کوله‌پشتی‌هایی برای پرندگان

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، پاسخ تمام این سوالات را می توان با قرار دادن کوله پشتی های نجات بخش بر پشت پرندگان پیدا کرد.

این کوله پشتی ها مملو از حسگرهایی هستند که می توانند تمامی حرکات پرندگان را ثبت کرده و اطلاعات دریافتی را به محققان ارسال نمایند و با این ویژگی شرایط مساعدی را برای حمایت از پرندگان و نجات جان آنها در شرایط سخت آب وهوایی فراهم سازند.

اما واقعا چه حجمی از آزمایشگاه های سیار را می توان بر پشت پرندگان یا حتی عقاب ها سوار کرد؟

محققان و مهندسان آزمایشگاه های مختلف به اتفاق براین باورند که قادر به انجام این کار هستند و داده های دریافتی حاصل از این روش می تواند تصورات ما را از این حیوانات پردار دوست داشتنی دگرگون کند.

« اندرو فارنس وورث» ، پرنده شناس لابراتوار سیستم های هوشمند ماشینی دانشگاه کارنل دراین باره می گوید: استفاده از این شیوه بسیار سودمند خواهد بود چرا که پرندگان رفتارهای بسیار خاصی را بروز می دهند که ما هرگز تصور انجام این رفتارها را از سوی آنها نداشته ایم.

در حال حاضر حسگرهای جمع آوری اطلاعات و نیز فرستنده های کوچک ارسال و دریافت اطلاعات به آزمایشگاه، همگی آماده هستند اما مشکل اصلی تامین انرژی مورد نیاز این دستگاه ها است چون پرنده ها نمی توانند یک باطری ۹ ولتی را حمل کنند.

در نتیجه محققان تصمیم گرفتند از خود پرندگان برای تامین انرژی این تجهیزات استفاده کنند که این انرژی از طریق بال زدن پرنده ها تامین می شود. بنابراین کبوترها به تجهیزات پیزوالکتریک مجهز شدند که می توانند انرژی مکانیکی را به انرژی الکتریکی تبدیل کنند.

به گزارش ایسنا به نقل از شبکه ای بی سی، حسگرهای بکار رفته در پایش پرندگان به دلیل سادگی از نظر مصرف انرژی بسیار پربازده هستند. این حسگرها به راحتی قادرند با تشخیص طول روز از طلوع آفتاب تا غروب آن، موقعیت جغرافیایی پرندگان را تشخیص دهند.

بیشترین میزان صرف انرژی در هنگام ارسال اطلاعات به آزمایشگاه ها است اما راه هایی نیز برای محدود کردن آن وجود دارد. این حسگرها در کسری از ثانیه قادرند حجم بالایی از اطلاعات را ارسال کنند.

فارمن وورث معتقد است استفاده از این تجهیزات بویژه در زمان هایی که تغییرات جوی مشکلات جدی برای پرندگان مهاجر ایجاد می کنند به کمک این حیوانات بیایند و جان آنها را به موقع نجات دهند.