ماجرای میهمانی‌های پنجشنبه جلال آل‌احمد

به گزارش پارس ، محمدحسن دانایی - خواهرزاده جلال آل احمد در گفت وگو با فارس درباره خاطراتی از میهمانی های اهالی قلم و ادب در منزل خانواده جلال آل احمد اظهار داشت: من از خردسالی به خانه جلال و سیمین می آمدم و با آنها ارتباط داشتم و می توان گفت به نوعی دست پرورده شان هستم.

دانایی افزود: مثل بچه دست مرا گرفته، تربیت کرده و خاطرات زیادی از این دو عزیز نویسنده دارم که همه اش شیرین و آموزنده است.

خواهرزاده جلال آل احمد بیان کرد: روزهای پنجشنبه مدت زیادی جلال و سیمین در خانه خیابان ارض مهمانی هایی داشتند و اغلب ۱۰ یا ۱۵ نفری را گرد هم می آوردند، معمولا صبح زود ۵شنبه ها صبحانه ام را می خوردم و از خانه مان که پا چنار بود، اتوبوس های دو طبقه را سوار می شدم و با دو ریال کرایه سر میدان تجریش پیاده می شدم و پیش سیمین خانم می آمدم، کارگری بنام جواد داشتند که از من بزرگتر بود، به همراه سیمین دانشور با زنبیل به بازار تجریش راهی می شدیم تا خریدهایی برای ناهار داشته باشیم.

وی ادامه داد: تا ساعت ۱۰ معمولا خریدها را انجام داده بودیم و برمی گشتیم تا ناهار و عصر که میهمان ها پس از پذیرایی راهی منازل خود می شدند.

وی در پاسخ به سوال که اغلب میهمان ها ثابت بودند، تصریح کرد: نفرات ثابت هم در میان آنها دیده می شد، متغیر هم داشتند، افرادی که صمیمی تر بودند در اکثر جلسات حضور داشتند و برخی ها هم گاهی لازم بود دعوت می شدند و می آمدند.

دانایی به اسامی برخی از این نویسندگان اشاره و اضافه کرد: افرادی مثل احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث، اسلام کاظمیه، رضا براهنی، شمس آل احمد، سیدجوادی و… شرکت می کردند، زیر ساخت این میهمانی ها فرهنگی بود چون همه حاضران شخصیت هایی فرهنگی بودند، ولی بحث ها عمدتا سیاسی و اجتماعی بود، همه هم با تم انتقادی نسبت به سیاستگذاری ها و رفتارهای هیات حاکمه آن دوران برگزار می شد اما جلسات متنوعی بود.

خواهرزاده جلال آل احمد ابراز داشت: یکی از دست آوردهای این مهمانی ها کانون نویسندگان معروف است، فشارهایی که از سوی ساواک وارد می شد عملا قدرت نگارش را از روشنفکران و نویسندگان سلب کرده بود و یکی از دردهایی که مطرح می شد سانسور و خفقانی بود که در حوزه فرهنگی کشور تحمیل شده بود.

به گفته وی، این مهمانی ها شاید ۱۰ سال به طول انجامید، از بچگی به یاد دارم حدود ۱۲ سالگی تا زمانی که جلال زنده بود این برنامه های پنجشنبه را شاهد بودم. اما با پایان زندگی جلال آل احمد این تشکیلات هم تعطیل شد، ولی یک محفل گرم و پرشور و سازنده و خلاق بود. موارد مطرح در این میهمانی ها هدفمند و با برنامه بود، موضوعات از پیش تعیین شده بود، به ظاهر مهمانی بود و کم کم ساواک متوجه شد این خانه به لانه فساد (به اصلاح آنها) مبدل می شود، حتی محرمانه در برخی مناطق خانه شنود گذاشته بودند، از این رو حمله وسیعی مخفیانه صورت گرفت، کم کم تشکیل جلسات در خانه جلال مخاطره آمیز شد، حتی مردم هم در رفت و آمد احتیاط می کردند تا اینکه جلسات تمام شد.