اتفاقات جالبی که در فضا برایتان میافتد
وقتی به ستارهها نگاه میکنیم، از خودمان میپرسیم چه میشد اگر میتوانستم به فضا بروم؟ تنها کسانی که میتوانند به سوال ما پاسخ دهند فضانوردانی هستند که به آنجا سفر کرده و برگشته اند.
بینایی به شدت کاهش مییابد
سندرمفشار درون جمجمهای (VIIP) یک اختلال بینایی است که بیشتر فضانوردان بعد از اینکه مدت زمان طولانی در فضا میمانند تجربه میکنند. ناسا در این باره تحقیقاتی انجام داده است، اما تاکنون علت خاصی برای آن پیدا نشده است.
چند سانتیمتر بلندتر میشوید
اگر به فکر این هستید که چند سانتیمتر بلندتر شوید، به فضا بروید شاید موقتا به شما کمک کند. فقدان نیروی جاذبه باعث کشیده شدن ستون فقرات انسان میشود.
دانشمندان ناسا در آمادگی برای ماموریت مریخ، در مورد اثرات بلندمدت تابش بر سلامتی تحقیق کرده اند. جو مریخ بسیار رقیقتر از زمین است بنابراین این سیاره را کاملا از پرتوهای فضایی حفظ نمیکند؛ بنابراین هرچه بیشتر درباره چگونگی اجتناب از این میزان تابش را بدانیم، راحتتر میتوانیم به مریخ برویم.
22 فضانورد گزارش دادند که بعد از سفر به ایستگاه فضایی بین المللی ناخنهای دستشان افتاده است. بررسیها نشان داد که طراحی خاص دستکشهای آنها فشاری به ناخن هایشان وارد میکند که باعث میشود بیفتند. این مشکل احتمالا با طراحی دستکشهای جدید حل شود.
گوش میانی فعالیتش به عنوان شتاب سنج را متوقف میکند
گوش میانی به عنوان شتاب سنج کار میکند: وقتی حرکت ما تغییر میکند به ما کمک میکند دچار اختلال و بیماری نشویم. این دستگاه کوچک در فضا مختل میشود و ف1انوردان بعد از رسیدن به ایستگاه فضایی یکی دو روز بیمار میشوند.
مایعات بدن دچار مشکل میشوند
فقدان گرانش موجب تغییرات خاصی در جریان مایعات بدن انسان میشوند. به طور مثال خون مثل زمین که به سمت اندامهای پایینی میرود، به سمت سر میرود. به همین دلیل برخی فضانوردان برخی برمیگردند، گردتر به نظر میرسند.
قلب هم در فضا دچار تغییرات زیادی میشود. برای مثال خون کمتری پمپاژ میکند و شکل آن کرویتر میشود.
عضلات ضعیف میشوند
فضانوردان باید در فضا مدام ورزش کنند. بیماری به نام آتروفی ممکن است استخوانها و عضلات آنها را در سفر طولانی به فضا ضعیف کند؛ بنابراین همه کسانی که به فضا سفر میکنند به روزش روزانه تشویق میشوند.
ممکن است مشکلات روانی را تجربه کنید
فیلمهای علمی تخیلی را دیدهاید که افراد در فضاپیما دیوانه میشوند؟ ممکن است چنین چیزی واقعیت داشته باشد. برای اجتناب از چنین موقعیتی، ناسا و آژانس فضایی روسیه تحقیقات زیادی انجام داده و به آن ادامه میدهند تا ببینند برای افراد در فضاپیما چه اتفاقی میافتد.
گرانش یا فقدان آن، اثرات عمیقی روی بدن انسان در فضا دارد. به همین دلیل دانشمندان سعی میکنند آن را بیشتر برای فضانوردان بازسازی کنند تا بعدها بتوانند عملکرد بهتری داشته باشند. استیون هاوکینگ، فیزیکدان مشهور، آن را در سال 2007 تجربه کرد.
دو قلوهای همسان «اسکات» و «مارک کلی» سوژه تحقیقات فضایی شدند. اسکات به فضا فرستاده شد و مارک روی زمین ماند. آزمایشهای پزشکی یکسانی روی هر دو انجام و نتایج آنها مقایسه شد. نتایج جالبی به دست آمد مثلا پروتئین واکنشی سی، که نشانگر التهاب است به علت استرسی که در فرود تجربه کرده بود، در اسکات بیشتر بود.
اگر فردی به سیاهچاله بیفتد، کشش شدیدی را تجربه خواهد کرد. درک او زمان هم تغییر خواهد کرد و میتواند آینده و گذشته را همزمان ببیند. اما به احتمال زیاد فورا میمیرد و جسم و مغزش به شکل یون تجزیه میشوند.
ارسال نظر