کمبود شور و شعور موسیقایی در صدا و سیما

به گزارش پارس به نقل از ایسنا - یادداشت، ملت دغدغه مندی که به انگیزه حضور در صحنه و مشارکت در امورِ سیاسی در کنار سیاستمداران و مسوولان، خود را همراه و همگام می دانند، به لحاظ اصول جامعه شناسی و روان شناختی در تهیج و تثبیت اعتقاد و باورها، نیازمند محرک های گوناگونی از جمله برخورداری از تولیدات هنری و آثارِ شنیداری موسیقایی و تصویری مناسب است، برای حصول بهتر در مشارکت سرنوشت خود.

رفتار و کردار هنری مبتنی و برگرفته از خلق و خوی دینی ملی امروزه جایگاه رفیعی دارد و به انسان نیازمند شعورِ باطنی در کنار شعور ظاهری (مثل مراسم ها و مناسبت های ملی) خوراک لازم را می رساند.

شور و حماسه مضاعف می تواند با ارایه الگوها و نمونه های فرح بخش از نغمات و الحان و ملودی ها و آهنگ ترانه هایی باشد که سابقه آن را در بدوِ پیروزی انقلاب و در هشت سال جنگ و مقاومت شاهد بودیم.

به همان اندازه که سهم فرهنگ و هنر متأسفانه در سبد نگاه سیاسیون و دولتمردان کمرنگ و گاه خاموش است، به همان نسبت برخورداری و بهره وری از تولیدات هنری موسیقایی گویا جایگاه قابل اعتنایی ندارد! شاید دولتمردان همچنان سرگرم معیشت و نان مردم اند که البته این هم توجیه درستی برای نپرداختن به دیگر خواسته های مردم به ویژه نسلِ جوان نیست.

چقدر مابه ازاء پرداختن به امورِ فرهنگی و هنری در مقیاس سنجش عدالت محوری در هزینه کرد پرداخت به امور اقتصادی است؟ شاخص توسعه امروزه در گروی فرهنگ مداری است و فرهنگ مداری در گرو تولید و تولید شاخص امر توسعه.

سه اصل بنیادینی که باید در حلقه پردازش هنری آنچنان بچرخند که گویی چرخ صنعت از آبشخور نگاه توسعه محور تولیدات هنری به گردش درمی آید. دوره آمایش و آماده سازی بسترِ هنری به سرآمده و جوانان غیور و پر از توانمندی می خواهند با خلق بدیع آثارِ هنری در این حماسه بزرگ شورها بیافرینند.

ملت سراسر سابقه فرهنگ و هنر و تمدن ایرانی اثبات کرده که اولویت هایش نام و نان نیست؛ بلکه فرهنگ مداری و اخلاق و قیودات دینی در کنار انواع بی نظیر هنرهای ظریفه است که به اعتبار آنها در طول تاریخ روزگار سپری کرده است.

اما جایگاه رفیع سازمان صدا و سیما به عنوان دانشگاه همگانی که امام راحل (ره) از آن یاد کردند چه سهمی در این پویایی و نشاط برخاسته از حماسه سیاسی دارد؟ آیا مأموریت دیگری می توان برایش تصور کرد جز تولیدات ارزشمند هنری برای تمامی طبقات مردم؟ گویا همچنان پاشنه ی در این سازمان بزرگ با کارمندان ۳۸ هزار نفری اش بر مواضع انفعالی با امورِ هنری و برمحورِ کج سلیقگی و سطحی نگری و روبنایی گری می چرخد؟

کافی است به برنامه مطول خسته کننده ۴ ساعته با حضور کاندیداهای محترم تمرکز کنیم. فضا و اجرایی عاری از هنر، نبود طراحی گرافیک متناسب با فرهنگ ایرانی (همانند معماری بی هویت شهرِ تهران) ، نبود خلاقیت برنامه سازی، نبود بداهه و آنیت، نبود زیباشناختی و (از جمله الگوبرداری ناقص از یک برنامه شکست خورده تلویزیونی در غرب) و نبودهای دیگر که سالیان است مردم تشنه آنند.

لازم بود در میان صحبت ها به فراخورِ حال بخش های متنوع (وُله) تصویری موسیقایی، آهنگ، ترانه های ملّی میهنی، موسیقی های جذاب و با نشاط و حماسه انگیز با کلام و بی کلام و نه فقط جنبه تفریحی و سرگرمی بلکه متناسب با موضوع و محتوا از تمامی ژانرهای موسیقیِ فاخراستفاده می شد.

هنوز که هنوز است موسیقی با ملودی جذاب و یا ماندگار از این رسانه مهم تولید و انتشار نیافته است. در طول این ایام هم که مردم خود برای خود، جنب و جوش و ایجاد انگیزه می کنند، کارمندان هنرمند متخصص واحد موسیقی سازمان اثری در خورِ این شأن حماسه سیاسی در کنار حماسه اقتصادی همچون سالیان گذشته تولید نکرده اند و بسنده شده است به آثارِ خنثی و کلیشه ای طبق فرمول های موجود مدرسی آهنگسازی.

جای دارد مسئولان محترم صدا و سیما به جای سیاست محوری، برنامه محور باشند و بیش از پیش با علقه های فرهنگی هنری در جذب مخاطبان تلاش وافر کنند و فضا را به نفع شبکه های معاند فراهم نیاورند.

جای دارد نه فقط به هنرمندان کارمند و ابزارآلات و تجهیزات مدرن خود بسنده کنند، بلکه با بهره گیری از هنرمندان بیرونی و اهل دغدغه و تماما مردمی از تمامی ذوق ورزی ها به سمت پویایی استقبال کنند تا مردم احساس کنند، رادیو و تلویزیون نیز مثل خودشان پرشور و حال واقعی است.

به راستی مجری محترم این برنامه پرسش و پاسخِ تلویزیونی در کنار سوالات کلیشه و نخ نما، از اصل ۴۴ قانون اساسی که نبودش مانع رشد توسع فرهنگی شده است، حرفی به میان آورد؟

چهره زیبای هنر ایرانی با گستره معنایی تولید انبوه با حمایت دولت ها و آفرینش گری بخش خصوصی در موسیقی صدا و سیما به عنوان پشتوانه می تواند نجات دهنده این بن بست باشد.