؛ زمان گذشت اما نه تنها گرانی سوخت در خانه ملت تصویب نشد بلکه حذف یارانه‌ها نیز با اما و اگر گره خورد و قرار شد تا یارانه ثروتمندان در این راستا حذف شود.
وی در ادامه صحبت‌های خود به پیش‌بینی 980 هزار فرصت جدید شغلی در سال جاری اشاره کرد و این مساله را منوط به اصلاح قیمت حامل های انرژی در سال آینده دانست؛ امری که اگرچه در رقابتهای تنگاتنگ انتخاباتی از سوی روحانی و معاون اول کاندیدای پوششی وی مورد نقد قرار گرفت و این مساله غیر ممکن جلوه داده شد اما حالا به عنوان وعده‌ای توخالی از دولتی‌ها مطرح می‌شود.
نوبخت در همان جلسه به جوانانی که امید خود را از رای دادن به روحانی از دست داده‌اند، اعلام کرد که بیماری مزمن اقتصادی در کشور وجود دارد که نمی توان آن را با دارو درمان کرد بلکه باید دست به جراحی بزرگی زد ولی راه حل دیگری وجود دارد که می توانیم دست بر روی دست بگذاریم و دو سه سال آینده را نیز بگذرانیم و همین بیماری مزمن را با رعایت امانت به دولت بعد بسپاریم.
پرسشی که در اینجا مطرح می‌شود آن است که اگر روحانی اندکی از وضعیت اشتغال جوانان اطلاع داشت، آیا مرتکب چنین اشتباهی می‌شد؟
اظهارات عجیب سخنگوی دولت در آن زمان گواه از این مساله تلخ داشت که دولت عملا در زمینه اقتصادی در حال گذران وقت است و شاید منتظر معجزه است تا در این زمینه اتفاقی صورت گیرد و وضعیت اقتصادی متحول شود؛ موضوعی که به نظر می‌رسد با توجه به عدم افزایش قیمت حامل‌های سوخت در سال جاری باید فاتحه آن را خواند و امری دور از ذهن است.
اما این مساله تنها از زبان نوبخت گفته نشد و وزیر کشور نیز از وضعیت بحرانی اقتصادی در کشور گفت:«مردم امروز در خانه بیکارانی دارند؛ خود من سه بیکار فوق لیسانس در خانه دارم، بنابراین باید موضوع اقتصاد مقاومتی را دغدغه جان خود کنیم تا شرمنده مردم نشویم.»
اما داستان به اینجا ختم نشد و جهانگیری، کاندیدای پوششی آقای رئیس‌جمهور در رقابتهای انتخاباتی و دبیر ستاد اقتصاد مقاومتی در دولت اظهارات نوبخت و جهانگیری را رد کرد و گفت بیکاری امروز تبدیل به یک ابرچالش شده است اما اینکه گفته می‌شود در هر یک از خانواده ها سه بیکار داریم این طور نیست، بلکه تعداد بیکاران ۳ میلیون نفر است که نوع آنها البته متفاوت از قبل است، بلکه امروز بیکاران ما دارای مدرک کارشناسی ارشد و دکترا هستند.
اظهارات معاون اول رئیس‌جمهور در رد آمار بیکاری و نبود اشتغال در حالی مطرح شده است که جمعیت در حال تحصیل آموزش عالی کشور، ۸۰۰ هزار نفر شاغل و ۲۰۰ هزار نفر بیکار هستند؛ در واقعیت در بین ۷ میلیون فارغ‌التحصیلان سال ۹۴ نیز، ۳.۷میلیون شاغل و ۹۰۰ هزار نفر بیکار هستند. باید به جهانگیری گفت اگر اظهارات سخنگوی دولت و وزیر کشور دولت متبوع را نیز قبول ندارید؛ بنا به استناد صحبت‌های خود این مساله بغرنجی در کشور است که باید برای آن فکر شود.
هرچند تناقضات در این مساله سر به فلک می‌زند و واقعیت بیانگر آن است که دولت و شخص رئیس‌جمهور خبری از آمار واقعی اشتغال ندارند و در نتیجه این بی‌خبری دولت به جای پرداختن به مسائل اصلی اشتغال بیشتر به دنبال ایجاد کسب و کار در فضای مجازی یا بهتر بگوییم دلخوش کردن خود با آمار کسب و کار مجازی است، نمونه این مساله را روز گذشته شاهد بودیم که روحانی در اظهارات خود به ایجاد بیش از دو میلیون شغل در فضای مجازی اشاره کرد و هنوز ساعاتی از ان نگذشته بود که با واکنش کاربران مجازی مجبور به اصلاح آن شد.پرسشی که در اینجا مطرح می‌شود آن است که اگر روحانی اندکی از وضعیت اشتغال جوانان اطلاع داشت، آیا مرتکب چنین اشتباهی می‌شد؟
شاید بهتر باشد دولت و آقای رئیس‌جمهور در ریل‌گذاری اشتباه خود در مسیر سیاست‌گذاری اقتصادی و بهبود وضعیت اشتغال و کسب و کار نگاهی نو بیاندازند و این روند را اصلاح کنند، چراکه تداوم این روند بی شک مسیر کشور را با انحطاط و تباهی روبرو می‌کند.
ارسال نظر