بیم و امید سینماگران از وضعیت تولید در سینمای ایران

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، برای بررسی وضعیت چرخه تولید در سینمای ایران با تعدادی از کارگردانان و تهیه کنندگان سینما که برخی از آن ها مدت هاست کاری را تولید نکرده اند یا موفق به دریافت پروانه ساخت نشده اند، گفت و گو کرده و نظر آن ها را در این باره جویا شده است.

در این راستا موضوع صدور پروانه ساخت و حاشیه های اکران یکی از مهم ترین مسائلی است که سینماگران به آن اشاره کرده اند.

سامان سالور با بیان اینکه در چند سال گذشته به همان دلیلی که خیلی از کارگردانان ایران بیکار هستند، او هم نتوانسته فیلمی را بسازد، معتقد است: جدا از مشکلات اقتصادی سینمای ایران، ممیزی در مرحله صدور پروانه ساخت از موانع اصلی کار بیشتر کارگردان ها بوده است به طوری که در دو سال گذشته برای دو فیلم مختلف، به عنوان کارگردان و برای یک فیلم به عنوان تهیه کننده درخواست پروانه ساخت دادم ولی همه ی آن ها رد شدند.

ابوالحسن داودی هم با تاکید بر اینکه رغبتی به تولید فیلم، آن هم به هر قیمتی ندارد به ایسنا گفت: در حال حاضر هیچکس برنامه و هدف مشخصی ندارد و اصلا چشم اندازی، مشخص نیست. به این ترتیب بجز چند تهیه کننده و دفتر فیلمسازی که در هر شرایطی کار می کنند وخود را با فضا تطبیق می دهند، بسیاری از کارگردان ها و تهیه کنندگانی که سالیان سال کار می کردند، اکنون چشم انداز روشنی از آینده ندارند تا بخواهند کار کنند. در حالی که من و امثال من کارهای زیادی برای انجام دادن داریم.

وی هم چنین خاطرنشان کرد: ما در شرایط و مدیریت قبلی سینما هم با اشکالاتی مواجه بودیم و سعی می کردیم با تفاهم، گفتگو و حتی رودر رو شدن، مسائل را حل کنیم اما در این چند ساله، آنقدر ارج و قرب سینما پایین آمده و دایره ی اطراف مدیریت به گونه ای تنگ شده که رغبتی برای ورود - به هر قیمت - به فضای تولید و جنگیدن بر سر آن را ندارم.

  برخی از این سینماگران نزدیکی به زمان انتخابات و بالا رفتن هزینه های تولید را از دیگر شرایطی می دانند که فیلم سازی را با چالش روبرو کرده است. همچنین در کنار این ها وضعیت مافیای اکران پس از تولید و یارکشی هایی که برای گروه های سینمایی به وجود می آید را از عواملی می دانند که شرایط را سخت تر می کند.

در این باره سعید سعدی با بیان اینکه تولید در سینمای ایران راکد است، گفت: فعلا وضعیت سینمای ایران خیلی مناسب نیست و با توجه به شرایط حاکم بر کشور و مخصوصا انتخابات ریاست جمهوری پیش رو، فکر نمی کنم حداقل در نیمه اول سال اتفاق خاصی در این زمینه بیفتد و شرایط تغییری کند.

او اضافه کرد: اکنون دوستان تهیه کننده خیلی رغبتی به تولید ندارند چرا که بر اثر تورم، هزینه ها به شدت بالا رفته و همین باعث شده است بخش خصوصی نتواند روی یک پروژه سرمایه گذاری کند، چون می داند هزینه چند صد میلیونی اش به هیچ وجه از طریق گیشه تامین نخواهد شد.

جمال شورجه هم اظهار کرد: با توجه به شرایط جامعه، به تبع شرایط سینما هم خیلی عادی نیست و طبیعی است که این شرایط غیرعادی، تولید را هم تحت تاثیر قرار بدهد.

وی افزود: ما اکنون در شرایطی هستیم که انتخابات ریاست جمهوری را به عنوان یک رخداد داخلی بسیار مهم و تاثیرگذار در امور کشور پیش رو داریم. از سوی دیگر شرایط اقتصادی سینما و گیشه در حالت بحرانی قرار دارد و دولت (به معنای عام آن (نیز از لحاظ اقتصادی در وضعیت مناسبی نیست که بتواند به شکل مشارکت یا مستقیما به تولید بپردازد.

در این باره غلامرضا موسوی- تهیه کننده « من مادر هستم» - هم گفت: به دلیل مشکلات موجود، برنامه ریزی برای تولید وجود ندارد و روش ها به سمتی رفته که بیشتر شاهد تولیدات دولتی هستیم.

اما در این میان فرزاد مؤتمن معتقد است: سینمای ایران همیشه شرایط بحرانی داشته و این شرایط در سه، چهار سال اخیرفقط عیان تر و علنی تر شده است.

او یکی از دلایل بحرانی شدن شرایط را این دانست که پاره ای ازمسائل سیاسی و جناحی بی خود و بی جهت به سینما کشیده شدند و در عین حال تغییرات اساسی هم که در شکل تولید و اکران فیلم ها به وجود آمدند، باعث شدند اکنون در یک مرحله ی گذار باشیم.

کارگردان « شب های روشن» ادامه داد: در چند سال اخیر بخش خصوصی منفعل تر از همیشه عمل کرده و بیشتر فیلم ها با بودجه ی دولتی ساخته شده اند، اما دستیابی به بودجه های دولتی برای تمام فیلم سازها و تهیه کننده ها ممکن نیست و این موضوع سبب شده فیلم سازانی که سوابقی دارند یا در حال شکوفایی بودند، منفعل شوند و اکنون نتیجه ی کار خود را نمی بینند.

سیدجمال ساداتیان هم درباره وضعیت تولید در سینمای ایران با اشاره به اینکه هزینه تولید یک فیلم متوسط شهری ۸۰۰ میلیون تا یک میلیارد تومان است که باید برای بازگرداندن سرمایه اولیه اش حداقل ۲.۵ میلیارد تومان فروش داشته باشد، در گفت وگو بارخبرنگار ایسنا اظهار کرد: با این وضعیت بخش خصوصی زمین گیر شده و فکر نمی کنم بخش دولتی هم بتواند با همان سخاوت سال قبل فیلم بسازد.

تهیه کننده ی « برف روی کاج ها» با بیان اینکه از نوع بیکاری افراد در سینما می توان فهمید که وضعیت تولید این روزها چگونه است، گفت: واقعیت این است که خارج از هرگونه شعار، عملکرد سال گذشته سینمای ایران به هیچ وجه خوب نبود. این موضوع عوامل زیادی داشت و چیزی که آن را بسیار بحرانی کرد فشارهای حوزه هنری بر سینما بود.

او ادامه داد: مجموع این عوامل باعث شد که اولا پروانه ساخت ها با مشکل مواجه شده و فیلم ها عملا خنثی شدند و سینماگران هم خود، به سانسوری ناخواسته گرفتار شده اند و ترجیح دادند ساخت فیلم هایی با نگرش خاص را فعلا متوقف کنند تا دچار مشکل نشوند.

ساداتیان هم چنین عامل مهم دیگر وضعیت نابسامان تولید در سینمای ایران را به وضعیت سوت و کور گیشه مرتبط دانست و توضیح داد: علاوه بر مجموعه فشارها و خنثی شدن موضوعات و فیلم ها، از اواسط سال قبلا هزینه تولید یک فیلم سینمایی بسیار گران شده و عملا به شکلی درآمده که بخش خصوصی توان فعالیت و تولید ندارد.

  با وجود تمام مشکلات و دغدغه هایی که بسیاری از سینماگران با آن روبرو هستند اما هم چنان بارقه هایی از امید در میانشان وحود دارد.

در این باره سامان سالور خاطرنشان کرد: نباید بذر ناامیدی در سینمای ایران پاشیده شود تا علف های هرز در سینما به وجود نیاید. ما با سینما زندگی می کنیم و امیدوارم شرایط طوری نشود که جایگاه سینما برای مخاطبان و علاقه مندان به آن از بین برود.

غلامرضا موسوی هم معتقد است: فعلا باید منتظر ماند تا انتخابات انجام شود، شاید آن موقع فرجی حاصل شود و این شرایط سخت سینما به پایان برسد.