کشف سردترین نقطه کیهان

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، این سحابی در واقع، سردتر از پس فروزش ضعیف بیگ بنگ است که دمای پس زمینه طبیعی فضا به شمار می آید.

منجمان با استفاده از آرایه آلاما این شیء را با هدف آگاهی بیشتر از ویژگی های انجمادی آن و همچنین تعیین شکل واقعی اش بررسی کردند. این سحابی دارای ظاهری عجیب و روح مانند است.

این سحابی در تلسکوپ های زمین محور کج به نظر می رسید و مشاهدات بعدی توسط تلسکوپ فضایی هابل نیز یک ساختار پاپیون-کراوات مانند را برای آن گزارش کرد.

داده های جدید آلاما نشان می دهد تصویر هابل فقط بخشی از ماجرا را نقل می کند و گوشه های دوقلوی مشاهده شده در این تصویر شاید حقه نوری در طول موج های مرئی باشد.

به گفته راگوندرا ساهایی، محقق و دانشمند لابراتوار پیشرانش جت ناسا واقع در کالیفرنیا، این شیء فوق سرد بی نهایت فریب دهنده است و آنچه از زمین مانند گوشه دوگانه یا شکل « بومرنگ» به نظر می رسد، در واقع، ساختاری بسیار وسیع تر است که به سرعت در هوا بسط می یابد.

سحابی « بومرنگ» پنج هزار سال نوری از صور فلکی قنطروس فاصله دارد و نمونه نسبتا جوانی از یک سحابی سیاره ای به شمار می آید.

سحابی های سیاره ای بر خلاف نامشان، فازهای پایان زندگی ستارگانی مانند خورشید هستند که لایه های خارجی ترشان به سمت بیرون تمایل دارد و آنچه در مرکزشان باقی می ماند، ستارگان کوتوله سفیدی هستند، که تشعشع فوق بنفش شدیدی را ایجاد می کنند.

این تشعشع موجب می شود گاز سحابی بدرخشد و نور را در رنگ های درخشان از خود ساطع کند.

« بومرنگ» یک سحابی ماقبل سیاره ای و نماینده مرحله ای است که در آن عمر ستاره ماقبل فاز سحابی سیاره ای است.

در این فاز ستاره مرکزی هنوز به اندازه کافی برای ساطع کردن تشعشع مافوق بنفش اولیه و با هدف تولید درخشش داغ نیست. در چنین مرحله ای سحابی توسط نور ستاره ای منعکس شده از گردهای غبارهای آن مشاهده می شود.

بررسی ها نشان می دهد جریان گاز از این ستاره خاص به سرعت در حال گسترش است و طی این فرایند خود را سرد می کند.

محققان توانستند دمای گاز را در این سحابی با استفاده رصد چگونگی جذب تشعشع پس ز مینه میکروموج کیهانی اندازه گیری کنند. این تشعشع دارای دمای بسیار منسجم ۲.۸ درجه کلوین است.

این منجمان توانستند ساختاری را که در تصویر هابل مشاهده می شود، فقط در نواحی درونی تر سحابی کشف کنند. افزون بر این، آن ها ابر طولانی تری از گاز سرد را در اطراف این جرم کیهانی کشف کردند.

دانشمندان همچنین مسیر متراکمی از دانه های غبار به اندازه میلی متری احاطه کننده ستاره را کشف کردند که توضیح می دهد چرا این ابر بیرونی تر دارای شکلی مانند شیشه ساعت در نور مرئی است.

دانه های غبار نقابی را تشکیل داده اند که بخشی از ستاره مرکزی را می پوشاند و به نور آن امکان نفوذکردن (فقط در مسیرهای باریک و مخالف) را به درون ابر می دهد و ظاهر شیشه ساعت مانند آن را نیز خلق می کنند.

این موضوع امکان درک چگونگی مرگ ستارگان و تبدیل شدن به سحابی های سیاره ای را فراهم می کند.

علاوه بر این، با استفاده از آلاما، دانشمندان توانستند حقایق جدیدی را در خصوص مرگ ستاره ای خورشیدمانند دریافتند.

تحقیق جدید همچنین نشان داد حاشیه های بیرونی تر سحابی در حال گرم شدن هستند؛ گرچه آن ها اندکی سردتر از پس زمینه میکروموج کیهانی هستند.

این فرایند گرم شدن می تواند به دلیل اثر فتوالکترکی باشد؛ اثری که نخستین بار توسط انشتین ارائه شد و بر اساس آن، نور توسط ماده جامد جذب می شود و سپس الکترون ها را بازمنتشر می کند.