به گزارش پارس به نقل از مشرق-امیرالمومنین امام علی (ع) در بخشی از نامه خود به برادرش عقیل می فرمایند: امّا آنچه را که از تداوم جنگ پرسیدى، و رأى مرا خواستى بدانى، همانا رأى من پیکار با پیمان شکنان است تا آنگاه که خدا را ملاقات کنم. نه فراوانى مردم مرا توانمند می کند، و نه پراکندگى آنان مرا هراسناک می سازد.

هرگز گمان نکنى که فرزند پدرت، اگر مردم او را رها کنند، خود را زار و فروتن خواهد داشت، و یا در برابر ستم سست می شود، و یا مهار اختیار خود را به دست هر کسى می سپارد، و یا از دستور هر کسى اطاعت می کند. بلکه تصمیم من آنگونه است که آن شاعر قبیله بنى سلیم سروده:
اگر از من بپرسى چگونه‏ اى؟ بدان که من در برابر مشکلات روزگار شکیبا هستم، بر من دشوار است که مرا با چهره‏ اى اندوهناک بنگرند، تا دشمن سرزنش کند و دوست ناراحت شود.

متن حدیث:

وَ أَمَّا مَا سَأَلْتَ عَنْهُ مِنْ رَأْیِی فِی اَلْقِتَالِ فَإِنَّ رَأْیِی قِتَالُ اَلْمُحِلِّینَ حَتَّى أَلْقَى اَللَّهَ لاَ یَزِیدُنِی کَثْرَةُ اَلنَّاسِ حَوْلِی عِزَّةً وَ لاَ تَفَرُّقُهُمْ عَنِّی وَحْشَةً وَ لاَ تَحْسَبَنَّ اِبْنَ أَبِیکَ وَ لَوْ أَسْلَمَهُ اَلنَّاسُ مُتَضَرِّعاً مُتَخَشِّعاً وَ لاَ مُقِرّاً لِلضَّیْمِ وَاهِناً وَ لاَ سَلِسَ اَلزِّمَامِ لِلْقَائِدِ وَ لاَ وَطِی‏ ءَ اَلظَّهْرِ لِلرَّاکِبِ اَلْمُتَقَعِّدِ وَ لَکِنَّهُ کَمَا قَالَ أَخُو بَنِی سَلِیمٍ فَإِنْ تَسْأَلِینِی کَیْفَ أَنْتَ فَإِنَّنِی صَبُورٌ عَلَى رَیْبِ اَلزَّمَانِ صَلِیبُ یَعِزُّ عَلَیَّ أَنْ تُرَى بِی کَآبَةٌ فَیَشْمَتَ عَادٍ أَوْ یُسَاءَ حَبِیبُ.

امام علی جنگ مشکلات برابر روز مردم حدیث مواضع قاطعانه پدرت