مدیران در برخورد با آسیبهای اجتماعی شجاع نیستند
مدیرکل امورآسیب دیدگان بهزیستی کشور ضمن بیان اینکه مدیران در حوزه برخورد با آسیبهای اجتماعی شجاع نیستند، گفت: گذشته از این خصلت، مدیران عموما با یکدیگر تعارف دارند و در جلسات با تعارفات با یکدیگر صحبت می کنند و خیلی واقعیتهای اجتماعی را مطرح نمی کنند.
دکتر درخشاننیا در خصوص چرایی پراکندگی مسئولیت و فقدان عزم ملی در حوزه برخورد با آسیب های اجتماعی با بیان اینکه در تحلیل مسائل و حوزه های اجتماعی، ساختارها جایگاه ویژهای دارند، گفت: یکی از پارادایم های بسیار مهم، پارادایم واقعیت اجتماعی است که معتقد است مسائل اجتماعی محصول کج کارکردی ساختارهای کلان است.
وی اضافه کرد: در ایران نیز مشاهده می کنیم به مقدار زیادی مسائل اجتماعی به ساختارهای کلان اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مربوط است. البته در پارادایم اجتماعی، نقش خود فرد نیز بسیار اهمیت دارد که یقینا یکی از ساختارهای بسیار مهمی که می تواند در تکمیل شخصیت شهروندان فعال نقش داشته باشد، نهاد آموزش و پرورش است.
مدیر کل امور آسیب دیدگان بهزیستی کشور با تصریح بر اینکه با واژه آسیبهای اجتماعی موافق نیستم، عنوان کرد: در این واژه یک رویکرد پاتولوژیک پزشکی وجود دارد در حالی که مسائل اجتماعی را در دنیا از نظر ترمینولوژی مطرح می کنند و این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که این واژه ها رویکردها را نیز تغییر میدهند.
وی در بیان راه های رفع آسیب های اجتماعی عنوان کرد: برای این هدف باید با عوامل زیرساز و زمینه بروز این مسائل اجتماعی، مقابله شود و پیشگیری را بر درمان اولویت دهیم.
درخشان نیا که در یک برنامه رادیویی صحبت میکرد، ضمن بیان اینکه مدیران در حوزه برخورد با آسیب های اجتماعی شجاع نیستند، عنوان کرد: گذشته این خصلت، مدیران عموما با یکدیگر تعارف دارند و در جلسات با تعارفات با یکدیگر صحبت می کنند و حتی در گزارشی که به مقام معظم رهبری ارائه می شود نیز این تعارفات وجود دارد و خیلی واقعیت های اجتماعی را مطرح نمی کنند.
وی با تصریح بر این موضوع که به برنامه های توسعه خیلی کم پرداخته می شود، اظهار کرد: دستگاه های حوزه اجتماعی خیلی تعهد نداشتند که برنامههایی که از مراحل قانون گذاری طی شده است را اجرایی کنند. در برنامه ششم نظام جامع کنترل و کاهش آسیب ها را داریم که باید مصوب شود و در دستگاه ها اجرایی شود اما با وجود گذشت یک سال از برنامه، اجرا نشده و حتی جلسهای هم در این باره برگزار نشده است.
دکتر سعید صفاتیان، رئیس کارگروه کاهش تقاضای اعتیاد مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز در این برنامه گفت: در حوزه آسیب های اجتماعی نمی توانیم با مدیران محتاط حرکت کنیم، این مدیران توانایی برنامه جدید، قدرت و جسارت تصمیم گیری برای یک برنامه کلان را ندارند زیرا نگران هستند میز و جایگاه خود را از دست بدهند.
صفاتیان با اشاره به اینکه مسئله آسیب های اجتماعی مورد توجه ویژه مقام معظم رهبری است، گفت: طی دو سال گذشته چهار جلسه با سران قوا و مسئولین سازمانها و دستگاههای مختلف برگزار کردند. در تقسیم بندیهایی که در حوزههای اجتماعی توسط دستگاه ها انجام شده بود، اعتیاد دارای بالاترین اولویت بود و بعد از آن نیز مسائلی همچون خشونت خیابانی، کودکان کار و طلاق وجود دارد.
وی درباره اولویت قرار دادن اعتیاد در آسیب های اجتماعی اظهار کرد: قسمتی از تمام مشکلات اجتماعی که امروز شاهد هستیم، به اعتیاد مربوط می شود و سوالی که اینجا مطرح می شود، آن است که وجود 22 سازمان و دستگاه برای برخورد آسیب اجتماعی، در کاهش مشکلات از جمله اعتیاد اثرگذار بودهاند؟.
صفاتیان ضمن اشاره به موازی کاریها در مقابله با آسیبهای اجتماعی، تصریح کرد: اساسا ساختار مقابله با آسیبهای اجتماعی مشکل دارد و از آن بدتر ، نبود مدیران شجاع که قدرت تصمیم گیری بالا داشته باشند، است.
رئیس کارگروه کاهش تقاضای اعتیاد مجمع تشخیص مصلحت نظام تاکید کرد: در حوزه آسیب های اجتماعی نمی توانیم با مدیران محتاط حرکت کنیم زیرا این مدیران توانایی برنامه جدید را ندارند. وقتی مدیر جدید منصوب می شود، قدرت و جسارت تصمیم گیری برای یک برنامه کلان را ندارند زیرا نگران هستند میز و جایگاه شان را بگیرند. دادن برنامه جدید، یعنی پیدا کردن مشکل زیاد، درگیری شدن با روزنامه ها، درگیر شدن با سیستم قضایی و انتظامی است.
صفاتیان ادامه داد: برنامههایی که امروز اجرا می شوند، همه برنامه هایی هستند که از سالها پیش اجرا می شدند و نتیجه هم ندادهاند یعنی کارهایی انجام می شود که هیچ تاثیری در حوزه برخورد با آسیبهای اجتماعی ندارند. به عنوان مثال وقتی میگوییم چه کاری انجام دادهاید؟ میگویند شورای اجتماعی تبدیل به شورای عالی می شود. حتی موضوعاتی که در این شورا مطرح می شود توسط هیچ سازمان و نهادی پیگیری نمی شود.
وی به بودجه ها برای مقابله با آسیبهای اجتماعی اشاره و بیان کرد: وقتی بودجه در مسیر سازمان ها قرار می گیرد، در بخش های مختلف تقسیم می شود و تا به یک شهرستان برای برگزاری یک برنامه در حوزه آسیب های اجتماعی برسد، چیزی از آن باقی نمی ماند. دلیل این موضوع آن است که مدیران ارتباطی در حوزه کاری خود ندارند و مصوبات شورای عالی اجتماعی الزام اجرایی ندارند.
ارسال نظر